Οι Mudhoney ως γνωστόν είναι μία απο τις σημαντικότερες μπάντες της Grunge σκηνής του Seattle,αλλά και μια απο τις λίγες (μαζί με τους Pearl Jam) που κατάφεραν να επιβιώσουν απο το κύμα των μαζικών διαλύσεων που έφερε στη σκηνή ο θάνατος του Cobain και η πτώση της. Απο τα τέλη της δεκαετίας του ‘80 συνεχίζουν μακριά απο την μεγάλη εμπορική επιτυχία που γνώρισαν οι συντοπίτες τους και κάτω απο τη στέγη της Sub Pop (με εξαίρεση ένα πέρασμα στη Reprise) μέχρι και σήμερα, στον ένατο δίσκο τους με τίτλο “Vanishing Point”.
Από το ξεκίνημα κιόλας βλέπεις οτι οι 4 τσογλαναράδες δε λένε να κάτσουν φρόνιμα, μ’ένα “Slipping Away” που ξεκινάει μ’ένα επιθετικό drumming απο τον Dan Peters (ο οποίος για κάτι φεγγάρια υπήρξε και drummer των Nirvana μεταξύ άλλων).Οι garage μελωδίες με έντονες αναφορές στους Stooges και MC5 (οι οποίοι έτσι κι αλλιώς είναι οι βασικότερες επιρροές της μπάντας),η χιουμοριστική διάθεση στους στίχους και τα punk ξεσπάσματα είναι αυτά που συναντάμε στο “Vanishing Point” και σε κομμάτια όπως “I Like It Small” (με αναφορές στον μακαρίτη GG Allin), “Chardonnay”,”The Final Course” και “Douchebags on Parade”.
Οι Mudhoney πλέον πενηντάρισαν αλλα μυαλό δεν βάζουν πηγαίνοντας κόντρα στη σοβαρότητα και τον κυνισμό της εποχής και παραμένοντας πιστοί στον ήχο που τους καθιέρωσε.Αν αγάπησες δίσκους όπως “Superfuzz Bigmuff”, “Piece Of Cake” τοτε αποκλείεται να σε αφήσει αδιάφορο.
[stextbox id=”black”]
Συνοψίζοντας…!
The Good: “I Like It Small”, “The Final Course”, “Sing This Song Of Joy”
The Bad: Η μικρή διάρκεια (34 λεπτά)
Βαθμολογία: 4 / 5
[/stextbox]