Και καθώς τα συγκροτήματα που έγραψαν τη δική τους ιστορία τον προηγούμενο αιώνα παίρνουν το ένα μετά το άλλο την άγουσα για τη συνταξιοδότησή τους, έτσι και οι Motley Crue, με αυτήν τους την περιοδεία αποχαιρετούν τον κόσμο που τους αγάπησε και τους στήριξε τα τελευταία 35 χρόνια. Το πρώτο βήμα του Ευρωπαϊκού σκέλους του The Final Tour ήταν η πόλη του Alan Shearer και συντροφιά τους ήταν ο αειθαλής Alice Cooper.
Aνταπόκριση: Χρήστος Ζαρκαδάκης
Η ώρα είναι οκτώ παρά τέταρτο και ο 67χρονος θρύλος ανεβαίνει στη σκηνή. Δε θα κρύψω πως η καχυποψία μου για το τι θα παρακολουθούσαμε ήταν μεγάλη. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις των υπέργηρων αστέρων που κάθε άλλο παρά καλό κάνουν στην υςτεροφημία τους με τις εμφανίςεις τους επί σκηνής. Ο Alice Cooper είναι από άλλο ανέκδοτο όμως. Και πώς να μην είναι όταν οι τρέχουσες ενασχολήσεις του εναλλάσσονται μεταξύ γκολφ και πράσινου τσαγιού; Το “No More Mr Nice Guy” δίνει το πρώτο έναυσμα για χορό και εν συνεχεία η τριπλέτα των “I’m Eighteen”, “Poison” και “Billion Dollar Babies” σκορπάει ενθουσιασμό στο χλιαρό μέχρι εκείνη την ώρα κοινό. Και λογικό ήταν να είναι χλιαρό αφού ο μέσος όρος ηλικίας αγγίζει τα -ήντα.
Η μπάντα του Alice Cooper άριστα επιλεγμένη για τις ανάγκες του μάστορα των μεταμφιέσεων δίνει και αυτή το δικό της show, με την Nita Strauss να τραβάει τα βλέμματα που χάζευαν τον Alice να αλλάζει κοστούμια, να πετάει δολλάρια, να τον αγκαλιάζουν φίδια και να τον κυνηγούν νοσοκόμες βγαλμένες από splatter. Όπως ήταν φυσικό, ο Alice Cooper έκλεισε σε αποθέωση με το “School’s Out”.
Πέραν του Alice όμως, τα βλέμματα τραβούσε το roller coaster που ήταν κολλημένο στο ταβάνι της αρένας. Η αναμονή δεν ήταν μεγάλη καθώς οι Motley Crue βγήκαν στη σκηνή υπό τους ήχους του “So Long, Farewell” από τη “Μελωδία της Ευτυχίας”. Οι χορεύτριες, οι φωτιές και το όλο show έκρυψαν για τα καλά την αδυναμία του Vince Neil να τραγουδήσει από τις πρώτες κιόλας νότες του εναρκτήριου “Girls, Girls, Girls”. Δυστυχώς, ενώ η υπόλοιπη μπάντα βρισκόταν σε τρελά κέφια, ο τραγουδιστής της απετέλεσε την Αχίλλειο πτέρνα της. Θες τους στίχους που ξέχναγε; Τα φάλτσα του; Το ότι οι Sixx και Lee μίλησαν περισσότερη ώρα στον κόσμο από ό,τι ο ίδιος ο frontman; Δεν ξέρω αν ο ίδιος ήθελε να βρίσκεται εκεί. Εκτός κι αν ήταν απλά το τζετ λαγκ…τι να πω;
Η βραδιά συνεχίστηκε ευχάριστα με κομμάτια όπως τα “Wild Side”, “Primal Scream”, “Same Ol’ Situation”, “Shout At The Devil” αλλά και εκπλήξεις όπως τη διασκευή στο “God Save The Queen” ή το “Mutherfucker of the Year”. Το δε show αποζημίωσε τους πιο…πανηγυρτζίδες αλλά κάλυψε και λίγο τις προαναφερθείσες αδυναμίες. Γερανοί με τον Nikki Sixx, roller coaster με τον συμπατριώτη μας Tommy Lee να γυρίζει ανάποδα, χορεύτριες, φωτιές…απ’ όλα είχε ο μπαξές! Οι Motley Crue αποχαιρέτησαν με το “Home Sweet Home” το -όχι και τόσο γεμάτο- Metro Radio Arena κι άφησαν χορτάτους από αναμνήσεις όσους παρευρέθηκαν. Ακόμη και αν η εμφάνισή του Vince Neil, ήταν κατώτερη των περιστάσεων…