Όταν το 2010 διαλύθηκαν οι Isis, τα τρία από τα τέσσερα μέλη (Aaron Harris, Jeff Caxide, Bryant Clifford Meyer) αποφάσισαν να συνεχίσουν να φτιάχνουν μουσική κάτω από το όνομα Palms. Τον Απρίλιο του 2011 ανακοινώνεται ότι ο τραγουδιστής του συγκροτήματος θα είναι ο γνωστός frontman των Deftones και προσωπικός φίλος του Harris, Chino Moreno. Η συνεργασία αυτή δεν ήταν δύσκολο να επιτευχθεί καθώς πέρα από την προσωπική τους φιλία τόσο ο Aaron Harris είχε δηλώσει για τον Moreno ότι εκτιμά ιδιαίτερα το δυναμικό εύρος τις φωνής του αλλά και ο Chino Moreno είχε εκφράσει τον θαυμασμό του για την μουσική των Isis. Δύο χρόνια σχεδόν μετά οι Palms μας παρουσιάζουν το ντεμπούτο άλμπουμ τους το όποιο κυκλοφόρησε στις 25 Ιουνίου από την Ipecac Recordings του γνωστού μας σε όλους Mike Patton. Το άλμπουμ περιέχει μόλις έξι κομμάτια συνολικής διάρκειας 47 περίπου λεπτών και κινείται σε ατμοσφαιρικά – ambient μονοπάτια.
Το εναρκτήριο κομμάτι του δίσκου είναι το “Future Warrior” το οποίο ξεκινά σχεδόν υπνωτικά αλλά κλιμακώνεται σταδιακά δημιουργώντας μια αίσθηση ονείρου. Από τη μία η φωνή του Moreno που σου δημιουργεί μια μελαγχολία από την άλλη η πολύ καλή δουλειά των Caxide και Meyer σε μπάσο και κιθάρα αντίστοιχα μας δίνουν το πιο όμορφο και ιδανικό ξεκίνημα. Η συνέχεια έρχεται με το “Patagonia” με το οποίο μας είχαν συστήσει τη μουσική τους οι Palms λίγους μήνες πριν, κομμάτι που κινείται σε απαλά ατμοσφαρικά μονοπάτια και χτίζει σιγά σιγά μπροστά στα μάτια μας ένα σκηνικό που μας μεταφέρει νοητά στις άγριες ομορφιές της γης της Παταγονίας και σχεδόν ορκίζεσαι ότι βλέπεις τους πάγους να “καταρρέουν” μπροστά σου. Η επόμενη σύνθεση η οποία είναι και η μεγαλύτερη του δίσκου (09:58) είναι το “Mission Sunset”. Ομολογώ ότι στις πρώτες ακροάσεις, μου είχε φανεί κάπως βαρετό ωστόσο ακούγοντας το προσεκτικά διαπίστωσα ότι είναι ένα πολύ όμορφο τραγούδι που κλιμακώνεται σταδιακά και κάπου από το έβδομο λεπτό και μετά σχεδόν απογειώνεται. Σειρά έχει το επίσης όμορφο “Shortwave Radio” που ίσως είναι το πιο σκοτεινό σε διάθεση κομμάτι που υπάρχει σ’ αυτό το άλμπουμ και θυμίζει αρκετά τους The Cure ( θα έσκαγα αν δεν το έλεγα). Ακολουθεί το “Tropics” για να μας βάλει σε μία κατάσταση ηρεμίας…μας το λέει άλλωστε και ο Moreno “Relax in the tides…feel your breeze going by over our head”. Τον δίσκο κλείνει το “Antarctic Handshake” το πιο ambient κομμάτι του δίσκου και το δεύτερο μεγαλύτερο σε διάρκεια που για τα δικά μου γούστα είναι αρκετά ανιαρό και κουραστικό κυρίως στο πρώτο μέρος του.
Συνοψίζοντας το ντεμπoύτο των Palms είναι ένας αρκετά καλός δίσκος που ωστόσο δεν κατάφερε να με ενθουσιάσει ενώ είχε όλα τα φόντα. Όχι δεν περίμενα να ακούσω κάτι που θα μου θύμιζε ISIS ούτε κάτι που θα μου θύμιζε Deftones περίμενα απλά μουσικές που θα μου ανατίναζαν το μυαλό, πράγμα που το συγκεκριμένο συγκρότημα βάση της σύνθεσης και του ταλέντου του θα μπορούσε άνετα να το κάνει ποντάροντας περισσότερο στη διαφοροποίηση μεταξύ των κομματιών και στην αλλαγή ταχυτήτων μεταξύ τους.
[stextbox id=”black”]
Συνοψίζοντας…!
The Good: ¨Future Warrior” “ Mission Sunset”, πακετάκι με το εξώφυλλο του άλμπουμ.
The Bad: Δεν υπάρχει εμφανής διαφοροποίηση μεταξύ των τραγουδιών.
Βαθμολογία: 3 / 5
[/stextbox]