Tρίτη live έκδοση του festival η φετινή και στέφτηκε με επιτυχία, καθώς το αρκετά νεανικό κοινό υποστήριξε δυναμικά τις μπάντες που και αυτές έδωσαν με τη σειρά τους ό,τι καλύτερο μπορούσαν για να ευχαριστηθούμε το show.
Aνταπόκριση: Τάσος Κουμούσης / Φωτογραφίες: Ντορίνα Τζώγιου (περισσότερες εδώ)
Άνοιξαν οι Εrased, Μe για τους οποίους ήταν η πρώτη ζωντανή τους εμφάvιση και όπως θα περίμενε κανείς ήταν λίγο τρακαρισμένοι και στατικοί, κάτι που ξεπερνιέται άνετα μετα από καποια shows. Χαμηλοκουρδισμένο metalcore, μεσαίες ταχύτητες, εναλλαγή ουρλιαχτών/μελωδικών φωνητικών, μισά κομμάτια δικά τους μισά διασκευές και ωραία riffs από τον κιθαρίστα. Όχι και άσχημα για πρώτο live.
Ακολούθησαν οι Cartilage, σε παρόμοιο ύφος με τουs προηγούμενους -συν κάποια post-hardcore στοιχεία – oι οποίοι δεν σταμάτησαν να χοροπηδάνε και να κοπανιούνται σε όλη τη διάρκεια του set τους. Kάποια movie samples δημιουργούσαν ατμόσφαιρα και σε συνδυασμό με τους groovy ρυθμούς τους ζέσταναν το κοινό για τα επόμενα groups.
Βleeding Demise για τη συνέχεια και το beatdown-o-μετρο έσπασε όλα τα κοντέρ. Πωρωτικό deathcore με τις κιθάρες κουρδισμένες στα τάρταρα, φωνητικά από την κόλαση, μπάσογραμμές που έτριζαν τα πατώματα και ασταμάτητο headbanging από όλα τα μέλη της μπάντας. Aν και είχαν να παίξουν αρκετό καιρό live και είχαν κάνει πολύ λίγες πρόβες με τον drummer τους, δεν επηρεάστηκαν καθόλου και τα έσπασαν κανονικά. Στη διασκευή τους στο “Disengage” (Suicide Silence) έγινε ο κακός χαμός, όπως και στα υπόλοιπα κομμάτια τους εννοείται. Η ευχάριστη εκπληξη της βραδυάς για μένα και σίγουρα η καλύτερη εμφάνιση του festival. Aναμένουμε επόμενα live και επίσημη κυκλοφορία υλικού.
Witness Apathy και επιστροφή στον ήχο των δύο πρώτων συγκροτημάτων. Metalcore με επιρροές από Αugust Βurns Red, Architects και Parkway Drive. Yπερκινητικοί και αυτοί με τα breakdowns να διαδέχονται το ένα το άλλο και με τον ομιλητικό τραγουδιστή να καθοδηγεί το pit. Σε μια φάση, ο μπασίστας έκανε spin το μπάσο του ανεπιτυχώς, αλλά ευτυχώς το όργανο επέζησε – για σωστές οδηγίες χρήσης τσεκάρετε το “Blistered” των Strife… Ανάμεσα στα κομμάτια που ακούστηκαν ήταν το single τους Alaska που είναι και η πρώτη τους κυκλοφορία.
Ακολούθησαν οι Glance Of Medusa και μας μετέφεραν 10 χρόνια πίσω, όταν το metalcore εξ Αμερικής μεσουρανούσε. Αν και ο συγκεκριμένος ήχος είναι παρωχημένος πια, η live δυναμική τους και τα αρκετά δυνατά beatdown τους μας κράτησαν σε εγρήγορση και μας χάρησαν ένα ευχάριστο set. Nαι, και αυτοί χτυπιόνταν συνέχεια, ενώ διασκεύασαν Τhe Devil Wears Prada και πήραν αρκετό χειροκρότημα από το κοινό που δε σταμάτησε να υποστηρίζει όλα τα groups από την αρχή εως το τέλος της βραδιάς.
Τελευταίοι οι ΜindΤhreat, οι οποίοι έχουν δημιουργήσει ένα αρκετά μεγάλο fan base που τους υποστηρίζει αρκετά στις συναυλίες τους. Aρκετά έμπειροι πάνω στη σκηνή, δε δυσκολεύτηκαν να δημιουργήσουν ένα ωραίο vibe και να πάρουν το κοινό με το μέρος τους απ τις πρώτες νότες. Tο groove metal τους έκανε τα κεφάλια του κόσμου να κουνιούνται στους ρυθμούς τους, ενώ και οι ίδιοι ήταν αρκούντως κινητικοί με το συγχρονισμένο headbanging τους και τον τραγουδιστή να χοροπηδάει σα κατσίκι συνεχώς. Θα πρέπει να προσεξουν όμως τα καθαρά φωνητικάτα οποία χρήζουν βελτίωσης και δεν κολλάνε με το υλικό τους, κατά τη γνωμη μου. θα ήθελα να παίξουν λίγο παραπάνω όμως αν και αντικειμενικά ήταν δύσκολο καθώς ήταν καθημερινή και ο κόσμος έπρεπε να προλάβει τα ΜΜΜ.
Ραντεβού του χρόνου λοιπόν, για το 4ο μέρος του festival, με ακόμα περισσότερα breakdowns (ποτέ δεν είναι αρκετά άλλωστε – όσο πιο πολλά τόσο πιο καλά).