Αν έπρεπε να χαρακτηρίσω με δυο λέξεις τους Psychosomatic αυτές θα ήταν «μόνο θρας». Μας έρχονται από το Sacramento της California και παίζουν ξερό thrash με αρκετά punk στοιχεία. Η μπάντα ξεκίνησε από τον τραγουδιστή/μπασίστα Jeff Salgado κάπου στα 1988 και έπαιζε σε τοπικά και περιφερειακά μαγαζιά χτίζοντας ένα δυνατό fan base. Η πρώτη τους δισκογραφική δουλειά ωστόσο ήρθε το 2006 (“The Unquenchable Thirst”) και ακολουθήθηκε από το “Another Disease” το 2010. Με σταθερό πλέον line up από το 2011, οπότε και μπήκε στις τάξεις τους ο κιθαρίστας Daniel Mills, μας προσφέρουν το τρίτο τους πόνημα με τον φοβερό, ομολογουμένως τίτλο “Clicking Sound of a Hammer Pulled Back”.
Οι Psychosomatic είναι μια τέρμα DIY thrash μπάντα που είναι προφανές ότι δεν στοχεύει στην επιτυχία αλλά στο να γουστάρει. Έχουν παίξει κυριολεκτικά παντού γύρω από την περιοχή τους μέσα στα 30 σχεδόν χρόνια ύπαρξης τους και έχουν κάνει support σε αρκετά μεγάλα ονόματα στην Bay Area. Αυτό το οποίο εκτίμησα στους τύπους είναι ότι είναι απόλυτα ειλικρινής με τον εαυτό τους. Παίζουν μόνο αυτό που γουστάρουν και αφήνουν τις επιρροές τους να τους καθοδηγήσουν. Από αυτήν την άποψη, αλλά και λόγο της αυθεντικής DIY αισθητικής, ο δίσκος έχει χαβαλέ. Ακούγοντας τους ξέρεις ότι θα ακούσεις στοιχεία από Slayer, Nuclear Assault, Tankard, Sodom, Vio-lence και όποια άλλη thrash μπάντα μπορείς να σκεφτείς.
Αυτό βέβαια είναι και το πρόβλημα του δίσκου καθώς δεν υπάρχει τίποτα το ιδιαίτερο. Ο δίσκος έχει 12 κομμάτια (11+1 βασικά) και διάρκεια κοντά στα 33 λεπτά και μπορώ να πω ότι προς το τέλος άρχισα να βαριέμαι. Τα τραγούδια είναι αρκετά επαναλαμβανόμενα και αυτό που κυρίως με κράταγε είναι ότι σε κάθε κομμάτι προσπαθούσα να βρω ποια άλλη μπάντα μου θυμίζει. Τα κομμάτια που θα ξεχώριζα γενικώς είναι το εναρκτήριο “Chemical Burn” (Demolition Hammer ή Nuclear Assault), “The Summoning” (Suicidal Tendencies και γενικά για πολύ ξύλο) και το “Hemorrhage” (ΜΟΝΟ SLAYER!).
Γενικώς αυτό που μου άφησε ο δίσκος είναι η επιθυμία να ξαναβάλω όλη τη thrash δισκοθήκη μου και να αρχίσω να κοπανιέμαι. Καλή φάση δεν λέω, αλλά μέχρι εκεί. Για fans του είδους και μόνο.