To “A Lovejoy” είναι η τελευταία δουλειά του Omar Rodríguez-López εν έτη 2016. Πιθανότατα την ώρα που διαβάζεις αυτό, θα έχει κυκλοφορήσει και το προγραμματισμένο για τις αρχές του χρόνου “Roman Lips” για το οποίο θα μιλήσουμε μάλλον κάποια άλλη στιγμή στο προσεχές μέλλον.
Τον τύπο δεν τον προλαβαίνεις. Έχει ήδη 39 προσωπικές δουλειές από το 2004, χώρια των projects και group που έχει συμμετοχή (Antemasque, At the Drive-in, Mars Volta κ.α). Ήδη το 2016, έχει φορτώσει τη δισκογραφία του με 13 albums, και έχει έντεκα σε αναμονή για το νέο έτος. Προφανώς έχει κάτι παραπάνω από συνθετική όρεξη.
Παρ’ όλα αυτά, όσο ενδιαφέρον και να ακούγεται η τάση που έχει ανά δίσκο να πειραματίζεται με (σχεδόν) όλα τα είδη μουσικής, οι πραγματικά καλές στιγμές του είναι μετρημένες στα δάχτυλα. Πέρα από κάποια εντυπωσιακά και ολοκληρωμένα albums “Se Dice Bisonte, No Bùfalo”, “Absence Makes the Heart Grow Fungus” , “Cryptomnesia” και το instant classic “Omar Rodriguez Lopez & John Frusciante”, κατά τ’ άλλα η προσωπική του δισκογραφία κυμαίνεται σε μέτρια επίπεδα. Ίσως θα είχε περισσότερη αξία να φύλαγε τις (πραγματικά καλές) ιδέες του και να το “μάζευε” λίγο όσων αφορά τις ηχογραφήσεις του.
Όσον αφορά το “A lovejoy” λοιπόν, μιλάμε για ένα πραγματικά κακό καλαμπούρι. Dark–electro φάση με ενοχλητικά μπλιμπλίκια που σου τρυπούν κακοπροαίρετα τον εγκέφαλο. Για κιθάρες και ψυχεδέλιες φυσικά ούτε λόγος. Φωνητικά κάτι μεταξύ Apoptygma Berzerk και κακούς Depeche Mode. Ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Σαν παραγωγή το λες οκ, αλλά σα συνθέσεις γελάς με την ψυχή σου. Πραγματικά κακή φάση.
Αν προσπαθείς δειγματοληπτικά να “πιάσεις” από κάπου τη δισκογραφία αυτού του τύπου, το “A Lovejoy” είναι κακή ζαριά.