Το καθήκοv είναι καθήκον και πρέπει πάντα να έχει προτεραιότητα… γι’ αυτό και γω, το Σάββατο που μας πέρασε, νοίκιασα μια βαρκούλα και μετά από ένα βασανιστικό κουπί στην Τσιμισκή, έφτασα επιτέλους στο 8ball για να ακούσω τους Ιρλανδούς! Ζητώ συγνώμη από όσους έβρισα στην πορεία -όχι σε όσους με κάνανε μούσκεμα με το αυτοκίνητο- αλλά το να τρέχεις ενώ βρέχει, εγώ το αποκαλώ και επικίνδυνη αποστολή, η οποία τελικά ανταμείφθηκε και με το παραπάνω καταφτάνοντας στον συναυλιακό χώρο.
Ανταπόκριση: Lexi Berzoes / Φωτογραφίες: Στέργιος Ανδρεάδης
Με το που γίνεται η επικύρωση του εισητηρίου μου, ανοίγω την πόρτα του 8ball και τι να δω : ένα πλήθος από μαύρες μπλούζες με τους κατόχους αυτών, να κουνάνε ρυθμικά τα κεφάλια τους στη μουσική του πρώτου support, Aenaon. Παρά την μικρή μου καθυστέρηση, το μαγαζί είχε ήδη γεμίσει, γεγονός που αποκαλύπτει το πόσο ‘μεγάλο’ ήταν αυτό το live. Είναι αρκετά παράξενο να έρχεται ο κόσμος τόσο νωρίς, πράγμα που σημαίνει πως οι Aenaon άξιζαν τη θέση τους στη σκηνή και αυτό επιβεβαιώθηκε σε μένα αργότερα, από τις αντιδράσεις του κοινού. Άκουσα πολλούς να τραγουδάνε τα lyrics, είδα άλλους με τις γροθιές τους στον αέρα και γενικά, κομμάτια σαν το ‘Grand Narcotic Harvest’ και το ‘Necroscope’ έβαλαν φωτιά στην ατμόσφαιρα (και καλά έκαναν…ακούσατε riff-αρα το Necroscope; ). Η ελληνική black metal μπάντα, αποχώρησε με το ‘Grau Diva’ και με το κεφάλι ψηλά, καθώς έκαναν μία εξαιρετική δουλειά με το να ‘ζεστάνουν’ όλους εμάς από κάτω.
Το 8ball σε αυτή τη φάση έχει αρχίσει να γεμίζει (το κατάλαβα επειδή έπρεπε να στριμωχτώ κι άλλο στο bar) και πάνω στη σύγχυσή μου, ακούω ήχο από φλάουτο να διαχέεται στην αίθουσα. Φυσικά, τi πιο κατάλληλο για την απόδειξη ταυτότητας, από μερικές τέτοιες παραδοσιακές πινελιές ( μην με πετροβολίσετε για το κενό γνώσης, είχαν και εκείνο το tribal horn/ κέρας που δεν μπορώ να βρω ως μουσική ονομασία, αλλά ελπίζω να σχηματίσατε μία , έστω και κουτσή εικόνα για το τί πράγμα μιλάω). Αφού λοιπόν, οι Mael Mordha κάνανε ένα εκτενές introduction και εγώ έμεινα με ένα βλαμμένο χαμόγελο κολλημένο στα μούτρα μου -ιρλανδική προφορά βλέπετε- ξεκίνησαν το folksy ταξίδι τους σε ένα είδος που άκουσα ότι όχι απλά είναι doom metal, αλλά μάλιστα gaelic doom metal (τα σχόλια δικά σας). Με τραγούδια σαν το ‘Dawning of the Grey’ και το ‘Winds of One Thousand Winters’, οι Mael Mordha ανέβασαν λίγο ακόμα τους παλμούς, σήκωσαν μερικά χέρια ακόμα στον αέρα και έδωσαν ένα show που από το χειροκρότημα, άφησε ικανοποιημένους τους παρευρισκόμενους.
ΟK…Τώρα το 8ball είχε πραγματικά γεμίσει εν αναμονή των Primordial. Αναγκάστικα να μετατοπιστώ σχεδόν πίσω από την κολώνα, γεγονός μη αποδεκτό. Με αφορμή αυτό λοιπόν, σκέφτηκα, ‘γιατί να μην ανέβω πάνω στο κλουβί/ κελιά -πείτε το όπως θέλετε- ώστε να βλέπω και καλύτερα’; ΄Ηταν η καλύτερη επιλογή που έκανα όλη τη βραδιά. Ο Alan Averill έκανε την εμφάνιση του και το χάος έκανε πάρτυ. Μετά από τα πρώτα 3 stage dives των fans, σταμάτησα να μετράω. Έχοντας ένα άψογο πλέον οπτικό πεδίο, παρακολουθούσα έναν-έναν όλους αυτούς που ένιωθαν τη μουσική στο πετσί τους : μερικοί με κλειστά μάτια, άλλοι με όλους τους μυς του σώματός τους τσιτωμένους και φυσικά… συναυλίες σαν αυτές είναι η χαρά του μακρυμάλλη headbanger. Ομολογώ πως η εμπειρία ήταν για πολλά αστέρια καθώς – οκ, έχουμε ξαναπει ότι δεν είμαι λάτρης αυτής της μουσικής αλλά αυτή η φωνή… ρε Alan αγόρι μου… ΦΩΝΑΡΑ! Για όσους λοιπόν ευχαριστήθηκαν κομμάτια όπως το ‘As Rome Burns’ , ‘Lain with the Wolf’ , ‘Gallows Hymn’ και ‘Autumns Ablaze’ , σας ευχαριστώ προκαταβολικά που συμφωνείτε μαζί μου. Μέχρι και το τελευταίο τραγούδι, χέρια χτυπούσαν παλμικά στον αέρα, μαλλιά ανέμιζαν , φωνές έκλειναν και λυπάμαι για όσους προσπάθησαν να δημιουργήσουν pit και να χτυπηθούν, γιατί απλά δεν υπήρχε χώρος. Μεγάλο live, μεγάλη ατυχία για όσους άφησαν τον καιρό ή άλλες δικαιολογίες να τους αποτρέψουν από αυτό το event.