Την τελευταία φορά που συζητήσαμε με τους Mother of Millions, στο μακρινό 2019 (όλοι ξέρουμε ότι πια μετράμε με ψυχολογικό χρόνο και όχι πραγματικό) τα πράγματα ήταν για όλους τόσο διαφορετικά. Το συγκρότημα μόλις είχε κυκλοφορήσει το τρίτο του album, το εξαιρετικό Artifacts, οι διθυραμβικές κριτικές από τον εγχώριο και διεθνή τύπο διαδέχονταν η μία την άλλη, lives κανονίζονταν εντός και εκτός Ελλάδας. Οι Mother of Millions έσπερναν λυρισμό και θέριζαν ολοένα και περισσότερους λάτρεις της μουσικής τους. Το Rise-Evolve για τους ακροατές τους γινόταν moto ζωής.
Η απώλεια του Μάκη Τσαμκόσογλου το καλοκαίρι του 2019 έσκασε σαν κεραυνός εν αιθρία. Για μία μπάντα ο θάνατος ενός μέλους είναι μια τομή στο χρόνο, μια παύση αθέλητη και άδικη. Η θλίψη και ο πόνος τους ασύλληπτα κι εμείς μπορούσαμε μόνο να σταθούμε διακριτικά στο πλάι τους, ελπίζοντας πως θα είναι δυνατοί.
Μια πανδημία αργότερα, σε κάτι που πια φαντάζει σαν άλλη ζωή, το συγκρότημα ανακοινώνει πως ένα EP έρχεται. Η ανακούφιση και η συγκίνηση, ο ενθουσιασμός και η αγωνία μας χτύπησαν κόκκινο. Πώς θα είναι οι Mother of Millions; Η μουσική τους; Θα είναι η μουσική τους αυτό το τέλειο πράγμα που πάντα ήταν;
Και ακούμε το Orbit και είναι ένα μικρό, συναισθηματικό, αγωνιώδες μα και τρυφερό αριστούργημα. Κι η μουσική τους δεν είναι τίποτε λιγότερο από αυτό που πάντα ήταν: ε-ξαι-ρε-τι-κή.
Ο κιθαρίστας των Mother of Millions, Κώστας Κωνσταντινίδης, απαντά στις ερωτήσεις μας λίγο πριν συναντηθούμε στο Gagarin 205 την Παρασκευή 13/05, για την παρουσίαση του γλυκόπικρου, εκπληκτικού Orbit στην Αθήνα.
Η ανακοίνωση της επιστροφής σας μας δημιούργησε τεράστια ανακούφιση, η δε ακρόαση του Orbit μας γέμισε συγκίνηση και ενθουσιασμό. Ας ξεκινήσουμε με το πώς νιώθετε εσείς με τη θερμή υποδοχή του κόσμου (όπως μας δείχνουν τα social media), τις ενθουσιώδεις κριτικές, με τη γενικότερη ανταπόκριση ύστερα από όλα όσα συνέβησαν από την κυκλοφορία του Artifacts κι ύστερα.
Στο δρόμο προς την ηχογράφηση του EP το μόνο που σκεφτόμασταν ήταν τους τρόπους που θα ξαναβρούμε τα πατήματά μας μπροστά στη νέα κυκλοφορία. Η θερμή υποδοχή είναι κάτι που μας γεμίζει κι εντάσσεται στο λόγο κυκλοφορίας του EP. Ένα νέο ξεκίνημα που περνάει μέσα από το κοινό των Mother of Millions.
Η επάνοδος στη σκηνή έχει ήδη γίνει στη Θεσσαλονίκη μία εβδομάδα πριν, με την πρώτη παρουσίαση του Orbit και την πρώτη ουσιαστικά post-covid συναυλία σας στην Ελλάδα. Δεδομένου ότι είναι αναγκαία, πόσο εύκολη είναι πράγματι η έκθεση μετά από όλα αυτά; (σε συναισθηματικό κυρίως επίπεδο)
Θα σου πω πως το “Artefact” είναι ένα από τα πιο δύσκολα κομμάτια μας πλέον. Υπήρξαν στιγμές στη Θεσσαλονίκη που συγκινηθήκαμε, αλλά σκέφτομαι πως είναι και αυτό πλέον κάτι καλοδεχούμενο, είναι μέσα στο πλαίσιο της ζωντανής εμφάνισης. Mε τον ίδιο τρόπο ενδεχομένως που δημιουργήθηκε η ανάγκη να ανοιχτούμε με το Orbit, υποδεχόμαστε και διαχειριζόμαστε όλα τα συναισθήματα.
Αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι το Orbit είναι μια (πρώτη; ) απόπειρα να βάλετε σε λέξεις και νότες το πένθος, να το πολεμήσετε και να το νικήσετε, να πιάσετε ξανά το νήμα. Ακούμε τους προβληματισμούς που εκφράζονται ξεκάθαρα και την ελεγεία, αν μπορώ να την πω έτσι, στη σύνθεση. Έχετε ή νιώθετε ότι είστε κοντά στο να απαντήσετε τα ερωτήματα που τίθενται στο Orbit;
Νομίζω πως όχι. Τα ερωτήματα τα θέσαμε για να ξεκινήσει η επεξεργασία, σε πρώτη φάση, των συναισθημάτων μας. Η πορεία από εδώ και πέρα είναι ρευστή και το αγκαλιάζουμε σαν γεγονός, δεν πιεζόμαστε δηλαδή, με την έννοια της επιστροφής στον πρωταρχικό λόγο που φτιάχνουμε μουσική. Την έκφρασή μας.
Παρατηρούμε ότι διατηρείτε τα πλήκτρα και ενσωματώνετε και κάποια ηλεκτρονικά στοιχεία και μας άρεσαν και τα δύο αυτά facts! Έχετε κάποια σχηματισμένη εικόνα για το πού θα θέλατε να πάτε μουσικά, και πού ενδεχομένως θα οδηγηθούμε στην επόμενη full length κυκλοφορία, ή πειραματίζεστε;
Ενώ γράφουμε αυτή τη στιγμή τον επόμενο full-length δίσκο μας, δεν μπορώ να προβλέψω τη χροιά της παραγωγής. Φαντάζομαι πως θα συνεχίζει στο ύφος του Orbit, αλλά είναι ακόμα νωρίς για να το πω με σιγουριά, γιατί όλες τις φορές αποτυγχάνω στις προβλέψεις μου.
Το ΕΡ κλείνει με μία αναδρομή στο παρελθόν και συγκεκριμένα στο Sigma και στο “Rome”. Θα ήθελα να ρωτήσω, γιατί το “Rome”; Τί σημαίνει για τους Mother of Millions αυτό το τραγούδι;
Το “Rome” είναι αγαπημένο μας κομμάτι και λειτουργεί στο EP ως κλιμάκωση. Περιέχει ακριβώς τη σύνδεση με το παρελθόν μας, ενώ στιχουργικά καταλήγει στην αναζήτηση του προσωπικού μας νοήματος, με το σχήμα της αιώνιας πόλης, που βρίσκεται στο μυαλό μας ως το μέρος εκείνο που βρίσκει πάντα καταφύγιο η ιδανική έκφραση του εαυτού μας. Πέραν αυτού, είναι από εκείνα τα κομμάτια που δυναμώνει όταν απογυμνώνεται από την ενορχήστρωση του δίσκου.
Πώς βιώσατε την πανδημία, αλήθεια; Ίσως είναι κλισέ ερώτηση, όμως αυτό που κυρίως αναρωτιέμαι είναι αν τελικά σας “προστάτευσε” δίνοντάς σας το χρόνο να επεξεργαστείτε καλύτερα τα γεγονότα και τις όποιες αποφάσεις έπρεπε να πάρετε.
Το διάστημα της πανδημίας μας βοήθησε να κάνουμε πράξη την επιστροφή στα βασικά που προανέφερα, τους λόγους δηλαδή για τους οποίους δημιουργούμε. Από την άλλη μας φρέναρε απότομα και μας ανάγκασε να επεξεργαστούμε όλα όσα έχουν συμβεί, τις ματαιώσεις κλπ. Μέσα από την ένταση και τη δυσκολία της, αυτή η επεξεργασία γέννησε το EP. Δεν θέλω να καταλήξω στο κλισέ “όλα για κάποιο λόγο γίνονται”, αλλά στο ότι κάποια πράγματα είναι πέρα από τον έλεγχό μας και μαθαίνουμε ακόμα αυτό να το διαχειριζόμαστε.
Ποιo το βάρος του να κάνει κάποιος πράξη το rise-evolve και αν μπορούσατε να επιλέξετε ένα artifact για αυτό, ποιο θα ήταν;
Δεν ξέρω αν είναι βάρος ή κίνητρο να μην παραιτούμαστε μπροστά στις δυσκολίες. Υποθέτω μπορεί να γίνει βάρος, αν είναι αυτοσκοπός, αν θέλουμε συνεχώς να αποδεικνύουμε στον εαυτό μας μια ψεύτικη παντοδυναμία. Νομίζω πως κάθε αντικείμενο που έχει σημασία για κάποιον, που λειτουργεί ως σύμβολο αντιμετώπισης της προσωπικής του σύγκρουσης, αλλά και των συλλογικών συγκρούσεων, είναι το artifact του Rise Evolve.
Σε ευχαριστώ για ακόμη μια φορά που μοιράζεσαι τις σκέψεις σου μαζί μας. Ανυπομονούμε για την Παρασκευή!
Εγώ ευχαριστώ εκ μέρους όλων των Mother of Millions. Κι εμείς ανυπομονούμε πραγματικά! Να είστε εκεί από νωρίς και να μη χάσετε τους Church of the Sea, την πολύ καλή doom αυτή μπάντα που θα μας συνοδεύσει στη σκηνή.
Την Παρασκευή,13/05, όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο Gagarin. Όχι στη Ρώμη. Pun intended but maybe not so good.
Όλα όσα χρειάζεται να ξέρετε για το live είναι ΕΔΩ
