Ταξίδι στo Prog, βράδυ Κυριακής στο Κύτταρο. Δεν ακούγεται καθόλου άσχημο οπότε προς ολοταχώς για Ηπείρου και Αχαρνών να δούμε τι συμβαίνει στην progressive σκηνή της Ελλάδας εν έτει 2015.
Ανταπόκριση: Παναγιώτης Αντωνίου / Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη (περισσότερες εδώ)
Φτάνοντας έξω από το χώρο ο κόσμος ήταν ελάχιστος και αυτό συνεχίστηκε και μέσα, αφού άνοιξαν οι πόρτες, περίπου 20 λεπτά μετά την ώρα που υπήρχε στην ανακοίνωση. Λίγο οι πολλές συναυλίες αυτή την περίοδο, λίγο η έλλειψη του hype από τη συγκεκριμένη σκηνή, λίγο το εισητήριο των 10 ευρώ, ήμασταν με το ζόρι 100 άτομα (άντε να γίναμε 150 κατά τη διάρκεια της συναυλίας) σε ένα χώρο μάλλον μεγάλο για αυτό το live.
Αυτό δεν πτόησε καθόλου τους Mother Turtle, εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενοι, με καινούργιο μπασίστα στη σύνθεσή τους οι οποίοι με πολύ καλή διάθεση ανέβηκαν στη σκηνή και για σχεδόν μία ώρα μας παρουσίασαν υλικό από το ντεμπούτο album τους (και όχι το πέμπτο όπως χιουμοριστικά αναφέρθηκαν). Το κοινό, αν και λιγοστό, φάνηκε να περνάει καλά και να μαζεύεται σιγά σιγά προς τη σκηνή. Κεφάτοι και πολύ προβαρισμένοι ήταν εκτελεστικά άψογοι με πολύ όμορφες διφωνίες
σε αρκετά κομμάτια. Τέλος, μας άφησαν με μια διασκευή σε Camel και μας υποσχέθηκαν ότι θα τα ξαναπούμε σύντομα. Με περισσότερο κόσμο να προσθέσω εγώ.
Επόμενοι στη σειρά οι Verbal Delirium. Αρκετή ώρα για να στηθεί η όλη κατάσταση γιατί μιλάμε για μία μπάντα που έχει: Τρία πλήκτρα, κιθάρα, μπάσο, φωνή, τύμπανα, σαξόφωνο και φλάουτο. Οκ, τα πνευστά και το ένα από τα πλήκτρα τα έπαιζε ο ίδιος άνθρωπος-“πολυεργαλείο” και ο τραγουδιστής ενίοτε τα δεύτερα πλήκτρα, αλλά φαντάζομαι πιάνετε το νόημα της φάσης. Πρώτη φορά που τους έβλεπα live και οι λέξεις που βγήκαν αυθόρμητα από το στόμα μου ήταν “Ρε συ είναι καλοί αυτοί!” Θεατρικότητα και επαγγελματισμός καθ’όλη τη διάρκεια του set τους, όπου ακούσαμε κομμάτια από τους 2 υπάρχοντες δίσκους τους και δύο ακόμα από τον επερχόμενο. Η μόνη μικρή μου παρατήρηση είναι η εξής: Μου φάνηκε ότι το set τους κράτησε πολύ. Αποτέλεσμα αυτού ήταν αφενός να παραταθεί ο χρόνος διάρκειας του festival και αφετέρου να αισθανθώ προσωπικά μια κούραση προς το τέλος του set ενώ μέχρι εκείνη τη στιγμή “με είχαν” εξ ολοκλήρου. Βέβαια οι απόψεις ξέρετε σαν τι είναι οπότε δεν θα επεκταθώ περαιτέρω. Σε παραπάνω από γενικές γραμμές πολύ καλή εμφάνιση.
Αισίως φτάνουμε στις 23:45 οπότε και οι Poem ξεκινούν το set τους ανάμεσα σε λίγους και καλούς όπως τους χαρακτήρισε ο τραγουδιστής τους, Γιώργος Προκοπίου. Όσοι μετακινείστε με μέσα καταλαβαίνετε και την αναφορά μου στην ώρα. Δυστυχώς έπρεπε να αποχωρήσω και δεν κατάφερα να παρακολουθήσω το live πέρα από τα δύο πρώτα κομμάτια .Παρ’όλα αυτά, έγκυρη πηγή φρόντισε να με ενημερώσει πως ήταν για άλλη μια φορά αντάξιοι των standards που οι ίδιοι έχουν θέσει στους εαυτούς τους, έστω και αν ο ο προαναφερθείς Γιώργος ταλαιπωρείται ακόμα από μια φαρυγγίτιδα (που να ήταν και στο 100% δηλαδή γιατί όσο τον άκουσα μάζευα πάλι το σαγόνι μου). Αρκετός κόσμος, πιθανότατα με δικό τους μεταφορικό μέσο ή λεφτα για ταξί, παρέμεινε για να τους δει και όπως έμαθα πέρασε καλά και βρήκε το καινούριο υλικό της μπάντας αρκετά ενδιαφέρον.
Στο σημείο αυτό απλά θα ήθελα να σημειώσω το εξής: καταλαβαίνω ότι καμία μπάντα δε θέλει να παίζει χωρίς κόσμο αλλά όταν το δελτίο τύπου λέει ώρα έναρξης 20:30 (αυστηρά) και το live αρχίζει 21:00και επίσης καμία από τις μπάντες δε μειώνει λίγο το set της θα υπάρχουν αποτελέσματα όπως αυτό που συνέβη σε μένα και δεν είδα σχεδόν καθόλου την τελευταία μπάντα. Δεν έχουν όλοι δυνατότητα για ταξί ούτε δικό τους μεταφορικό μέσο όπως προανέφερα. Φιλικά πάντα και με την καλυτερη των διαθέσεων. Και εις άλλα με υγεία!