“Το μελαγχολικό πρωινό έφερε τις πρώτες αχτίδες φωτός στην παγωμένη γη. Οι λιγοστές σταγόνες που έμειναν από τη βραδινή βροχή έπεσαν από τα φύλλα και μικρά ζώα έτρεξαν κατά ‘κει να ξεδιψάσουν. Το παγωμένο αεράκι και το θρόισμα των φύλλων αποτελούσαν τους μοναδικούς ήχους που ηρεμούσαν και χαλάρωναν τη σκέψη. Τα ψηλά βουνά, αγέρωχα και χιονισμένα από τις κορυφές έως τη γη, άγγιζαν νοητά το ουράνιο τόξο που ζωγραφίστηκε στο γαλάζιο του ουρανού. Να ήταν άραγε η θρυλική γέφυρα του Bifrost που ένωνε τον κόσμο των θεών με αυτόν των ανθρώπων; Κανείς όμως δε γνώριζε με σιγουριά την απάντηση.
Ρυάκια με δροσερά τρεχούμενα νερά, λίμνες και μικρά ποτάμια σχημάτιζαν ονειρικά σχέδια επάνω στην καταπράσινη πεδιάδα. Εκεί κοντά, στις βόρειες ακτές, τα κύματα χτυπούσαν με ορμή τους βράχους ηχώντας τρομακτικά, μια στο τόσο, μέσα στην νεκρική σιγή. Όταν πια η νύχτα άρχισε να ρίχνει τα σκούρα πέπλα της, το αλύχτισμα των λύκων ήταν η μοναδική απόδειξη πως σε αυτή την χαοτική κοιλάδα, την κυκλωμένη από τις οδοντωτές απόκρημνες οροσειρές, υπήρχε ακόμη ζωή.
Και το πρωινό, ο βασιλιάς ήλιος ορθώθηκε νωχελικά ξανά πάνω από την πλάση για να φωτίσει το στοιβαγμένο χιόνι που έλαμπε σαν λευκός κρύσταλλος στο κάθε πέρασμα των ακτίνων του και να δώσει και πάλι το έναυσμα για τον αέναο κύκλο του χρόνου…”
Ένα album σαν το “Folkesange” δεν επιδέχεται κριτικής. Ζωγραφίζει με ένα μουσικό πινέλο και δημιουργεί μαγικές και εντυπωσιακές εικόνες στο μυαλό του ακροατή όπως τις παραπάνω. Η Amalie Bruun αφήνει στην άκρη το σκοτεινό και εφιαλτικό black metal παρελθόν της και εξυψώνεται η ίδια σαν μουσικός και τραγουδίστρια, αποθεώνοντας την παραδοσιακή μουσική της χώρας της. Ακούστε το, αγκαλιάστε το, λατρέψτε το. Εξευγενισμένο, ατμοσφαιρικό, παγανιστικό, αιθέριο και ρομαντικό συνάμα, το “Folkesange” μπορεί να χαρακτηριστεί με μια μόνο λέξη: αριστούργημα!