Το να παρακολουθεί σε πραγματικό χρόνο κανείς τους εφηβικούς του ήρωες είναι μια συγκινητική εμπειρία. Έτσι λοιπόν βίωσε κι ο εξιστορών το χθεσινό γεγονός στο δομικά ευρύχωρο, ηχητικά ζυγισμένο κι εν γένει γαμάτο Academy 117 της λεωφόρου Πειραιώς. Κάπως έτσι λοιπόν, οι Καλιφορνέζοι heavy-thrash metalers θρύλοι (τουλάχιστον ο θεμελιώδης πυρήνας τους) μετά των Kiko Loureiro και Dirk Verbeuren (ο MegaDave ήξερε πάντοτε να διαλέγει) σφυροκόπησε ανηλεώς το Αθηναϊκό ακροατήριο για περίπου δύο ώρες (μ’ ένα πολύ μικρό time-out στο “A tout le monde”) διανέμοντας νέες και παλαιότερες αγαπημένες συνθέσεις. Launch the polaris!
Aνταπόκριση: Σπύρος Ζουλεμίδης / Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη (περισσότερες εδώ)
Εναρκτήριο σάλπισμα, με λίγη καθυστέρηση, το “Hangar 18”. Η κιθάρα του Dave δεν ακούγεται και τόσο καλά, πρόβλημα όμως που διορθώθηκε μέχρι το επόμενο κομμάτι “The Threat Is Real”. Ήδη η αυλαία και το διάζωμα του Academy παραληρούν και θα συνεχίσουν με αύξοντα ενθουσιασμό τώρα, στο “Tornado Of Souls”, το οποίο απενεμήθη από τον αιώνια έφηβο frontman ως εύφημος μνεία στον Nick Menza. Συνέχεια επί του συμπαθητικού “Dystopia” με τον τίτλο “Poisonous Shadows”. Είμαστε ήδη ελαφρύτεροι κατά δύο κιλά και τα μάτια μας τσούζουν απ’ τον ιδρώτα!
Απ’ όσα είχαν συζητηθεί τις προηγούμενες ημέρες, ίσως λίγοι να περίμεναν κάτι από το ταραχώδες παρελθόν. Άπαντες λοιπόν εξεπλάγησαν ευχάριστα όταν ακούστηκαν back to back τα “Wake Up Dead” και “In My Darkest Hour”. Τα pits έχουν ανοίξει μπροστά στην σκηνή και η έννοια πάταγος επαναπροσδιορίστηκε. Μεταξύ του χορταστικού, δεκαοκτώ συνολικά θέσεων setist, ακολουθούν τα “Post American World”, “Fatal Illusion”, το instrumental “Conquer Or Die”, ο ομώνυμος τίτλος του νέου πονήματος και τα πολυαγαπημένα “Trust”, “Sweating Bullets”, “Symphony Of Destruction”. Αναπάντεχο κι εύηχο πλήγμα επίσης, αποτέλεσε το “Dawn Patrol” συνδυασμένο με το “Poison Was The Cure”. Όσο για το τέλος αυτού του θαυμάσιου metal απόδειπνου, η ιστορία η ίδια, οι εμπνευστές, οι πατέρες, οι ταγοί (δάκρυα συγκίνησης), μας αποχαιρέτισαν περιχαρείς με ποια άλλα από τα “Peace Sells” και “Holy Wars… The Punishment Due”. Οι σπόνδυλοι και τα πλευρά όλων έχουν γίνει ένα με την μυϊκή μάζα.
Παρά την μικρή προσέλευση του φιλόμουσων metalheads για ένα τόσο μεγάλο όνομα (λαμβανομένης υπ’ όψιν της ημέρας αλλά και της γενικότερης κατάστασης οικονομικά) ήταν άνευ αμφιβολίας ένα εξαιρετικό show. Όσοι τους έχετε απολαύσει στο παρελθόν μπορείτε να καυχιέστε ακόμη περισσότερο. Όσοι γίναμε για πρώτη φορά μάρτυρες, μπορούμε ν’ αναπαυθούμε ήσυχοι. Praise your architecture of aggression!
Αφιερωμένο στην σεπτή μνήμη του Nick Menza, 23.07.64 – 21.05.16. Rock In Peace.