Mετά το ανελέητο σφυροκόπημα των Length of time και Redound την περασμένη εβδομάδα, το 8ο ετήσιο Positively Positive Hardcore Fest ήταν το κερασάκι στη τούρτα. Δυστυχώς η προσέλευση του κόσμου ήταν για ακόμα φορά απογοητευτική. Ο κόσμος, φαίνεται, έχει παρατήσει το άθλημα και πηγαίνει μόνο αν παίζουν oι Hatebreed, Madball ή Τerror. Παιδιά, αν δεν υποστηρίξετε τα shows θα ξαναγυρίσουμε στα πέτρινα χρονια πριν το 2000, όπου βλέπαμε ενα live τη χρονιά. Ήδη τέτοιου είδους συναυλίες έχουν λιγοστέψει επικίνδυνα…
Ανταπόκριση: Τάσος Κουμούσης / Φωτογραφίες: Έλενα Πατσουράκου (περισσότερες εδώ)
Στα του fest τώρα, δεν πρόλαβα τους Ιnsect Radio (sorry guys), οπότε πρώτους είδα τους Below The Bottom από το Hράκλειο Κρήτης – η καλύτερη beatdown εγχώρια μπάντα που έχω δει τα τελέυταία χρόνια. Γρήγορα mosh parts, gang vocals, βαριά φωνητικά, πωρωτικά beatdowns όπου γινόταν της τρελής στο pit από κλωτσομπουνίδια. Φοβερή εμφάνιση, χαλαρά η καλύτερη της βραδιάς. Μπράβο παίδες,αναμένουμε το album και να ερθετε ξανά οσονούπω.
Στη συνέχεια είχαμε μια αλλαγή καθώς δεν μπόρεσαν να εμφανιστούν οι Μy Turn λόγω ασθένειας, κι έτσι βγήκαν οι Σέρβοι Soulcage. Κλασικό NYHC σε mid tempo ταχύτητες, με γρήγορα περάσματα και πολύ καλά φωνητικά, τα οποία είχαν μια βραχνάδα που ξεχώριζε. Τίτλοι κομματιών όπως “Suffocated” κτλ δείχνουν ένα στιχουργικό πεσιμισμό που τους έβγαινε αρκετά καλά με αποτέλεσμα να κερδίσουν το χειροκρότημα του κόσμου που υποστήριξε όλη τη φάση ενεργά.
Επόμενοι οι Γερμανοί old schoolaδες Dirtsheath με hardcore/punk ήχο. Πολύ μέτριοι για τα γούστα μου, πέρασαν και δεν ακούμπησαν, ενώ έπαιξαν και διασκευή του “Gotta Go” των Agnostic Front.
Προτελευταίοι, οι brutal hardcorers Soundkrash παρουσίασαν μεταξύ άλλων κομμάτια απ το 7″ τους “Shipwreck”. Αποτελεσματικοί, όχι όμως υπερβατικοί, ικανοποίησαν το κοινό και παραχώρησαν τη θέση τους στους…
…Ιταλούς Face Your Enemy, οι οποίοι αποκαλούν το στυλ τους “pizza style hardcore”. Mιλάμε για μεγάλους θεούληδες που έκαναν κουπί(!) την ώρα που έπαιζαν οι Soundkrash, ενώ έχουν για σήμα τους μια pizza σε μια πεντάλφα (τύφλα να ‘χουν οι Iron Μonkey). To intro τους ήταν μια μίξη hip hop/dance όταν όμως σοβαρεύτηκαν (λέμε τώρα) και ξεκίνησαν να παίζουν απέδειξαν ότι κατέχουν το άθλημα του ΝΥΗC με beatdown περάσματα και μας χάρισαν ένα πολύ καλό set με κομμάτια απ το album τους “Toxic Vendetta”. Μορφάρα ο τραγουδιστής που έχωνε ανάμεσα στα άλλα πολύ καλά raps, έστηνε circle pits, έκανε high fives με το μισό κοινό και stagedive στο κόσμο που καθότανε στη κολώνα του club,ενώ δε σταμάταγε να μας υπενθυμίζει ότι πρέπει να υποστηρίζουμε τη σκήνή. Αποτέλεσμα όλων αυτων να γίνεται πανικός στο pit με τις εχθροπραξίες να κορυφώνονται στη διασκευή του “Ρride” (Madball) που έκλεισε το set τους και το fest.
Tέλειώνοντας, θα πω για άλλη μια φορά το αυτονόητο: Αν δεν υποστηρίξει ο κόσμος τη φάση, θα σταματήσουν να έρχονται groups και θα γυρίσουμε στις εποχές που βλέπαμε τα live με τα κιάλια…