Όσοι ασχολούνται ενεργά με την experimental doom drone σκηνή κατά πάσα πιθανότητα γνωρίζουν τους Nonsun. Πρόκειται για ένα duo από από την Ουκρανία με δύο EP στο ενεργητικό τους, το “Good Old Evil” (2012) και το, πολύ καλό, “Sun Blind Me”, στο οποίο μας εδείξαν για τι πράγματα είναι ικανοί. Το ίδιο διαπίστωσαν και οι Yob με τους Pallbearer αφού τους επέλεξαν ανάμεσα σε 22 μπάντες για να ανποίξουν τη συναυλία τους το 2013.
Φέτος μας σερβίρουν τον πρώτο τους ολοκληρωμένο δίσκο, ή δίσκους καλύτερα, “Black Snow Desert”. Διπλό CD συνολικής διάρκειας περίπου 84ων λεπτών αποτελούμενο από 7 κομμάτια. Όπως καταλαβαίνετε, εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα πολύ φιλόδοξο εγχείρημα οπότε ας πιάσουμε τα πράγματα από την αρχή. Οι Goatooth (κιθάρες, μπάσο) και Alpha (ντραμς) παίζουν sludge/doom drone με πολλές δόσεις πειραματισμού, noise και σκόρπια jazzy στοιχεία, ας πούμε κάτι σαν μια περίεργη μίξη Sardonis με Earth αλλά με αρκετά stoned σημεία τύπου Sleep.
Το album έχει μια ατμόσφαιρα απόλυτης απόγνωσης. Συνολικά, τόσο από το artwork όσο και από τους τίτλους αλλά και τη δομή των κομματιών βλέπουμε μια πατέντα που έχει να κάνει με περίεργα δίπολα που ενώ στην αρχή προσφέρουν ελπίδα τελικά έρχονται για να μετατρέψουν κάθε όνειρο σε έναν τραγικό εφιάλτη. Αν όλο αυτό ακούγεται πολύ λογοτεχνικό αρκεί να ρίξετε μια ματιά στους τίτλους: “No Pity for the Beast, No Shelter for the Innocent”, “Ashes of Light, Demons of Justice”, “Peace of Decay, Joy of Collapse” μεταξύ άλλων. Άνετα θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς τον δίσκο σαν μια ωδή σε έναν μετα-αποκαλυπτικό κόσμο που δεν συγχωρεί, όπως άλλωστε περιγράφει και ο τίτλος του δίσκου, μια μαύρη, χιονισμένη έρημος.
Αντικειμενικά έχουμε να κάνουμε με έναν πολύ καλό album. Οι Nonsun δημιούργησαν έναν ογκόλιθο drone μουσικής που λίγοι θα μπορούσαν να διαχειριστούν συνθετικά. Ωστόσο, όπως είναι αναμενόμενο, ο δίσκος δεν είναι εύκολος. Η πολύ μεγάλη του διάρκεια σε συνδυασμό με ένα μικρό σπάσιμο της ροής στο “Hearts Heavy Burden” και το “Observing the Absurd” κάνει το δεύτερο μέρος του album κάπως κουραστικό. Το ίδιο ισχύει και για το γεγονός ότι είναι διπλό CD. Θα πρότεινα να ακούσετε τον δίσκο από τον υπολογιστή γιατί, προσωπικά, μου φαίνεται ότι ακούγεται καλύτερα ενιαίο παρά ως δύο κομμάτια. Επίσης είναι ένας δίσκος που απαιτεί συγκέντρωση, δύσκολα περνάει στο background (πράγμα που είναι καλό βεβαίως) και αν δοκιμάσετε να κάνετε άλλα πράγματα ταυτόχρονα θα σας φανεί κουραστικός. Επενδύσετε τον χρόνο που του αξίζει και δεν θα απογοητευτείτε.