Πάμε να δούμε και ένα split, να κάνουμε το 2 σε 1. The Throne και Orphanage Named Earth οι μπάντες με τις οποίες θα ασχοληθούμε. Και οι δύο μπάντες από την Πολωνία με 5 κυκλοφορίες η πρώτη και 4 η δεύτερη. Ηχητικά και οι δύο μπάντες κινούνται στα πλαίσια του post-hardcode/crust. Οι The Throne λίγο πιο σκληροί με μπόλικο d-beat και κάποια blastbeats διάσπαρτα, οι Orphanage Named Earth πιο μελωδικοί.
Η πλευρά των The Throne ξεκινάει με ένα κομμάτι που μου θυμίζει πολύ έντονα τους Γάλλους Celeste, πράγμα θετικότατο μιας και που Γάλλοι είναι από τις αγαπημένες μου μπάντες. Στη συνέχεια η μουσική περνάει πιο πολύ σε post μονοπάτια και πέφτει λίγο σε ταχύτητα. Γενικότερα το hardcore είναι αυτό που κάνει κουμάντο, τη μια προς το post την άλλη προς το punk. Ωραία παραγωγή, δυνατή και καθαρή που δίνει σε όλους “βήμα” να ακουστούν. 4 κομμάτια από την πλευρά των The Throne με περίπου 13 λεπτά συνολική διάρκεια. Τίτλοι και στίχοι στα Πολωνικά αλλά από τις περιγραφές που κάνουν οι ίδιοι στο bandcamp τους και από τις γρήγορες μεταφράσεις στο internet βλέπουμε ανοιχτά την κοινωνικο-πολιτική θεματολογία που έχει επιλέξει η μπάντα να έχει στους στίχους της.
Η πλευρά των Orphanage Named Earth από την άλλη έχει μόνο 2 κομμάτια με συνολική διάρκεια 10 λεπτά. Μελωδικοί, σαφέστατα πιο πολύ προς τo post από τους The Throne. Χωρίς blastbeat, αλλά με d-beat, και με μικρότερες ταχύτητες ρίχνουν το βάρος πιο πολύ στην ατμόσφαιρα. Hardcore-ίζον φωνητικά, με ένα break-απαγγελία στο 2ο κομμάτι, με παρόμοια στιχουργικά θεματολογία όπως οι The Throne. Επίσης όμορφη παραγωγή και σε αυτούς, σε συνδυασμό με την μικρή διάρκεια όλου το split σε κάνει να θες να το βάλεις από την αρχή. Η χρήση της αγγλικής γλώσσας από τους Orphanage Named Earth κάνει λίγο πιο εύκολη την επικοινωνία και την κατανόηση στίχων/μουσικής είναι η αλήθεια, χωρίς όμως να αφαιρεί το παραμικρό από τους The Throne.
Το split κυκλοφόρησε μέσα στον Μάρτη που μας πέρασε και μιας που η κατάσταση σε σχέση με τον Covid-19 δε λέει να χαλαρώσει καθόλου και υπάρχει πολύς χρόνος στα χέρια μας, σας προτείνω ανεπιφύλακτα να “χαλάσετε” ένα 25λεπτο δίνοντας μια ευκαιρία σε αυτές τις δύο μπάντες. Αν είσαστε λάτρεις του γενικότερου αυτού ήχου δε πιστεύω να απογοητευτείτε.