Νέος δίσκος Sadhus μετά από πέντε χρόνια, και για λίγο αυτή η τρελή κατάσταση που μας περιτριγυρίζει τα τελευταία χρόνια σταματάει, και τα πάντα δείχνουν πιο ευοίωνα.
Όχι ξερά και στεγνά! Ο νέος δίσκος των Sadhus έρχεται για να σου διαλύσει το είναι, για να σου τρίψει την ασχήμια της καθημερινότητας σου στη μούρη, για να σε βάλει στη θέση σου, και να σου υπενθυμίσει ότι δεν υπάρχουν αισιόδοξες στιγμές σε sludge δίσκο. Είναι ο δίσκος που ξεχωρίζει τα αγόρια από τους άντρες, και το όνομα του είναι “Illegal Sludge”!
“Illegal Sludge” και οχτώ κομμάτια που θα ταράξουν το είναι σου, που θα κάνουν το κεφάλι σου να ξεβιδωθεί στο headbanging, και τους γείτονες σου να πιστέψουν ότι κάτι δεν πάει καλά με την πάρτη σου. Στο “Illegal Sludge” όλα όσα γουστάραμε να ακούμε από τους Sadhus στις προηγούμενες κυκλοφορίες τους βρίσκονται και εδώ, απλά είναι πιο καλοπαιγμένα και δουλεμένα στην εντέλεια, δείχνοντας μας ένα συγκρότημα που ξέρει τι θέλει, πώς το θέλει, και πώς θα το επιτύχει.
Το “Illegal Sludge” έχει τα αργά του έπη, όπως το εναρκτήριο “Mel OD” που σου τσακίζει τα κόκκαλα, και που προς το τέλος του σε κάνει να σαπίζεις με τη χρήση της τρομπέτας, που του δίνει έναν ακόμη πιο πένθιμο τόνο, τα γρήγορα έπη όπως έρχεται στη συνέχεια το “Fuckin’ Apes”, με το Mastodon-ικό riff που σε κάνει να νομίζει ότι είναι το μικρό αδερφάκι του “Blood And Thunder”, αλλά με τη σφραγίδα των Sadhus. Τρίτο στη σειρά ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έχει γράψει αυτό το συγκρότημα, το “Fuck Off & Die”, που πάντα ήταν ένα statement στο χώρο.
“Eye On Man” που παίρνει ένα μικρό δάνειο από το riff του “Iron Man” στο σβήσιμο του κομματιού, και “Illegal Sludge” για τη συνέχεια, που παίζει να είναι ένα από τα πιο «ύπουλα» τραγούδια των Sadhus, καθώς στην αρχή του νομίζεις ότι θα είναι ένα αναίμακτο τραγούδι, και σιγά-σιγά δεν ξέρεις από πού σου έρχεται. Το “Woodman” είναι ένα από εκείνα τα γρήγορα έπη που έγραψα πιο πάνω, και είναι ικανά να κάνουν τα άλατα να σπάσουν, καθώς το αμμοχάλικο των Sadhus σου σκάει στη μάπα. Η στρατηγική εμφάνιση του “Filthy Trust” αμέσως μετά το “Woodman” είναι αυτό που πρέπει, καθώς το σερνόμενο αυτό έπος αρχίζει σιγά-σιγά να σε ρουφάει, μετά να σε καταπίνει, και στο τέλος να σε ξερνάει σαν μια άμορφη μάζα. Το κλείσιμο έρχεται με το “Hold Out”, σαν ένας επιθανάτιος ρόγχος, και προκαλεί ανατριχίλες, ακριβώς όπως το εν λόγω γεγονός σε έναν μελλοθάνατο!
Το όλο concept συμπληρώνεται με ένα εντυπωσιακό εξώφυλλο, που περιγράφει ακριβώς το μουσικό περιεχόμενο του δίσκου. H παραγωγή εκτός του ότι είναι η καλύτερη που είχε ως τώρα το συγκρότημα, είναι και αυτή που αναδεικνύει το μεγαλείο των Sadhus.
Οι ηγήτορες της εγχώριας sludge metal σκηνής επέστρεψαν δισκογραφικά, με τον καλύτερο τους ως τώρα δίσκο, και τα ισοπεδώνουν όλα, μην αφήνοντας κανένα περιθώριο αμφισβήτησης ως προς το σε ποιους ανήκει ο θρόνος του sludge metal!