Όταν πρωτοάκουσα το “Nastiez” νωρίτερα μέσα στη χρονιά και έψαξα τους Obscure Sphinx, ενθουσιάστηκα για διάφορους λόγους. H μουσική τους εμπίπτει στο χώρο του post-metal και post-sludge, ενώ το μικρόφωνο κρατάει μια τύπισσα που κάνει καθαρά και βρώμικα φωνητικά [χμμ…].
Φέτος λοιπόν τα παλικάρια από την Πολωνία κυκλοφόρησαν το δεύτερο δίσκο τους, ονόματι “Void Mother”. Χαρακτηριστικά post-metal κιθαροriffs και σημεία με χώσιμο από όλα τα μέλη της μπάντας [και όχι μόνο, μιας και υπάρχει συνοδεία-συμμετοχή στα βρώμικα φωνητικά μερικών κομματιών από έναν Παύλο]. Τα ήρεμα σημεία των κομματιών έχουν ένα σκοτεινό-μυστικιστικό ύφος και συνοδεύονται στην πλειοψηφία τους από τα καθαρά φωνητικά της τραγουδίστριας που δίνουν την αίσθηση οτι είσαι σε εκκλησία. Και μάλλον όχι καθολική.
Λίγο πιο αναλυτικά λοιπόν, η αρχή του δίσκου γίνεται με το “Lunar Caustic”. Σκοτεινό και θολό intro, με ένα riff απλό αλλά στοιχειωτικό, ένα-δυο έξυπνα touches μέσα στα 8 λεπτά και φωνητικά που psycho-φέρνουν όσο προχωράει το κομμάτι. Ε αυτό ήτανε, δε θες και πολύ ακόμα για να κάτσεις και να ακούσεις μονοκοπανιά όλο το δίσκο τώρα. Μετά τις ambient ψαλμωδίες του “Velorio” ακολουθεί το τρίο “Waiting For The Bodies Down The River Floating” – “Feverish” – “Nasciturus”, με πιο κλασική post-metal δομή, ωραία μπασοτύμπανα, και με ήρεμα σημεία και “φορτώματα” που δε γίνεται να μη σε αγγίξουν. Το κομμάτι που κλείνει τον δίσκο, “The Presence Of Goddess”, μεγαλύτερο σε διάρκεια, προσωπικά με κέρδισε και με το παραπάνω, και ακόμα και τα φωνητικά [αυτά που μπορούσα τουλάχιστον να διακρίνω τι λένε] μου κόλλησαν.
Εν ολίγοις, ο δίσκος έχει πολύ ωραίες δυναμικές και πραγματικά μπορεί να ξεχωρίσει κανείς μερικές πολύ ωραίες ιδέες και πολύ καλές συνθέσεις σε αυτά τα 9 κομμάτια, αρκετά για να ταυτιστεί ο καθένας με κάτι. Ακόμα και η ιεραρχία των κομματιών θεωρώ πως είναι άκρως πετυχημένη. Με μια πρώτη ακρόαση ομολογώ πως βρήκα λίγο φλύαρη την τραγουδίστρια, και αυτό ίσως επειδή περίμενα περισσότερο σκληρό και ωμό στυλ και όχι τόσο καθαρό. Μετά είδα όμως τον τρόπο που είναι γραμμένα τα κομμάτια, και αναγνώρισα την επιλογή της μπάντας να τα κάνει έτσι. Ίσως είναι και καλύτερα να εκτιμάς την αξία τους με άλλον τρόπο, και όχι με αυτόν που είχες οπωσδήποτε στο μυαλό σου.
Νομίζω πως δύο χρόνια μετά τον πρώτο δίσκο τους, είναι καλός καιρός για να μάθει και ένα πιο ευρύ κοινό για αυτούς τους Πολωνούς. Αν είστε του χώρου ειδικά, το “Void Mother” σίγουρα θα σας αρέσει.
[stextbox id=”black”]
Συνοψίζοντας…!
The Good: Πολύ ωραίες ιδέες και ατμόσφαιρα /concept / εξώφυλλο του δίσκου
The Bad: Χμμμ…
Βαθμολογία: 4 / 5
[/stextbox]