Το βράδυ της Κυριακής ή αλλιώς το βράδυ των «εκπλήξεων» τρεις υπέροχες, και εντελώς διαφορετικές και ξεχωριστές στον ήχο τους μπάντες ανέβηκαν στη σκηνή του After Dark για να μας πάρουν τα μυαλά και να μας τα δώσουν στο χέρι. Χωρίς πλάκα, τώρα, το ταλέντο έρρεε άφθονο, ο κόσμος είχε γεμίσει από νωρίς το μαγαζί, η διάθεση χαλαρή, με μια αμυδρή δόση ανυπομονησίας γι’ αυτό που θα επακολουθούσε. Τρία διαφορετικά σχήματα, που σου συνιστάται ανεπιφύλακτα να απολαύσεις το καθένα ξεχωριστά, live.
Aνταπόκριση: Ειρήνη Κοντογιάννη / Φωτογραφίες: Αθηνά Παπαγιάννη
Πρώτοι στη σκηνή οι Everyman, μια female fronted μπάντα μόλις δύο μηνών, -ολοκαίνουρια μπορείς να πεις-, οι οποίοι ανέβηκαν ορεξάτοι, θέλοντας να μας μεταδώσουν την ενέργειά τους και να περάσουμε καλά. Κάτι το οποίο φυσικά επιτεύχθηκε και με το παραπάνω. Ακούγοντας τις ευχάριστες rock-ιάρικες συνθέσεις, με μια πιο alternative χροιά, και με μερικά punkιόζικα ξεσπασματάκια, ακολούθησαν μια σταθερή γραμμή, παρουσιάζοντας στο κοινό τη δουλειά τους. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της μπάντας αναμφισβήτητα είναι τα φωνητικά. Mε διάχυτη την διάθεση να rockάρουν, αλλά με ένα απαθές κατά κύριο λόγο κοινό, ίσως να μην ήταν αυτό που περίμεναν στο πρώτο τους live. Ήτανε νωρίς; Ήταν η πρώτη επαφή γνωριμίας με τη μπάντα; Θα σε γελάσω. Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι υπερίσχυσε η καλή διάθεση και τα όμορφα τραγούδια. Δεν θυμάμαι αν ήταν το Second Round ή το When I’m down (ή και κανένα από αυτά), αλλά τα μελωδικά του σημεία ταίριαζαν χαρακτηριστικά με τα φωνητικά, αφήνωντάς τα να αναδειχθούν και να υποστηρίξουν καλύτερα το ίδιο το στυλ της μπάντας. Γενικά, όμως, είναι νωρίς ακόμα, για να πεις περισσότερα. More shows,please.
Setlist: It’s all about feelings – Truth – Second Round – Leave Me – Burden – When I’m down – The Garden of Eve
Και να σου μετά οι πιτσιρικάδες, οι Deckshades, με τις μουσικάρες τους. Μα την παναγία, αυτό που άκουσαν τα αυτιά μου, από πρωτοτυπία, από μουσικότητα και σύνθεση, ήταν το κάτι άλλο. Έχοντας κυκλοφορήσει ήδη το πρώτο τους album, με τίτλο «Brain Shaped Monitors» , κι έχοντας στο ενεργητικό τους κάποιες live εμφανίσεις, έδειχναν να κάνουν πολύ άνετα το παιχνίδι τους πάνω στη σκηνή, λες και είτε υπήρχε το κοινό είτε δεν υπήρχε να μην έκανε διάφορα, παίζοντας με την ίδια ένταση. Μάλιστα, έπαιξαν και μερικά νέα τραγούδια, τα οποία βέβαια ξεχώρισαν από την πρώτη στιγμή,εισάγοντας το κοινό στη δική τους μουσική πραγματικότητα. Δίνοντας έμφαση στο παίξιμο και στη σύνθεση του μπάσου, με μια περίτεχνη χρήση της κιθάρας κια της χαρακτηριστικής φωνής, υπάρχει μια ωριμότητα και μια σοβαρότητα, ακριβώς όσο πρέπει, βάζοντας τα γυαλιά σε καμιά πενηνταριά μπάντες που παρασιτούν εδώ κι εκεί στην Αθναϊκή σκηνή. Δεν γίνεται να μην προσέξεις την δουλειά που έχουν ρίξει και τη στάση που ακολουθούν. Αν μη τι άλλο, είναι κάτι το οποίο θα σεβαστείς και θα αναγνωρίσεις.
Setlist: Intro Jam – Le Fil Qui Chante – Sanity Brakes – Keep The Animal – Instrumental (Kaoss 07) – Viral – Blue Eyes Got Wet? – Great Wall Of China
Κι ενώ ο κόσμος είχε αρχίσει να λιγοστεύει αισθητά, οι οικοδεσπότες της βραδιάς, οι Project Zeroed, ήταν έτοιμοι να ανέβουν στη σκηνή. Εδώ τα πράγματα άρχιζαν να metallίζουν αισθητά, βάζοντάς μας αμέσως στο κλίμα. Η ποικιλομορφία στις συνθέσεις τους, με τις ιδαίτερες alternative προτάσεις τους, που πότε τείνουν προς alternative metal, πότε σε nu metal ξεσπασματάκια και με κοινό παρανομαστή την μελωδικότητα, δημιουργεί μια αξιοπρόσεκτη αισθητική, η οποία μάλιστα ταιριάζει απόλυτα με τα φωνητικά του νέου μέλους της μπάντας. Με τα καθαρά φωνητικά του, και τις εναλλαγές από τα ψηλά στα χαμηλά, είναι ό,τι πρέπει για το στυλ και τον ήχο τους. Ο καθένας τους προσηλωμένος, έδειχναν να ξέρουν πάρα πολύ καλά αυτό που κάνουν. Εντυπωσιακότατοι. Ολόφρεσκοι. Μελωδικότατοι. Δεν αρκέστηκαν αποκλειστικά στις δικές τους συνθέσεις αλλά έπαιξαν και τις διασκευές τους (Aerials, Inside The Fire μεταξύ άλλων). Metallιάρηδες που δεν αναλώνονται στα γνωστά, αλλά με τρόπο ουσιαστικό προσεγγίζουν τον ήχο που τους ταιριάζει, με μια φυσικότητα, ενώ συνδυάζουν τις επιρροές του καθενός ξεχωριστά και συνθέτουν ένα αποτέλεσμα που τα αυτιά σου δεν έχουν ακούσει σε πολλά live εγχώριων μπαντών. Το ωραίο είναι, ότι για την ηλικία τους, αλλά και χωρίς να παίζει ιδιαίτερο ρόλο αυτό, εδώ που τα λέμε, ξέρουν τι κάνουν και γιατί το κάνουν, καλύτερα από σένα κι από μένα. Αναμένουμε, τη δισκογραφική τους δουλειά στους επόμενους μήνες, και τα λέμε πάλι.
Setlist: Mystic Paths – So Cold – New 40 – Aerials– Inside The Fire– Journey of My Life – Dance With The Devil– Breathe – Not Again – Our Time