Λίγες μέρες πριν την headline εμφάνιση των Once Them Edens στο πρώτο festival της Spreading Dysphoria, η Είρηνη Κοντογιάννη “ανέκρινε” τον Ω κι εκείνος της αποκάλυψε πράγματα που δεν είχε την ευκαιρία να ξαναμοιραστεί…
Καλωσορίσατε στο RockinAthens! Πρώτα απ’ όλα πείτε μας, πώς προέκυψε η ιδέα για τη συγκρότηση των Once Them Edens; Γιατί μια one-man-band και όχι μια full-member μπάντα;
Καλησπέρα και καλή βραδιά. Ευχαριστούμε για τη φιλοξενία! Οι Once Them Edens ξεκίνησαν ως ένα one-man-project, διότι, απλούστατα, υπήρχε πάρα πολύ υλικό που θα έμενε ορφανό! Όταν όμως βγήκε το ντεμπούτο μας, “The Year Is One” (στο οποίο συμμετείχαν οι Jean Baptiste στα φωνητικά, Γιώργος Κωνσταντίνου στο μπάσο, Τέλης Μίμογλου στα φωνητικά, ο υποφαινόμενος στα λοιπά), και η απόκριση ήταν πέρα από κάθε προσδοκία, αποφασίσαμε να το κάνουμε full-member συγκρότημα, μετά και την προσθήκη του Δευκαλίωνα Δήμου, στα τύμπανα και τα κακά αστεία.
Ποιος είναι ο μουσικός πυρήνας της μπάντας και πώς αυτός έχει εξελιχθεί μέχρι σήμερα;
Αυτοπροσδιοριζόμαστε ως progressive/avant-garde death metal μπάντα, ή, εναλλακτικά, experimental extreme metal. Ειδικά αυτό το τελευταίο είναι τόσο ρευστό, που μας εξυπηρετεί!Νομίζω δε, ότι στο υπό κατασκευή δεύτερο album, το progressive στοιχείο είναι το απόλυτα κυρίαρχο. Αυτό σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ότι απουσιάζει π.χ. η post-rock επιρροή (ναι, αγαπάμε post-rock), παρατηρώ όμως μία μείωση της death metal σκληράδας μας (γκουχ γκουχ, πολλά εισαγωγικά). Αλλά ίσως κι όχι, ποιος ξέρει.
Θεματολογικά αλλά και μουσικά, πού κυμαίνεται ο νέος δίσκος; Να περιμένουμε μια πιο extreme μορφή από αυτή που ήδη γνωρίζουμε;
Μου δίνεις αφορμή να μιλήσω πρώτη φορά γι’αυτό! Το νέο album έλκει τη θεματολογία του από το επικό ποίημα του John Milton, Paradise Lost. Δεν πρόκειται για concept δίσκο, τεχνικά, δανειστήκαμε όμως πολλά μοτίβα, και, στιχουργικά, το album θα ακολουθεί τη χρονολογική αφήγηση του ποιήματος. Σε μουσικό επίπεδο, θα είναι πιο ακραίο, με την εξής έννοια: τα jazzy σημεία έχουν γίνει πιο jazz, τα ατμοσφαιρικά ιντερλούδια, ατμοσφαιρικότερα, κ.τ.τ. Δε θα έλεγα ότι είναι “βαρύτερο”, μιας και σε αυτό παραπέμπει τακτικά ο όρος, ας πούμε όμως ότι είναι πιο “focused”, και τα τραγούδια έχουν σαφέστερες δομές! Είναι, νομίζω μελωδικότερο.
Οι εντυπώσεις που έχει αφήσει το video clip για το “He Who Spits The Finest Wine” είναι πολύ θετικές. Θα υπάρξει ίσως κι άλλο ένα τέτοιο οπτικοακουστικό δείγμα;
Βεβαιότατα. Όχι μόνο ένα!
Η συνεργασία σας με την Spreading Dysphoria Industries αποτελεί ένα καινούριο βήμα για τους Once Them Edens. Ποιες είναι οι προσδοκίες σας από αυτή τη συνεργασία;
Αρχικά, μία πιο ισχυρή πρώθηση της ίδιας της μουσικής (μας). Από κει και πέρα, στην εταιρία υπάρχει ένα –με την καλή έννοια- οικογενειακό κλίμα, επομένως, οι μπύρες, οι συνεργασίες και τα live που προκύπτουν με άλλες μπάντες (του roster της SDi ή και όχι) είναι στα άμεσα σχέδια! Εξάλλου, το live της Κυριακής, στο Kookoo, στο πλαίσιο αυτής της συνεργασίας γίνεται. Νομίζω ότι θα περάσουμε πολύ ωραία με την SDi!
Όσον αφορά τη live απόδοση της μπάντας, η θεατρικότητα στη μουσική αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της υπόστασης των Once Them Edens αλλά συγχρόνως και μια πιο σπάνια έκφραση που συναντάμε στη metal μουσική. Θεωρείτε ότι είναι κάτι φυσικό για εσάς που πηγάζει αβίαστα ή είναι κάτι που θέλατε να επιδιώξετε εξαρχής στη live performance σας;
Νομίζω πως είναι η φυσική, οπτικά, συνέχεια της μουσικής μας. Συχνά μάς ρωτάνε αν οι συνθέσεις των OtE προκύπτουν με «φυσικό και άνετο» τρόπο, ή, αν, τρόπον τινά, τις «εκβιάζουμε». Συνθέτουμε, σε πρώιμο πάντα στάδιο, σχεδόν αυτοσχεδιαστικά και απολύτως αβίαστα. Αυτό νομίζω είναι εμφανές στο “The Year Is One”. Στον νέο δίσκο, η επεξεργασία είναι πολύ πιο προσεγμένη, παραμένουμε πιστοί πάντως στο δόγμα της –πιο- ελεύθερης γραφής. Άρα, για να είμαστε «συνεπείς» με την ίδια τη θεατρικότητα της μουσικής μας, αυτό το μεταφέρουμε –όσο μπορούμε- και στο live performance.
Ποια είναι τα επόμενα σχέδια των Once Them Edens;
Στα άμεσα σχέδια των OtE, είναι:
i. η live ηχογράφηση και βιντεοσκόπηση ενός κομματιού από τον πρώτο δίσκο (έκτακτη είδηση!).
ii. Η ολοκλήρωση της σύνθεσης του νέο υλικού (λίγα πράγματα έχουν μείνει, Δευκαλίωνα…), και, τέλη καλοκαιριού, η ηχογράφησή του. Εκτός απροόπτου, ε.
Τι να περιμένουν οι fans από το live σας στις 10/5 στο Kookoo;
Μιας και δεν κάνουμε συχνά live, μία αρκετά καυλωμένη εμφάνιση (νομίζω το έχω ξαναπεί αυτό, κάποτε). Επίσης, έχουμε διασκευή-έκπληξη! Και εντάξει, θα είναι και ο Τέλης, συγγνώμη που τού έχω απαγορεύσει τα αμάνικα, κορίτσια…
O επίλογος είναι δικός σας.
Σας ευχαριστούμε, RockinAthens και δεσποινίς Ειρήνη! Να μάς έρθετε στο live της Κυριακής, έχει μπαντάρες: Blame Kandinsky, Senserase και Cartilage. Κι εμάς.