Όπως αναφέρει και το σχετικό δελτίο τύπου, το «Σίγμα» αναφέρεται στη σιωπή που προσπαθούν να διαρρήξουν οι Mother of Millions με τη δεύτερη κυκλοφορία τους. Αντιμετωπίζουν δε την διάρρηξη της συλλογικής σιωπής με το να συγκρούονται με τη ντροπή που διακατέχει τον κάθε ένα από εμάς ατομικά αλλά και όλους μας σαν σύνολο. Προσφέρουν έτσι μια συλλογή τραγουδιών που με μοχλό το συναίσθημα προσπαθούν να σπάσουν αυτές τις αλυσίδες που μας κρατούν δέσμιους.
Το album έχει ένα γενικότερα μελωδικό χαρακτήρα με λίγες προοδευτικές εκφάνσεις που εκπορεύονται κυρίως από το παίξιμο στα τύμπανα του Μπουκαούρη. Αυτό είναι και το όργανο που μου έκανε περισσότερη εντύπωση. Η αλήθεια είναι όμως πως το υλικό είναι εμφανώς στημένο πάνω στην φωνή του Γιώργου Προκοπίου που με τη θεατρικότητά της γεμίζει τα κομμάτια. Το ύφος θα έλεγα ότι προσεγγίζει τους Pain of Salvation των πιο μελωδικών τους στιγμών αλλά και τους ύστερους Anathema σε τραγούδια όπως το “Collision” και το ομώνυμο. Δεν λείπουν επίσης οι post-rock πινελιές, όπως στο εισαγωγικό “Emerge” αλλά και στο “Rome”.
Μάλλον η άποψη μου είναι μειοψηφική, θα ήθελα όμως να υπάρχει μεγαλύτερη ποικιλία στους ήχους και τις διαθέσεις. Όλα τα τραγούδια μου ακούγονται πολύ κοντά ηχητικά, όλα σε χαμηλό tempo και χωρίς ιδιαίτερα ξεσπάσματα. Ξεχωρίζει το εντελώς διαφορετικό, γραμμένο σε Ethnic ύφος “Their Passage, The Light” που όμως μάλλον αποτελεί πρωτόλεια σπουδή πάνω στις “ανατολίτικες” κλίμακες, παρά αυτούσιο και ολοκληρωμένο κομμάτι. Καλύτερες στιγμές του δίσκου το πολύ όμορφο “Silence” αλλά και το κάπως πιο περιπετειώδες “Spiral”.
Εν κατακλείδι θα έλεγα πως το “Sigma” αποτελεί μία εντυπωσιακή δισκογραφική παραγωγή που θα έχει απήχηση σε μεγάλο μέρος των φίλων της μελωδικής rock/metal με κάποια πιο τεχνικά στοιχεία. Οι οπαδοί δε των επιρροών που προαναφέρθηκαν πρέπει να το τσεκάρουν οπωσδήποτε.
