Έντεκα ολόκληρα χρόνια μετά το “Volcano”, έναν δίσκο σταθμό στην ιστορία του black metal ή όπως μπορεί κάποιος να χαρακτηρίσει αυτή τη διαστραμμένη μουσική που γράφει ο mr. Satyr και ο “κατεψυγμένος” ντράμερ του, και μετά από από δύο συμπαθητικές κυκλοφορίες στο ενδιάμεσο, το δίδυμο από την Νορβηγία, επιστρέφει με ένα αριστούργημα.
Θα παραμερίσω το γεγονός ότι όλοι, ξαφνικά, στα γεράματα θυμήθηκαν ότι είθισται στην δισκογραφία τους να υπάρχει ένα ομώνυμο κομμάτι ή δίσκος και είπαν, “Μωρέ πως να ονομάσω την καινούργια αηδία που έγραψα; Ας την πω Satyricon, αν είναι album, ή Dimmu Borgir, αν είναι κομμάτι!”. Το τραγικό του γεγονότος βέβαια, στην συγκεκριμένη περίπτωση, είναι ότι δεν μπορούσε να υπάρξει καλύτερος τίτλος για τον συγκεκριμένο δίσκο.
Δέκα συνθέσεις απόλυτης διονυσιακής φύσεως, βγαλμένες από σκοτεινές, αναγεννησιακές συνωμοσίες, οι οποίες δοξάζουν τον παγανισμό. Ωδές προς το μυστήριο του απέραντου ουρανού, προς την φωτιά και τον αέρα. Απορίες για την φύση του ανθρώπου και το που οδεύει. Όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με την, άλλοτε βασανιστικά αργόσυρτη και άλλοτε καταιγιστική μουσική, συνθέτουν ένα καθαρότατο διαμάντι.
Συναντάμε δύο instrumental συνθέσεις, οι οποίες κατέχουν τον δικό τους ρόλο στο συγκεκριμένο διονυσιακό όργιο. Η μία σε υπνωτίζει και σε τραβάει σε αυτό που πρόκειται να ακολουθήσει, σε ωθεί σε μια κατάσταση μέθης ώστε να μην έχεις επίγνωση του τι πράτεις. Η δεύτερη, είναι αυτή που θα σε ξεπροβοδίσει, που θα σε οδηγήσει σιγά σιγά στην πραγματικότητα, αφήνοντας σε με την γλύκα του τι προηγήθηκε.
Το ενδιάμεσο επιφυλάσσει μόνο εκπλήξεις. Νορβηγικές ωδές, μελωδίες που τρυπάνε και βασανίζουν το μυαλό, οδηγώντας το στην απόλυτη ηδονή, καταιγιστικά riffs, συνθέσεις που έχουν αυτό το κάτι από τα “Shadowthrone” και “Nemesis Divina” και μία καθόλου αναμενόμενη εμφάνιση. Ο λόγος για τον συμπατριώτη τους, Sivert Høyem, τραγουδιστή των Madrugada. Πρόκειται για αυτή τη μία στιγμή στη ζωή σου που ξέρεις ότι θα έρθει και μόλις ακούσεις για τι επρόκειτο, θα σε κάνει να ριγήσεις από αηδία και απορία, μα όταν έρθει η στιγμή να την ζήσεις θα σου αλλάξει πολλά, και θα συνειδητοποιήσεις ότι αυτή η στιγμή όντως έλειπε από την ζωή σου.
Οι Satyricon, μετά από πολλά χρόνια παρουσίας στην σκηνή αυτού που οι πολλοί ονομάζουν black metal, κατάφεραν να επιστρέψουν με έναν δίσκο αντάξιο του ονόματός τους. Έναν δίσκο που θα μείνει στην ιστορία για πολλούς διαφορετικούς λόγους, με κυριότερο την παραδοχή της αυθεντικότητας μιας πραγματικά διεστραμμένης, μα ακραία ταλαντούχας, προσωπικότητας, η οποία ακούει στο όνομα Satyr.
[stextbox id=”black”]
Συνοψίζοντας…!
The Good: Kαι repeat…και repeat…και repeat…
The Bad: Διοργανώνεται αγώνας μήπως και ανακαλυφθεί ψεγάδι στον συγκεκριμένο δίσκο. Ο νικητής θα κερδίσει χρηματικό πόσο. Συμμετοχή: 1000 δρχ. ανά άτομο. Συμμετοχές δεκτές μόνο με χρήματα MONOPOLY.
Βαθμολογία: 5 /5
[/stextbox]