Από που να ξεκινήσει κανείς με τους Pestilence! Μια μπάντα με δισκάρες της τάξεως των “Consuming Impulse” και ” Testimony of the Ancients”, που στο όνομά τους ορκίζεται κάθε πωρωμένος old-school death – μεταλάς, πειραματισμούς και παντρέματα με τη jazz και τη fusion, πολυάριθμες αλλαγές στο line up τους και μια αρκετά μεγάλη νεκρή περίοδο, επιστρέφει μετά το αμφιλεγόμενο “Doctrine” του 2011, με το καινούργιο “Obsideo”.
Mε τον Patrick Mameli στα φωνητικά και την κιθάρα και τον Patrick Uterwijk στην κιθάρα να αποτελούν τα δύο παλαιότερα μέλη, η μπάντα ανανεώνει (και πολύ επιτυχώς κατά τη γνώμη μου) το line up της με τους George Maier στο μπάσο και Dave Haley στα τύμπανα.
Σαν γενικό άκουσμα έχουμε να κάνουμε με μια πιο μοντέρνα, edgy παραγωγή, πιο καθαρή και προσεγμένη σε σχέση με τον ωμό ήχο των ‘80s. Οι κιθάρες έχουν βαρύνει κατά πολύ και ηχητικά αλλά και τονικά, με riffs και ρυθμικά μοτίβα προσαρμοσμένα και εναρμονισμένα με τις τάσεις της νέας σχολής του death metal. Τα στιβαρά τύμπανα σίγουρα αποτελούν ένα από τα highlights του δίσκου και δικαιολογούν την επιλογή του Dave Haley. Φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει ούτε από αυτό το δίσκο ο πειραματισμός και οι πολυρυθμίες, όπως επίσης τα jazzy solo και οι ¨αλλόκοτες¨μελωδίες στις κιθάρες. Στιχουργικά σύμφωνα με τον ίδιο το Mameli ο οποίος εδώ έχει και το ρόλο του παραγωγού, το θέμα του album είναι ¨το ταξίδι της ανθρώπινης ψυχής¨.
Προσωπικά αφήνοντας για λίγο πίσω το παρελθόν τους και ακούγοντας και κρίνοντας το δίσκο σαν κάτι καινούργιο. θα έλεγα πως έχουμε να κάνουμε με μια καλή δουλειά στην οποία μπορεί κανείς να βρει ενδιαφέρον, με αρκετά σημεία που θα σε κάνουν να κουνήσεις έστω και ελάχιστα τον σβέρκο σου όσο προκατειλημμένος κι αν είσαι απέναντί τους.
[stextbox id=”black”]
Συνοψίζοντας…!
The Good : Ενδιαφέροντα riffs και solos, “δυνατά” τύμπανα
The Bad : Κάποια ίσως τετριμμένα σημεία που κάνουν “κοιλιά”
Βαθμολογία: 3 / 5
[/stextbox]