Οι Metallica είναι γνωστοί για τα ιδιαίτερα projects που αναλαμβάνουν κατά καιρούς όπως το να παίξουν με τη φιλαρμονική του Σαν Φρανσίσκο, να βγάλουν ένα δίσκο διασκευών, μια συνεργασία με τον Lou Reed ή να γυρίσουν μια δαπανηρή ταινία με αυτούς να παίζουν στη σκηνή. Αυτή τη φορά είναι η κυκλοφορία αυτού του ακουστικού album ηχογραφημένο στη ζωντανή τους εμφάνιση στο Masonic με σκοπό την συγκέντρωση εσόδων για το φιλανθρωπικό τους ίδρυμα “All within my hands” το οποίο συνδράμει με τις δράσεις του τη τοπική κοινότητα.
H μαγεία αυτής της ακουστικής εμφάνισης έγκειται στο ότι είναι από την αρχή μέχρι το τέλος όπως έπαιξαν οι Metallica εκείνη τη βραδιά με ελάχιστη μίξη και γυάλισμα με τον Hetfield να ακούγεται εμφανώς αγχωμένος και τον Lars να τον πιέζει. Μια ζεστή εμφάνιση από τους ώριμους πλέον θρύλους κάνοντας αυτό που αγαπάνε και δίνοντας πίσω για έναν καλό σκοπό. Σαν ακουστική εμπειρία αυτό που προσφέρει αυτή η κυκλοφορία και αξίζει για κάποιον οπαδό της μπάντας να αφιερώσει λίγο χρόνο σε αυτήν είναι ότι σε αρκετά κομμάτια άλλαξαν την ενορχήστρωση προσφέροντας κάτι καινούριο αλλά ακόμη γνώριμο, καθώς και την ευκαιρία να ακούσει κομμάτια που σπάνια παίζουν ζωντανά.
Το set ξεκινά με το “Disposable Heroes” το αντιπολεμικό άσμα που δεν χάνει σε δύναμη μεταφερόμενο στα ακουστικά όργανα και ίσως μεταφέρει πιο πολύ θυμό από ότι οποιαδήποτε εκτέλεση του. Μπορεί κάποιος να ακούσει νέες μελωδίες μέσα και μια εκπληκτική φωνητική παράδοση με ένα ατμοσφαιρικό κλείσιμο που σηκώνει την τρίχα. Το setlist όμως περιλαμβάνει και διασκευές ξεκινώντας τη σειρά αυτών με το “When a blind man cries” των Deep Purple μεταφέροντας όλο το συναίσθημα του τραγουδιού ο οποίο είναι κομμένο στα μέτρα των Metallica. Το αίσθημα απομόνωσης και αποκοπής από το σύνολο που διακατέχει όλο το set συνεχίζει έπειτα με το “Unforgiven”, στο οποίο έμειναν αρκετά πιστοί αν και τα φωνητικά χάνουν λίγο στο συγκεκριμένο. Δεύτερη διασκευή από Nazareth το “Please don’t Judas me” με ένα western feeling του οποίου η απόδοση ήταν άρτια και ενδιαφέρουσα θυμίζοντας κάτι από την περίοδο των “Load”/”Reload”.
Ευχάριστη έκπληξη αποτέλεσε το “Turn the page” και το “Bleeding me” σε μια αξιοσημείωτη live μεταφορά και ένα από τα καλύτερα κομμάτια της συλλογής. Η τελευταία διασκευή έρχεται σε αυτό το σημείο με μια πολύ ενδιαφέρον ενορχήστρωση το “Veteran of the psychic wars”. Δε θα μπορούσε να λείπει το “Nothing else matters” στο οποίο δεν θα σταθώ γιατί ακολουθείται από μια επανεκτέλεση που δικαιώνει ένα από τα πιο αδικημένα τους κομμάτια από το “St.Anger”. Το “All within my hands” είναι ένα υπέροχο κομμάτι που λάμπει στην ακουστική και οι στίχοι του μεταφέρουν μια αλήθεια συχνά υποτιμημένη “Love is control, I die if I let go” και πόσο πολύ ισχύει το ότι οι άνθρωποι θέλουν να ελέγχουν αυτό που αγαπάνε. Το κλείσιμο αποτελείται από τρείς εκπλήξεις. Μια καινούρια ενορχήστρωση στο “Enter Sandman” και “Four Horsemen” που τους αλλάζει τον χαρακτήρα σε ένα πολύ φρέσκο άκουσμα. Τέλος κλείνουν με το “Hardwired” το οποίο ήταν το τελευταίο κομμάτι που περίμενα να δω εδώ μέσα μένοντας ωστόσο πιστοί στην έκδοση του δίσκου.
Η συγκεκριμένη κυκλοφορία δεν αποτελεί σταθμό για την ιστορία της μπάντας, αλλά σίγουρα είναι ένα ενδιαφέρον άκουσμα για όλους τους ακολούθους της. Το set κρατούσε το ενδιαφέρον και είχε τα διαμάντια του. Οι Metallica δεν είναι στην ακμή τους όσο να αφορά τις live εκτελέσεις αλλά μη νομίσει κανείς ότι έχουν ρίξει το επίπεδο ούτε προς στιγμήν.