Το Σάββατο στο “ναό” του Temple έγινε μια θυσία προς τιμήν θεών του rock πάνθεον και των ανθρώπων κοινωνούντων αυτών. Οι Saints and Sinners μαζί με τους Rock N Roll Children παρέδωσαν με το παραπάνω έναν φόρο τιμής και το απόλαυσαν από την αρχή μέχρι το τέλος. Η ατμόσφαιρα είχε κάτι το εορταστικό και η γιορτή κράτησε μέχρι το πρωί.
Ανταπόκριση: Παύλος Λιάγκας / Φωτογραφίες: Γιώργος Κρίκος (περισσότερες εδώ)
Η αρχή με το set των Saints and Sinners προθέρμανε και για μένα ίσως έκλεψε λίγο παραπάνω την παράσταση, λόγω της προτίμησης μου στους Whitesnake. Πολλά από τα τραγούδια από την πιο blues πλευρά της μπάντας, τόσο γνωστά όσο και για τους πιο ψαγμένους. Highlights το “Guilty of Love”, “Standing in the Shadow” και το “Victim of Love”, που ακόμα ζέσταιναν το πλήθος, μέχρι που στο τέλος όλο το κοινό τραγουδούσε το “Here I Go Again” σε μια στιγμή ένωσης κλείνοντας με το “Still of the Night”. Τα σέβη μου στον τραγουδιστή, που απέδωσε όσο πιο κοντά γίνονταν τα κομμάτια του Coverdale και στον κιθαρίστα, τον γιατρό που συμμετείχε και στις δυο μπάντες δίνοντας ρέστα. Αξιοσημείωτη στιγμή ήταν επίσης και η μια διασκευή που άκυρα μπήκε στο set από Uriah Heep, προς τιμήν του αποθανόντος, εκείνη τη μέρα, μέλους τους.
Στη συνέχεια, μετά από ένα μικρό διάλειμμα, ανέβηκαν στη σκηνή οι Rock N Roll Children, οι οποίοι είναι γνωστοί για την ετήσια φιλανθρωπική συναυλία που κάνουν, το Rock in Dio και το Σάββατο ήταν μια από τις σπάνιες φορές που τους είδαμε εκτός αυτού του πλαισίου. Η επισκέπτες, που μοιράστηκαν τη σκηνή, δίναν και παίρναν προσθέτοντας ποικιλία και το δικό τους στίγμα στη βραδιά. Τα τραγούδια βγαλμένα από όλη τη δισκογραφική πορεία του Dio, τόσο από τα προσωπικά του album, όσο και αυτά των Black Sabbath και Rainbow. Το “Lady Evil” ξεκίνησε το τεράστιο set της βραδιάς και ακολούθησαν πολλά κομμάτια, άλλα γνωστά, άλλα λιγότερο με τα “Man on the Silver Mountain”, “Holy Diver” και “The Temple of the King” να ξεχωρίζουν.
Συνολικά ήταν ένα όμορφο live, με τον κόσμο που κατέκλυσε το μαγαζί για να ακούσει τη μουσική που αγαπά. Τα tribute live είναι εκεί για να απολαύσεις ακριβώς αυτά τα κομμάτια που αγαπάς, αλλά ξέρεις ότι δε θα δεις ποτέ ζωντανά, αλλά και για τα μέλη της ίδιας της μπάντας, είναι ευκαιρία να γυρίσουν πίσω σε παλιές αγάπες, γινόμενοι ξανά παιδιά. Το μόνο αρνητικό, αν μπορεί κάποιος να το πει αρνητικό, ήταν ότι το set ήταν λίγο μεγάλο, ίσως υπέρ του δέοντος, αλλά η μπάντα μας προειδοποίησε “είναι αρκετά τα τραγούδια της βραδιάς”.