Πρώτο live για το καινούριο έτος, παρέα με γνωστές φάτσες στο γνωστό μέρος. Η αλήθεια είναι ότι περίμενα μεγαλύτερη προσέλευση κόσμου, αλλά ίσως τα hangover και οι φουσκωμένες κοιλίτσες, λόγω εορτών, απέτρεψαν αρκετούς να έρθουν για να τα σπάσουν. Από την άλλη, όλα τα σχήματα που συμμετείχαν, με εξαίρεση τους headliners, έχουν πραγματοποιήσει πολυάριθμες εμφανίσεις στην Αθήνα τον τελευταίο καιρό, γεγονός που ίσως επηρέασε και αυτό στην χαμηλή προσέλευση.
Ανταπόκριση/Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη
Αν ψάχνεις να βρεις τι… κεραμίδα είναι αυτή που σε χτυπάει στο κεφάλι σε κάθε τους ζωντανή εμφάνιση, τότε… Blame Kandinsky! Groov-άτο mathcore στα καλύτερα του, με εκπροσώπους δυνατούς παίκτες μέσα στην ενέργεια, που, αν και μετράνε σχεδόν ένα χρόνο παρουσίας, έχουν κερδίσει τις εντυπώσεις, δημιουργώντας σιγά σιγά το δικό τους fan base. Το set τους συμπεριλάμβανε κομμάτια κυρίως από το επερχόμενό τους EP -το οποίο περιμένουμε πως και πως- αλλά και μια διασκευή-έκπληξη στο “Roots Bloody Roots” των Sepultura. Splendid!
Αμέσως μετά στη σκηνή ανέβηκαν οι Grassroll με το do-it-like-Soilent-Green grindcore τους. Αν και μου φάνηκε ότι είχαν λιγότερη ενέργεια επί σκηνής, σε σχέση με τις προηγούμενες φορές που τους έχω παρακολουθήσει, δεν δυσκολεύτηκαν να δημιουργήσουν το πρώτο pit της βραδιάς, ενώ όπως πάντα, τα βλέμματα των 100 περίπου παρευρισκόμενων τράβηξε η τραγουδίστρια τους, Annie, με τα brutal φωνητικά της, που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τα αντρικά λαρύγγια του ήχου.
Είναι τόσες οι φορές που έχω γράψει τις εντυπώσεις μου για τις live εμφανίσεις των Revenge Of The Giant Face που φοβάμαι ότι θα αρχίσω να επαναλαμβάνομαι. Φυσικά όμως, πάντα έχω να πω τα καλύτερα, αφού το α λα The Dillinger Escape Plan mathcore τους με τα παθιασμένα φωνητικά παίρνει κεφάλια! Χαρακτηριστικά επικοινωνιακοί, με το πρώτο τους EP (επιτέλους!) στις αποσκευές τους, έδωσαν ακόμη ένα απολαυστικό show, με “συνεργούς” τους φίλους τους στις πρώτες σειρές.
Αλλαγή κλίματος για τελευταία φορά και υποδεχόμαστε τους One Of These Days. Αυτό που είχα δει πριν δύο χρόνια, σε εμφάνιση τους μαζί με άλλες μπάντες του χώρου, δε με είχε ενθουσιάσει ιδιαίτερα, γεγονός που με κατέστησε λίγο αρνητικά προκατειλημμένη. Όμως, το λυσσασμένο grind/death metal τους, υποστηριζόμενο από ικανότατους μουσικούς και έναν τρελαμένο frontman, μου άλλαξε γνώμη, με… “κερασάκι στην τούρτα” τη διασκευή τους στο “The Deepest Hole” των Nasum. Πολύ ωραίοι!