Ένα διαφορετικό, από ό,τι έχουμε παρακολουθήσει ποτέ, όσον αφορά τα ελληνικά δεδομένα, αλλά και τους ίδιους τους Mother of Millions, live, μας επιφύλασσαν οι Αθηναίοι, το βράδυ του Σαββάτου. Το ραντεβού δόθηκε, όχι σε κάποιος από τους καθιερωμένους συναυλιακούς χώρους αλλά, στον κινηματογράφο Τριανόν, στο κέντρο της Αθήνας.
Ανταπόκριση: Δημήτρης Κοντορούσης / Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη (περισσότερες εδώ)
Ελάχιστα λεπτά αργότερα από την προγραμματισμένη ώρα, τα φώτα χαμήλωσαν και το ταξίδι στην πορεία της απόγνωσης και της λύτρωσης του ανθρώπου, ξεκίνησε. Το συγκεκριμένο live, επρόκειτο για την “εκτέλεση” του ντεμπούτο δίσκου της μπάντας, το οποίο ακούει στο όνομα “Human”, με τον τρόπο τον οποίο πάντα ήθελαν οι ίδιοι, έτσι ώστε να κλείσει ο κύκλος του και, όπως μας πληροφόρησαν, να ξεκινήσουν την ενασχόλησή τους, αποκλειστικά, με το καινούριο τους υλικό. Υπό την επένδυση visual υλικού, στην οθόνη του Τριανόν, το οποίο “έντυνε” με φανταστικά αρμονικό τρόπο κάθε νότα του “Human”, καθώς και με ένα ευρηματικό “παιχνίδι”, όσον αφορά τον φωτισμό, ακούστηκε ολόκληρος ο δίσκος, καθώς και πρόσθετο υλικό το οποίο δεν υπήρχε στην επίσημη κυκλοφορία.
Έχοντας ακούσει το “Human” αρκετές φορές, πριν το βράδυ του Σαββάτου, μπορώ με βεβαιότητα να πω ότι ήταν η πρώτη φορά που “κατάλαβα” και αισθάνθηκα, ακριβώς, αυτό που θέλει να περάσει και να πει ο δίσκος, μουσικά και στιχουργικά. Για το κλείσιμο, οι Mother of Millions μας επιφύλασσαν μία έκπληξη, καθώς ακούστηκε ένα κομμάτι από το καινούριο τους υλικό, το οποίο από την πρώτη, αυτή, ακρόαση, μπορώ να πω ότι μου φάνηκε πολύ καλό!
Στα συν του συγκεκριμένου live, θα προσθέσω κάτι για το οποίο συνηθίζω να γκρινιάζω και να ωρύομαι, και αυτό είναι η προσέλευση του κόσμου, η οποία το συγκεκριμένο βράδυ ήταν σχεδόν καταιγιστική, μιας που οι θέσεις του κινηματογράφου ήταν σχεδόν όλες γεμάτες και αρκετός κόσμος παρακολουθούσε ακόμα και όρθιος! Μετά από αυτό το καταπληκτικό βράδυ Σαββάτου που μας προσέφεραν οι Mother of Millions, μέσα από την μουσική τους, η οποία κυμαίνεται κάπου μέσα -ή και έξω- από τα όρια του progressive, με αρκετά post ξεσπάσματα, με μία ξεκάθαρη θεατρικότητα να διακρίνεται σε αυτή, τους προβληματισμούς που μας έθεσαν, όσον αφορά την ανθρώπινη ύπαρξη και την εξέλιξή της σε αυτόν τον κόσμο, καθώς και την πάρα πολύ καλή σκηνική τους παρουσία, το μόνο που έχω να ευχηθώ, είναι η εξέλιξή τους να είναι το ίδιο και ακόμα καλύτερη και να μας προσφέρουν πάντα αντίστοιχες, ξεχωριστές εμπειρίες!