Η πολυαγαπημένη μας Chinawoman, το “Party Girl” που μας έκανε να χορέψουμε, μια μουσική που δεν χορεύεται με τον παραδοσιακό τρόπο, αλλά σε μαγεύει και σε παρασύρει σε ένα ρυθμό που όμοιο του δεν συναντάς συχνά, επέστρεψε με τέταρτη studio κυκλοφορία και την επιλογή της να χρησιμοποιήσει το κανονικό της όνομα αυτή την φορά και όχι το όμορφο παρατσούκλι με το οποίο την γνωρίσαμε.
Γεννημένη από Ρώσους μετανάστες στο Τορόντο του Καναδά, και ενώ ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο αρχικά, πριν καταλάβει ότι το τραγούδι της ταίριαζε περισσότερο, προσπάθησε από την πρώτη στιγμή να μας μαγέψει, να μας σαγηνεύσει, και να μας κάνει να περάσουμε στον μαγικό κόσμο της, σε αυτή την μοναδική διάσταση που έχει η ίδια επινοήσει. Με τον χαρακτηρισμό lo-fi να μην μπορεί να καλύψει για άλλη μια φορά όλο αυτό που θα βιώσεις σαν ακροατής και ακροάτρια. Έχει την μοναδική ικανότητα να μετατρέπει την μουσική μια απόκοσμη εμπειρία, να σε πείθει να κλείνεις τα μάτια και να λικνίζεσαι στον ρυθμό της. Ένας από τους λόγους που την έχουν λατρέψει πολλά ραδιόφωνα, όπως και πολλά bar.
Τι θα συναντήσεις λοιπόν αυτή τη φορά;Σίγουρα μιλάμε για την καλύτερη παραγωγή της μέχρι τώρα ή μάλλον για την πιο καθαρή της. Το κινηματογραφικό στοιχείο παραμένει, και εδώ ταιριάζει και η σύγκριση που θα τολμήσω να κάνω με τον μεγάλο David Lynch. Εννέα συνθέσεις, η μια καλύτερη από την άλλη. Ξεκινάει με το ραδιοφωνικό hit “First Six Months Of Love”, για να μας βάλει πίσω από κλειστές πόρτες στο “Behind Closed Doors”.Έρχεται να δυναμιτίσει την ατμόσφαιρα με το “Russian Romance”, και τις αισθήσεις να ακροβατούν σε τεντωμένο σκοινί παρέα με τις παραισθήσεις. Έρωτας ή αγάπη, πάθος ή μίσος, κόλαση ή παράδεισος; “I now you belong to the wind, and so do i….”, μας λέει στο “My Familiar Unfamiliar” και έρχεται να συναντήσει τον David Bowie και την Nina Simone. “I saw the spark and nothing can be done, i know that look cause i’ve been in your position”, μας ανάβει φιτιλιές στο “I Saw The Spark”, ίσως πιο ερωτική από ποτέ, υπερβολή θα σκεφτείς, αλλά μιλάμε για μια καλλιτέχνιδα υπερβολική από την φύση της.Μας καλεί στην συνέχεια να χορέψουμε όσο ακόμα μπορούμε στο “Dance While You Can”, για να γίνει πιο μελοδραματική πλησιάζοντας προς το τέλος με τα “End Of An Era” και “Les Temps Qui Meurt” (ίσως μια άλλη εκδοχή του “First Six Months Of Love”), να μας οδηγούν στο τραγικό φινάλε και το “Drugs Saved My Life”, σκοτεινό, σκληρό αλλά ειλικρινές.
Συναντάμε λοιπόν την Michelle Gurevich στην καλύτερη παραγωγή της έως τώρα, ίσως και γι’αυτό και η αλλαγή του ονόματος, μιας και διανύει σίγουρα μια περίοδο που νιώθει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση σαν μουσικός πλέον, με το σκοτάδι ευτυχώς να μην την έχει εγκαταλείψει και να έχει να μας πει και να μας δείξει ακόμα πολλά, ακριβώς εκεί που μας άφησε στο “Let’s Part In Style”, να συνεχίσει την ακολουθία με τις υπέροχες της τραγωδίες. Και το πιο ωραίο για το τέλος, αφού έχει επιλέξει να μας συναντήσει από κοντά άλλη μια φορά για να μας μεθύσει με την εξαιρετική της ερμηνεία, την Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου, στο Fuzz Live Music Club.