Τα τελευταία χρόνια οι Ninkasi με εφόδιο το EP τους “30Something” του 2021 γυρνούσαν τα Αθηναϊκά live stages, παίζοντας ένα διασκεδαστικό μιξ ‘77 punk rock & grunge το οποίο αποκαλούν “grunge n’ roll”. Ήρθε όμως η ώρα για το μεγάλο στοίχημα κάθε μπάντας με ωμό και “live” ήχο, που είναι να αποδoθεί σωστά και πιστά η ενέργεια αυτή σε ηχογράφηση δίσκου.
Πατώντας το play στο oμώνυμο ντεμπούτο album, οι πρώτες νότες της κιθάρας στο “Bad Trip” δείχνουν πως ακολουθήθηκε ο σωστός δρόμος. Εδώ δεν υπάρχει η «κακή» μοντέρνα πλαστικούρα, αλλά μια πιστή αναπαράσταση της δυναμικής της μπάντας στην σκηνή, χωρίς πολλά φτιασίδια. Μέχρι το τέλος του “Tough Times” –που σίγουρα σου αφήνει κολλημένο το ρεφρέν του- έχει εδραιωθεί μια αισθητική που ακροβατεί μεταξύ των 90s και των 70s χωρίς όμως να εμπεριέχει παρελθοντολαγνία.
Όταν αποφασίσουν να ακολουθήσουν πιο μελωδικό δρόμο όπως στα “Serenade for the Pain” και το άψογο closing track “The Underdog”, αυτό συμβαίνει αβίαστα και αντί να χάνεται η ταυτότητα της μπάντας, προστίθενται extra πόντοι που δείχνουν πως οι Ninkasi δεν είναι ένα one-trick pony και μπορούν να εξελίξουν περαιτέρω τον ήχο τους στην πορεία αν και εφόσον το θελήσουν.
Στο θέμα του ήχου & της παραγωγής, οι κιθάρες «δαγκώνουν» όπως πρέπει, τα γρέζια στα φωνητικά δίνουν και παίρνουν προσδίδοντας υφή και edge στα κομμάτια, και τα τύμπανα ακούγονται ολοζώντανα αν και προσωπικά θα τα ήθελα πιο ογκώδη για το επιπλέον punch. Ένα ψεγάδι παρουσιάζεται στο tracklist, καθώς δύο από τα καλύτερα κομμάτια του δίσκου, “All My Love” και “Be Mine” βρίσκονται αρκετά «αργά» στην σειρά και εύκολα μπορεί να παραβλεφθούν από κάποιον casual listener.
Το “Ninkasi” είναι γεμάτο απλές, δυνατές, και catchy rock n’ roll συνθέσεις φτιαγμένες με γνώμονα το live.