Η… “δροσερή” τετράδα από την Φινλανδία που ακούει στο όνομα Reckless Love επιστρέφει με έναν πιο-pop-από-ποτέ ήχο και καινούριο album. Μετά το υπέροχο “Reckless Love” του 2010 και το worth listening “Animal Attraction”, το “Spirit” μπορεί να μην κυμαίνεται σε τόσο υψηλά επίπεδα, κατά την ταπεινή μου άποψη, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δε σε προκαλεί να βγάλεις τα animal printed ρούχα από την ντουλάπα σου και να χοροπηδήσεις υπό τους ρυθμούς του. Ο Olli Herman Kosunen και η παρέα του, είναι εδώ για να δώσουν μια ευκαιρία στο αμφιλεγόμενο glam rock να αποδείξει τι μπορεί να καταφέρει, ακόμα και 20 χρόνια αργότερα.
Το album ξεκινά με τα δυνατά “Night On Fire” και “Bad Lovin'”, τα οποία ό,τι και να κάνεις, σου κολλάνε στο μυαλό με την πρώτη κιόλας ακρόαση. Catchy, με ωραίες μελωδίες και riffs… παραδοσιακότατοι Reckless Love δηλαδή. Το “I Love Heavy Metal” που ακολουθεί, προσωπικά μου φαίνεται λίγο αστείο, παρόλο που αποτελεί φόρο τιμής στα ιερά τέρατα των 80’s και στις εμφανείς επιρροές της μπάντας (Warrant και Poison). Χρειάζεται και αυτό όμως, ωστέ να εκτιμήσουμε περισσότερο κομμάτια όπως το “Edge Of Our Dreams”, μια δυνατή ατμοσφαιρική μπαλάντα, με εξαιρετικό ρεφρέν και ίσως από τα καλύτερα κομμάτια των Reckless Love. Το “Sex, Drugs & Reckless Love” από την άλλη, δε σου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση από την πρώτη ακρόαση, μιας και με τέτοιο τίτλο περιμένεις κάτι πιο εκρηκτικό, αλλά αν ξοδέψεις λίγο χρόνο παραπάνω και το ακούσεις ξανά και ξανά μπορεί και να σου αρέσει τελικά. Στο “Metal Ass” γίνονται λίγο πιο σκληροί και θυμίζουν Steel Panther, τόσο ηχητικά όσο και στιχουργικά, ενώ το “So Happy I Could Die” είναι τόσο δυνατό και ξεσηκωτικό που σε κάνει να θες να φωνάξεις μαζί με τον Olli και να αναζητήσεις κοινό για crowdsurfing! Tέλος, το “Dying To Live”, όπως και το “Hot Rain” που κλείνει το “Spirit”, είναι πιο… συναισθηματικά, αν θέλετε, ενώ δείχνουν τη στιχουργική και συνθετική ωριμότητα των Reckless Love. Eμ, τι νομίζατε;
Μπορεί συγκροτήματα σαν τους Φινλανδούς για μερικούς να θεωρούνται “εκτός εποχής”, αλλά οι Reckless Love δεν ανήκουν σε αυτή την κατηγορία. Μπορεί να μην παίζουν το αγαπημένο είδος των περισσότερων, αλλά αυτό δεν τους κάνει λιγότερο ταλαντούχους. Μπορεί το “Spirit” να μην είναι ό,τι καλύτερο έχει γραφτεί αλλά δεν παύει να συμπεριλαμβάνει κομμάταρες. Ωστόσο, θα προτιμούσα την απουσία κάποιων τραγουδιών, όπως το “Favorite Flavor” ή το “Runaway Love”, ώστε να μπορούμε να μιλήσουμε για έναν εξ’ολοκλήρου πολύ καλό δίσκο. Ελπίζω στην επόμενή τους δουλειά, να αφήσουν κατά μέρος την τόσο pop πλευρά τους, και να επικεντρωθούν στο hard rock/metal, αφού τα δείγματα που έχουμε ήδη κάθε άλλο παρά κακά είναι. Με λίγα λόγια, αν το “Spirit” κυκλοφορούσε ως EP με λιγότερα κομμάτια, τότε ναι: “Reckless Love, cinq points!”
[stextbox id=”black”]
Συνοψίζοντας…!
The Good: Pop; Ίσως! Αλλά δεν το συνδιάζουν απίστευτα;
The Bad: Τα περισσότερα κομμάτια θα μπορούσαν να είναι υποψήφια για το διαγωνισμό της Eurovision!
Βαθμολογία: 3,5 / 5
[/stextbox]