Όταν κατηφόρησα τα σκαλάκια του An, γύρω στις 9, τίποτα δεν προμήνυε αυτό που θα ακολουθούσε λίγο αργότερα, λιγοστός κόσμος εντός και εκτός του μαγαζιού, και αν και είχα ακούσει ότι το live είχε αρκετά καλή προπώληση, κάπου άρχισα να αγχώνομαι. Αφού εφοδιάστηκα με την απαραίτητη μπύρα, έκατσα να χαζέψω το opening act της βραδιάς, τους Phase Reverse. Δεν τους είχα ξαναδεί live, αλλά στη μισή ωρίτσα που βρέθηκαν στη σκηνή (δυστυχώς με λιγοστό κοσμό να τους παρακολουθεί) επιβεβαίωσαν αυτά που είχα ακούσει, δηλαδή το ότι είναι μία πολύ δεμένη και έμπειρη μπάντα, με μέλη που γνωρίζουν πολύ καλά το αντικείμενο τους. Το υλικό τους είναι αρκετά heavy και φέρνει πολύ σε μπάντες του στυλ των Black Label Society, Down, κτλ.
Σειρά να ανέβουν στη σκηνή του An, πήραν οι Lord 13, οι οποίοι να πούμε και την αλήθεια το καθυστέρησαν και λίγο, αλλά αυτό είχε σαν συνέπεια να παίξουν μπροστά σε ένα πολύ πιο γεμάτο μαγαζί. Το set τους επικεντρώθηκε κυρίως στην τελευταία τους δουλειά και ο κόσμος έδειξε πολύ μεγάλη ανταπόκριση. Προσωπικά, τρέφω πολύ μεγάλη εκτίμηση στην μπάντα αυτή (το debut δισκάκι τους του 2006, δε μου παίζει πλέον από τις γραντζουνιές από τη συνεχή χρήση τότε) και κάπως μου κακοφάνηκε καθώς δεν τους είδα πολύ ορεξάτους. Αλλά ακόμα κι έτσι τα παιδιά σηκώσανε το μαγαζί στο πόδι και ετοίμασαν το έδαφος για το χαμό που θα ακολουθούσε…
Mε το An να είναι παραπάνω από ασφυκτικά γεμάτο, φτάνει η ώρα να ανέβουν οι Red Fang στη σκηνή. Χαλαροί και κάπως ντροπαλοί συνάμα, και αφού ετοιμάστηκαν, μαζεύτηκαν μπροστά απο τον drummer τους (John Sherman, ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ!) και αφού ανταλλάξαν χειραψίες μεταξύ τους(!), κυριολεκτικά ισοπέδωσαν το μαγαζί. To crowd surfing έδινε κι έπαιρνε και γενικά η ανταπόκριση του κόσμου ήταν ανεπανάληπτη. Περαιτέρω σχόλια για το τι συνέβη στα “Prehistoric Dog”, “Wires” και “Hank is Dead” νομίζω δε χρειάζονται. Αφού λοιπόν τελειώνουν το set τους και παίζουν κι ένα απαραίτητο encore, ο κόσμος δε τους αφήνει να φύγουν με τίποτα, και αφού συνεννοούνται αποφασίζουν να παίξουν ένα τελευταίο κομμάτι…οι τύποι πρέπει να τα χάσανε τόσο πολύ με την ανταπόκριση του κοινού, αφού ο Bryan Giles (κιθάρα/φωνή) ξέχασε να ξανακουμπώσει την κιθάρα του στον ενισχυτή και του το θύμισε ο Aaron Beam (μπάσο/φωνή). Το show (γιατί περί show μιλάμε) τελείωσε με τη μπάντα να έχει βγάλει από μία ψηφιακή ο καθένας και να τραβάνε φωτογραφίες τον κόσμο…respect!
Εν κατακλείδι οι άνθρωποι ήταν απλοί, έντιμοι, δείχνουν ότι γουστάρουν αυτό που κάνουν, δώσανε τον καλύτερο τους εαυτό, σεβάστηκαν τον κόσμο που πλήρωσε για να τους δει και κατά τη γνώμη μου αξίζουν 100% ότι έχουν καταφέρει μέχρι τώρα.
Αλλά επειδή είμαι εκ φύσεως γκρινιάρης, τέτοια live θα πρέπει να σταματήσουν να γίνονται σε τέτοιους χώρους, και ακόμα περισσότερο παραγεμισμένους χώρους, απλά είναι να μη γίνει μία στραβή. Και επίσης, τι στο καλό είχαν στο μυαλό τους τα ζώα που συχνά πυκνά εκτοξεύαν μπουκάλια προς τη σκηνή;