Ο Daniel Gildenlöw είναι πολύ πιο ταλαντούχος από ότι του αξίζει. Γιατί μπορεί να είναι ένας εγωπαθής που αδυνατεί να κρατήσει μία σταθερή σύνθεση στη μπάντα του. Μπορεί να μην αντέχει να παραμείνει σε άλλο σχήμα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Μπορεί να αισθάνεται ότι ο κόσμος γυρίζει γύρω του και να την έχει ακούσει με την εμφάνισή του. Αλλά ο μπάσταρδος, σε μία χρονιά με φοβερές progressive κυκλοφορίες (Caligula’s Horse, Haken, Psychotic Waltz) μας πετάει στη μούρη ένα αριστούργημα που ξεχωρίζει.
Γιατί πως συνδυάζεις την trip hop ρυθμολογία με djent κιθάρες φτιάχνοντας ένα τόσο συμπαγές αποτέλεσμα (“Restless Boy”); Πως συνθέτεις ένα τραγούδι με metal υπόβαθρο, rap(!) φωνητικά και μία παιδική μελωδία στο ρεφρέν που είναι αδύνατον να σου ξεκολλήσει από το κεφάλι (“Panther”); Πως γίνεται να φτιάχνεις έναν τόσο πρωτοποριακό βιομηχανικό ήχο που να μην έχει ξανακουστεί όμοιός του στο χώρο; Πραγματικά κάντε μία χάρη στο μουσικόφιλο εαυτό σας και ακούστε το συναρπαστικό “Accelerator” και το μαγευτικά δυστοπικό “Unfuture” με ακουστικά, να συνειδητοποιήσετε τι έχει “χτίσει” ηχητικά ο τύπος.
Η στιχουργική του Gildenlöw είναι πάντα τόσο ρεαλιστικά αιχμηρή που σου διαπερνά το κόκκαλο και φτάνει στο μεδούλι. Ενισχύεται δε από την αναλλοίωτη ερμηνευτική του δεινότητα. Δεν γίνεται να μην ταυτιστείς με το υπέροχα σπαρακτικό “Wait”. Δεν λείπουν βέβαια και οι εκπλήξεις όπως το παραμορφωμένο ορχηστρικό ιντερλούδιο με τον τίτλο “Fur” που ακούγεται σαν ο Tom Waits να ερμηνεύει στο μπάντζο του παλαιά μουσική της Ανδαλουσίας. Το δε φινάλε με το 13λεπτο “Icon” είναι όσο επικό του πρέπει.
Αν αισθάνεσαι ή έχεις αισθανθεί τόσο ξεχωριστός και απόμακρος μέσα στον περίγυρό σου όσο «ένας πάνθηρας σε ένα κόσμο σκύλων», εδώ θα βρεις το soundtrack του ψυχισμού σου. Τόσο ξεχωριστό και δημιουργικά μοναδικό είναι και αυτό το album που θα μας προετοιμάσει για τον δύσκολο χειμώνα που έρχεται.