Κατά τα χρόνια του μεσαίωνα, οι άνδρες με γενειάδα, κατείχαν περίοπτη θέση στην κοινωνία την οποία δραστηριοποιούνταν. Στην Βικτοριανή δε εποχή, τα γένια μεταξύ άλλων, ήταν σύμβολο εξουσίας και ανδρισμού. Με μούσια μέχρι το γόνατο λοιπόν, οι Phase Reverse επιστρέφουν με το “Phase III: Youniverse” και μας αποδεικνύουν πως όλα τα παραπάνω ισχύουν μέχρι και σήμερα. Γιατί και μια από τις πιο ποιοτικές μπάντες της εγχώριας σκηνής αποτελούν και η μουσική που φτιάχνουν είναι αρχιδάτη!
Ας τα αφήσουμε αυτά όμως, για μην παρεξηγηθούμε κιόλας. Πάμε στα του δίσκου, ο οποίος ανοίγει με το κατιτίς μελαγχολικό “Downfall”. Ναι μελαγχολικό, γιατί τα ακουστικά μέρη και οι φωνητικές γραμμές του Τάκη Μάρκου δημιούργησαν ενα κλίμα μελαγχολίας. Όταν βάζεις ένα album των Phase Reverse να παίζει, ξέρεις τι θα ακούσεις. Southern-ιλα σε όλο της το μεγαλείο, με κάποιες αρκετές stoner πινελιές. Αυτό ακριβώς θα βρεις και στο “…Υοuniverse”. Από την αρχή μέχρι το τέλος το εν λόγω πάντρεμα, “κρίνεται” άκρως επιτυχημένο. Αλίμονο άλλωστε, με τους Phase Reverse έχουμε να κάνουμε.
Το “Theory of Strain” αποτελεί τρανό παράδειγμα, ενώ το “Miligram” είναι από τα κομμάτια που ξεχωρίζουν με τις βαριές του ρυθμικές groov-ες και το ωραίο ρεφρέν του. Το ορχηστρικό “Moiroloi” ξαφνιάζει με τις ηπειρώτικες καθαριστικές του κλίμακες, και ναι, μάλλον είναι αυτό ακριβώς που λέει ο τίτλος. Το “Acheron’s Deep” τώρα, πρόκειται για μια από τις πιο δυνατές στιγμές του δίσκο, με Down-ικο αέρα (κυρίως στα φωνητικά) και καλοδουλεμένα (ξανά αλίμονο) κιθαριστικά μέρη. Το αλήτικο “Whistle Pig” μας είχε συστηθεί εδώ και καιρό και παραμένει το ίδιο κομματάρα με την πρώτη φορά που το άκουσες.
Για να φτάσουμε, μετά από λίγο, στο πρoσωπικό μου αγαπημένο -πες με και φλώρο- “Time Reverse Time”. Μια ακουστική, με βασανιστικό tempo σύνθεση, με τα πιο στενάχωρα φωνητικά πατήματα που έχω ακούσει έδω και καιρό… Όλα αυτά μέχρι το “ξέσπασμα” της μπάντας, μπορεί και το δικό σου, προς το τέλος του κομματιού. Στο “Synesthesia” η μπάντα μπαίνει “με τα μπούνια” (sic!) και μας προσφέρει το πλέον ιδανικό κλείσιμο για ένα τέτοιο δίσκο. Δυναμική ενορχήστρωση, βαριά και ασήκωτη, με έναν frontman σε εξαιρετική φόρμα και διάθεση.
Ξέραμε τι μπάντα ήταν οι Phase Reverse και ποσό καλά “έκαναν” μουσική. E, με το “Phase III: Youniverse” ήρθαν για να μας το θυμίσουν.