Ας μιλήσουμε για doom metal. Γι’ αυτό το μουσικό είδος που σιγοκαίει και μαυρίζει τις ψυχές μας. Γι’ αυτό το μουσικό είδος που σε κάθε νότα, σε κάθε riff, σε κάθε σκάσιμο στο τάμπουρο, σε κάθε μπασογραμμή, νιώθεις το μέσα σου να ανακατεύεται. Γι’ αυτό το καθαγιασμένο μουσικό είδος που πάντα θα μένει στην αφάνεια σε σχέση με το μακρινό του ξαδερφάκι, το stoner rock/metal. Γιατί doom είναι οι Saint Vitus, Pentagram, Reverend Bizzare, Candlemass, Trouble (τυχαία παραδείγματα που απλά μου έσκασαν στο μυαλό την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές). Doom επίσης είναι και Αθηναίοι Omega Monolith που, δυο χρόνια μετά το ντεμπούτο EP τους, ξαναχτυπούν με σκοπό να μας συντρίψουν καθώς από τα ηχεία βγαίνει η μουσική του “Vile”.
Η μουσική των Omega Monolith είναι βαριά, δυνατή, σκοτεινή, σκατόψυχη, χυδαία και στα σκάει στη μάπα σαν να έχεις φάει γροθιά! “Vile” ονόμασε το νέο του EP το ντουέτο που ακούει στο όνομα Omega Monolith και περιέχει δυο κομμάτια: το “Vile” και το “Loophole”. Το ομότιτλο είναι το πρώτο από τα δυο και διαρκεί 14:16 λεπτά. Mπορεί η διάρκεια του να είναι αποτρεπτική για κάποιους, αλλά για μερικούς από εμάς είναι μια όαση επαναληπτικότητας και βαρύτητας που όμοιά της δύσκολα συναντάμε σε τόσο μεγάλο βαθμό! Σε αντίθεση με το “Vile”, το “Loophole” είναι μια γαμημένη λούπα 6 λεπτών και 45 δευτερολέπτων που στο άκουσμα της απλά μένεις με το στόμα ανοιχτό και το σάλιο αρχίζει να τρέχει!
Και εγώ αναρωτιέμαι γιατί αυτό το ΕP, που είναι απλά έπος, να μην είναι ένας ολόκληρος δίσκος για να το καρφιτσώσω στην πρώτη θέση με τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς…