Δεύτερη μέρα στη Νέα Μάκρη και 8 συγκροτήματα ακόμη να δούμε. H προσέλευση του κόσμου κυμάνθηκε, όπως και η πρώτη μέρα, σε υψηλά επίπεδα, με τον συνολικό αριθμό των ανθρώπων που παρακολούθησαν το festival και τις δύο ημέρες, να ξεπερνά κατά πολύ τους χίλιους. Ελαφρώς αλλαγμένο το πρόγραμμα λόγω ακυρώσεων και μετακινήσεων στις ώρες, ωστόσο για δεύτερη μέρα τα πράγματα κύλησαν ρολόι κάνοντας πολλούς να μιλάνε για μία καθ’ όλα επαγγελματική διοργάνωση, παρά το χαβαλέ της κατάστασης και το έντονο party mood που υπήρχε. Ας ξετυλίξουμε, λοιπόν, το κουβάρι της δεύτερης ημέρας…
Ανταπόκριση: Χρήστος Ζαρκαδάκης, Αναστασία Παπαδάκη / Φωτογραφίες: Karla Trainer
Όταν βλέπεις το όνομα των Αll Vows Collapse στο line up και είσαι fan του είδους ξέρεις τι να περιμένεις, αφού σίγουρα θα τους έχεις πετύχει on stage τον τελευταίο χρόνο. Αν πάλι δε ξέρεις, τότε χάνεις! Ηardcore punk με αρκετά metal στοιχεία και όμορφα sing alongs, από τους All Vows Collapse, που αν και κάτω από τον καυτό ήλιο του μεσημεριού ακόμα, δεν έχασαν στιγμή το κέφι και την ενέργειά τους, δίνοντας ένα απολαυστικό show. Η μασκότ-καμηλοπάρδαλη τους επέστρεψε, όπως και η παρουσία διασκευής στο set τους, που αυτή τη φορά ήταν το “Faith or Forgiveness” των The Ghost Inside, με τους οποίους μοιράστηκαν τη σκηνή τον περασμένο Μάρτιο. “C’mon and gimme your best shot” με ηχογραφημένο υλικό σύντομα.
Αψηφώντας τη ζέστη και πιστοί σε αυτό που πρεσβεύουν, οι Disolvo Animus βγήκαν με το καθιερωμένο make-up των χειμερινών τους εμφανίσεων, δίνοντας βάρος στον τελευταίο τους δίσκο “Aphesis”. Παρά το image τους, ο ήχος τους είναι πιο κοντά στο death metal παρά στο black, φέρνοντας συχνά στο μυαλό μου τους Behemoth. Η αλήθεια είναι ότι είχα μεγάλη περιέργεια να τους δω live, μιας και τα σχόλια για αυτούς, ειδικά μετά τις εμφανίσεις τους με τους Rotting Christ, ήταν τα καλύτερα. Ο μέτριος ήχος, όμως, δεν τους βοήθησε καθόλου, καθότι το υλικό τους κυμαίνεται γενικά σε υψηλές ταχύτητες κι έτσι δεν κατάφεραν να φανούν αντάξιοι των προσδοκιών μου. Αξιοπρεπής εμφάνιση, ωστόσο, και ελπίζω να έχω την ευκαιρία να τους ξαναδώ υπό καλύτερες για αυτούς συνθήκες.
Η πεντάδα που ακούει στο όνομα DreamLongDead είναι μία love it or hate it μάλλον περίπτωση, κάτι που στην τελική μπορεί να μην είναι κακό, μιας και η μουσική τους είναι για τους λίγους και πιστούς ακόλουθους του Cthulhu. Όποιος ανήκει στην πρώτη κατηγορία, σίγουρα θα ενθουσιάστηκε από το βαρύ κι ασήκωτο doom/death τους, με τα punk ξεσπάσματα και τα ογκώδη φωνητικά. Δεύτερη φορά μέσα σε μια εβδομάδα που τους είδα εν δράση, κι αν και ο φυσικός τους χώρος σίγουρα δεν είναι η σκηνή open air festival, ο ήλιος τους έκανε τη χάρη και κρύφτηκε πριν της ώρας του, αφήνοντας τον Cthulhu να απλώσει τα πλοκάμια του και στη Νέα Μάκρη και κάνοντας μας να ξεχάσουμε για λίγο τον κόσμο γύρω μας. Συνοψίζοντας; Από τις καλύτερες εμφανίσεις των ίδιων και του φεστιβάλ. Πάντα τέτοια!
Το εντυπωσιακό με τους Insane Court είναι ότι έχουμε να κάνουμε με ένα “χωνευτήρι” επιρροών και μουσικών κατευθύνσεων. Άλλες στιγμές ακροβατούν στο djent συγκροτημάτων όπως οι Gojira και οι Meshuggah, άλλες στο παραδοσιακό death metal και hardcore, ενώ άλλες φτάνουν μέχρι και το grind, τραβώντας την προσοχή όλων. To γεγονός ότι είναι τρίο, σε συνδυασμό με το δέσιμό τους, τους βοήθησε να βγάλουν και στο live ένα αποτέλεσμα όπως αυτό της ηχογράφησης, ακόμα κι αν δεν έκαναν soundcheck, κάτι που έκανε άλλες μπάντες να τα βρουν σκούρα. Μαζί με τις 2 προηγούμενες μπάντες της ημέρας, οι Insane Court, συντέλεσαν στο να αποκτήσει μια πιο “σκοτεινή” και “χαώδη” υφή η όλη βραδιά.
Με τον ήλιο να έχει πέσει όχι μόνο λόγω ώρας αλλά και λόγω της ωραίας μαυρίλας που έφεραν οι Dreamlongdead και Disolvo Animus, οι Bio-Cancer έπιασαν το σανίδι της Νέας Μάκρης λίγο πριν τις 21:00, κουβαλώντας στις αποσκευές τους έναν από τους πολύ καλούς δίσκους της underground σκηνής της χώρας μας, το “Ear Piercing Thrash”. Η καλτίλα που κουβαλάει η thrash σκηνή δεν κρύβεται και δεν ενοχλεί και τα παιδιά την έβγαλαν πάνω στη σκηνή σε όλο της το μεγαλείο. Η αλήθεια είναι ότι τους έχουμε δει και σε καλύτερες εμφανίσεις μέσα στη χρονιά που πέρασε, τόσο με τους Onslaught όσο και με τους Suicidal Angels και η αλήθεια είναι ότι είχαν τα προβληματάκια τους, από πλευράς συγχρονισμού, όπως για παράδειγμα στα δεύτερα φωνητικά όπου λόγω του ανελέητου τρεξίματος, τα δεύτερα φωνητικά ακούγονταν φευγαλέα. Υπήρξαν, ωστόσο, στιγμές που ήταν καταιγιστικοί, ειδικά στο “Anthem Of Violence” ή στο εναρκτήριο “Ear Piercing Thrash”. Θεωρώ πως λίγη ξεκούραση θα τους κάνει καλό, γιατί έχουν πολύ μέλλον μπροστά τους.
Aφού κατέστρεψαν την ημέρα λίγες μέρες πριν, στο Rockwave Festival, είχε έρθει και η ώρα να κατεστρέψουν και τη νύχτα. Και πάντα με την καλή έννοια, αφού οι Endsight έχουν το πάθος, την ενέργεια και τη δύναμη που χρειάζεται, ώστε ακόμα και ο πιο δύσπιστος, να κουνήσει το κεφάλι του ρυθμικά από το πρώτο τους κομμάτι. Αυτό το μελωδικό death metal, λοιπόν, με την core και crust γαρνιτούρα των Endsight, ήταν ό,τι έπρεπε για να ξεχάσουμε το “γ@μώτο” της ακύρωσης της εμφάνισης των Sarabante. Με τον μικροκαμωμένο τους frontman σωστό θηρίο πάνω αλλά και κάτω από τη σκηνή, πολύ καλό ήχο και τον κόσμο, που δεν είχε σταματήσει τα circle pits, να ζητάει encore, σίγουρα μιλάμε για μια από τις καλύτερες εμφανίσεις της βραδιάς.
Η υπόθεση των WreckAge είχε ψωμί και μας το απέδειξαν πετώντας στο κοινό ένα καρβέλι! Έτσι απροσδόκητα ξεκίνησαν την εμφάνιση τους οι Θεσσαλονικείς death n’ rollers, οι οποίοι τελικά ήταν, για όσους δεν τους είχαμε ξαναδεί, και απροσδόκητα φοβεροί! Ένας τρελός, ορεξάτος, επικοινωνιακός και χαρισματικός τραγουδιστής, ένα καταενθουσιασμένο κοινό που δεν σταμάτησε να κοπανιέται, μια αξιοζήλευτη διασκευή στο “Eyemaster” των Entombed, από τους οποίους είναι σαφώς επηρρεασμένη η μπάντα, και -όπως είπαν πολλοί- μεγάλα @ρχίδι@, ήταν τα συστατικά μιας εμφάνισης για την οποία θα μιλάμε καιρό. Τους αναμένουμε ξανά στα μέρη μας σύντομα.
Άτυποι headliners της δεύτερης μέρας ήταν οι Exarsis στη θέση των Sarabante, συμπληρώνοντας το έντονο στοιχείο thrash που είχε. Και αυτοί με έναν πολύ καλό δίσκο στις πλάτες τους, το “The Brutal State” που συστήνεται ανεπιφύλακτα σε κάθε ασυμβίβαστο mosher. Σκηνική παρουσία σε άλλο επίπεδο, άριστα δεμένοι και σε στιγμές ένιωθες ότι η ίδια η μπάντα έριχνε περισσότερο τρέξιμο επί σκηνής από ό,τι ο ίδιος ο κόσμος που την έβλεπε. Αρκετά επικοινωνιακοί με τον κόσμο, θαρρώ πως έκαναν μία πολύ καλή εμφάνιση που απέδειξε ότι άξια βρίσκεται το όνομα τους κάτω από αυτό των Anthrax στη συναυλία που θα δούμε στο Gagarin στις 28 του μήνα. Ίσως να απευθύνονται αυστηρά στο φανατικό thrash κοινό, ακόμη όμως και οι…περίοικοι παραδέχθηκαν τις συνθετικές ικανότητες της μπάντας και του κιθαριστικού διδύμου που έσπειρε για μία ακόμη φορά. Προϊόντος του χρόνου, θα δείξουν και αυτοί τι μπορούν να κάνουν.
Ως επίλογο σε αυτό που ζήσαμε το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε στη Νέα Μάκρη, θα πρέπει να καταγράψουμε την απίστευτα θετική διάθεση του κόσμου αλλά και των συγκροτημάτων αλλά και ένα αίσθημα “in union we stand” που έβγαλαν όλοι πάνω στο σανίδι. Θα πρέπει να κρατήσουμε την προσέλευση του κόσμου που ξεπέρασε κατά πολύ τα 1000 εισιτήρια και τις δύο μέρες. Θα πρέπει να κρατήσουμε την άριστη διοργάνωση και τον πολύ καλό ήχο, τηρουμένων των αναλογιών. Οι διοργανωτές απέδειξαν ότι χωρίς χρήματα αλλά με τόνους ιδρώτα και ώρες δουλειάς και έμφαση στις λεπτομέρειες, μπορείς να παρουσιάσεις ένα αξιοπρεπές show στον κόσμο που θα το δει. Άλλωστε, η ατάκα του frontman μεγάλης εγχώριας μπάντας -δε θα πούμε το όνομα για προφανείς λόγους- ότι το fest δεν είχε σε σημεία τίποτα να ζηλέψει από άλλα μικρά open air fests του εξωτερικού, ειπώθηκε με κάθε ειλικρίνεια. Το New Long Fest είναι από τα λίγα πράγματα σε αυτή τη χώρα, για το οποίο θα πεις κάθε χρόνο και καλύτερα…Εις το επανιδείν λοιπόν!