Ξέρετε αυτό το ωραίο εφηβικό thrash με τις μπύρες και την κομιξάδικη θεματολογία; Αυτό των Anthrax βρε παιδιά! Ε, οι Raw παίζουν το άλλο, αυτό το κακομούτσουνο με τους σατανάδες. Γερμανοί γαρ, δε θέλει να είσαι και μάγος… Είναι και οι death επιρροές που σε πάνε θες δε θες προς τα εκεί – το είδος death, όχι η μπάντα. Τελικά όμως, επειδή μια ζωή την έχουμε, αυτό που θα μετρήσει στο τέλος είναι η ποιότητα. Λέει λοιπόν τίποτα το “Battallions of Demons”;
Λοιπόν, θεωρώ πως για να είστε σε αυτή τη σελίδα και να διαβάζετε αυτή την κριτική αυτό που ψάχνετε είναι μουσική για να κοπανήσετε το κεφάλι σας στον τοίχο και όχι το νόημα της ύπαρξης ή τον τελευταίο post swing death roll πειραματισμό, οπότε ναι οι Raw τα πάνε μια χαρά. Έχουν πολλά death στοιχεία που προσδίδουν μια ακρότητα αλλά και μια ανεμελιά βρε αδερφέ, κοπανάνε του σκοτωμού, τα τραγούδια ρέουν με άνεση, ε δεν είναι και καινούργιοι, τρίτο δισκάκι είναι αυτό εδώ, το ‘χουν το άθλημα, Γερμανοί είπαμε είναι, τι το κουράζετε;
Αν θέλετε να κλείσετε τον χρόνο ακούγοντας σκοτεινό και ερεβώδες thrash metal με μια γερή δόση death μπουντρουμίλας οι Raw είναι οι άνθρωποί σας, ο δίσκος μπαίνει με τις πάντες και βγαίνει 200άρι εθνική. Έχουν και ένα έπος με τον επικό τίτλο “Start a Cult” οπότε έχετε και το σύνθημα έτοιμο: Ξεκίνησε κι εσύ την δική σου Αίρεση! Μπορείς!