O δρόμος με έβγαλε ξανά έξω από το Temple, ένα πλέον αρκετά οικείο venue, με τον πολύπλευρο χαρακτήρα, το οποίο δεν διστάζει να φιλοξενήσει μπάντες που όσο και αν διαφέρουν μεταξύ τους δεν παύουν να αποτελούν αξιόλογες μουσικές υπάρξεις στην εγχώρια μουσική κοινότητα και μη. Αυτή τη φορά πρωταγωνιστικό ρόλο είχε η παρουσίαση δίσκου των Outercamp με τον ομώνυμο τίτλο, οι οποίοι επιλέγοντας τους Waλves και Girls On Bread, πραγματοποίησαν μια εμφάνιση η οποία χαρακτηρίστηκε από αρτιότητα, καθώς κατάφεραν την αναγνώριση της μουσικής τους ποιότητας σε πολλαπλά μέτωπα, από τη σύνθεση έως την οργάνωση, την παραγωγή, τον ήχο.
Aνταπόκριση: Έφη Καραμουσάλη / Φωτογραφίες: Αργύρης Λιόσης (περισσότερες εδώ)
Πίσω λοιπόν στις σημειώσεις μου, καταγράφοντας την ώρα που ανεβαίνουν στη σκηνή οι Girls On Bread, γίνεται αντιληπτή η μεγάλη ανταπόκριση του κόσμου, η οποία όσο τα λεπτά περνούσαν, αυξανόταν με εντυπωσιακά γρήγορους ρυθμούς. Η μπάντα λοιπόν, που ανέλαβε την ευθύνη της προθέρμανσης μας, αφού κλήθηκε να αντιμετωπίσει ορισμένα τεχνικά προβλήματα, παρουσίασε στο κοινό μια πολυεπίπεδη προσέγγιση στη μουσική της, ενσωματώνοντας ένα εκλεκτικό μείγμα επιρροών. Για ένα set περίπου 40 λεπτών, παρουσιάζουν απλές αλλά εκπληκτικές υφές κιθάρας και μια σταθερή αντίληψη της δυναμικής και της έντασης των κομματιών τους. Με αμεσότητα και θάρρος δημιουργούν ευχάριστα οικείο κλίμα αληθινής αίσθησης σαφήνειας και εστίασης. Η συνολική τους performance θα μπορούσε με άνεση να χαρακτηρισθεί ήπια με πιο σκληρά ξεσπάσματα groove/math rock με jazz και funk στοιχεία, αλλά και με κομμάτια που ενώ άργησαν να πείσουν, τα κατάφεραν με μια απροσδόκητη μετάβαση σε γεμάτο riffage που κατέλαβε την παρουσία τους, βλέποντας τους να παίζουν προσωπικά ο κάθε ένας για το όραμα του.
Η συνέχεια ανήκει σε μια μπάντα η οποία κατάφερε να μου αποσυντονίσει τον νου. Καθήμενη μπροστά ακριβώς, αντίκρισα καλλιτέχνες οι οποίοι δίνοντας μεγάλη έμφαση στην ηλεκτρονική πλευρά του φάσματος και sci-fi tropes που έρχονται με μια έντονη παράδοση, εξουδετερώνουν την αντίληψη του ακροατή με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Aυτοί ήταν οι Waλves, που, με post πειραματικές εκδοχές και με ένα μεγάλο μέρος της μουσικής τους να οδηγείται από μια οργανική ροή σκέψεων που δεν ακολουθούν μια απλή πορεία, αποκαλύπτουν νέες όψεις σε κάθε ακρόαση. Αξίζει να αναφερθεί ο μακροσκελής χαρακτήρας των κομματιών που επένδυσαν το setlist, γεμάτα, πιο πυκνά με διάφορα εντυπωσιακά όργανα για να διατηρήσουν την εμπειρία ακρόασης ενεργή, χωρίς όμως να απομακρύνονται από τις βασικό έδαφος μεταξύ ηλεκτρονικής μουσικής, synthwave, ambient και post-rock. Οι έντονα καλομελετημένες εναλλαγές και οι προωθητικοί ηλεκτρονικοί κτύποι των synths, μετακινούνται δημιουργώντας ένα πιο συγκρατημένο μίγμα των οργάνων, που εναλλάσσονται από την ωρίμανση προς τις σκεπτόμενες, υποκείμενες περισσότερες cinematic διαδρομές οι οποίες καταλήγουν σε μια υπερβατική κινηματογραφική εμπειρία.
Οι headliners της βραδιάς, Outercamp, αφού έστησαν και προετοίμασαν τον εξοπλισμό τους ξεκίνησαν δυναμικά να μας συστήσουν το πρώτο τους album. Όποιος το είχε ακούσει νωρίτερα θα μπορούσε με μεγαλύτερη ευκολία να αντιληφθεί την ερήμωση και την νοσταλγία, μια μουσική αισθητική που αντικατοπτρίζεται στο σύνολο του. Η απόδοση αυτών πραγματοποιείται με θλιβομενους ήχους των χορδών οπού σε μεγάλο βαθμό βρίσκονται μελωδικά riffs και η θριαμβευτική διάθεση αυτών που αμφισβητεί τις προκατασκευασμένες αντιλήψεις μια alt/prog μπάντας, στοιχεία που δεν ανταποκρίνονται ακριβώς στις δημοφιλείς προκαταλήψεις του όρου ή στις στερεότυπες μουσικές δομές που συσχετίστηκαν με το είδος. Μια απίστευτα καλοσχεδιασμένη ισορροπία πειραματισμού και groove στη μουσική τους που σε ορίζει και αντισταθμίζει τον συναισθηματικό της συντονισμό. Πίσω από την πρόσοψη των θορυβωδών και ζοφερών οργάνων κρύβονται ορχηστρικά drones αλλά και εκπληκτικές υφές κιθάρας, που συνοδεύονται από αξιοσημείωτα φωνητικά δείγματα. Μια performance που δεν δίστασε να δικάσει με τον δυναμισμό, αλλά και να συγκινήσει την ατμόσφαιρα προσφέροντας μια ζοφερή απεικόνιση της απώλειας και της θλίψης, μια κινητήρια δύναμη πίσω από τις μουσικές εξελίξεις του δίσκου.
Αισθάνομαι υποχρεωμένη να μιλήσω για το “7-3-14”, κομμάτι που σηματοδοτεί την ουσία, το τέλος, αναζωπυρώνοντας μια απειλητική μαύρη άβυσσο που στέκεται απέναντι μας καθώς αποδεικνύεται ότι είναι μια σταθερά ανταμείβοντας τον ακροατή. Μια αρκετά ευχάριστη προσθήκη στο set, ήταν και το “The Pretender” από Foo Fighters το οποίο αποδόθηκε αξιοπρεπώς με εν συναίσθηση και δεξιοτεχνία.
Σε γενικές γραμμές το σύνολο πέρασε από απαλές μελωδίες πριν ανέλθει σε πιο δυνατά fields, με προβλέψιμα crescendo ικανά να απογειώσουν με τους απογυμνωμένους τόνους εκρήξεων! Οι Outercamp ξεκίνησαν αποφασιστικά την ένταξη της παρουσίας τους στην αθηναϊκή μουσική κοινότητα και μη, με ένα live οπού μετά το πέρας του, εξολόθρευσε τους αινιγματικούς μας προβληματισμούς. Αφού αποθεώθηκαν και καταχειροκροτήθηκαν από το πλήθος, αλλά και μετά το stage diving του κιθαρίστα της μπάντας, αποχώρησαν από την σκηνή του Temple αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις.