Φτάνω από νωρίς στο Temple, ένα χώρο καλοστημένο, με μοντέρνα διαρρύθμιση και διαλεκτή μουσική, καλό ήχο και όμορφα φώτα. Ο κόσμος είναι λιγοστός μα η ατμόσφαιρα παρεΐστικη.
Ανταπόκριση: Κική Ηλιάδου / Φωτογραφίες: Ιωάννα Κίτρου (περισσότερες εδώ)
Βλέπω μια γυναικεία φιγούρα πάνω στη σκηνή. Προφανώς το support αναβλήθηκε για κάποιο λόγο υγείας, οπότε τη θέση των The Social End Products πήρε η Casey ή Kasie από τους The Βad Feelings με την κιθάρα της. Όπως μας είπε με το καλησπέρα, ο Matt την προσκάλεσε να παίξει κάποια από τα δικά της τραγούδια για να μην υπάρξει κενό. Κι εκείνη δέχτηκε… Λίγο συνηθισμένο βρήκα το ύφος των κομματιών, ελαφρώς μονότονες τις συνθέσεις. Και σαν να είχε λίγο τρακ. Έτσι τραγούδησε. Πάντως σημασία έχει πως κατάφερε μπαλαντικά και απλά, με κάποια έξυπνα ανοίγματα της φωνής να μας κρατήσει συντροφιά για κανά εικοσάλεπτο χωρίς τελικά να βαρεθούμε.
Σειρά όμως έχουν οι Matt Hollywood & The Bad Feelings να πάρουν τη σκυτάλη και να μας παρουσιάσουν τη δική τους δουλειά. Εννοείται πιο δυνατά και ψυχεδελικά ‘n’ roll. Εμφανείς οι επιρροές από τα 60’s, νέο – garage η ροή, αγαπησιάρικο ερέθισμα στο σύνολο. Λιγοστές όμως οι μονοτονίες που στέκονται άξιες να σου κολλήσουν το μυαλό ενώ αρκετές που αναρωτιέσαι για την έλλειψη της έμπνευσης. Easy going χωρίς πολλές εντάσεις, με μικρές εκρήξεις και αραιά αναπάντεχα γυρίσματα στα όργανα. Δύο κιθάρες, ένα μπάσο που αργοπορεί επίτηδες, σταθερά τύμπανα, συν το ντέφι σε σημεία που και που. Η αλήθεια είναι πως περίμενα το live να είχε περισσότερη ανταπόκριση από εμένα, γεγονός που με απογοήτευσε (ίσως γιατί υποσυνείδητα επικρατούσε η σύγκριση με τους BJM) . Η Casey ή Kasie πάντως, αναδείχθηκε η νικήτρια της βραδιάς σε αυτόν το δεύτερο γύρο, αφού ξεαγχωμένη πια, ενίσχυε το σχήμα με την παρουσία της και τα συμπληρωματικά φωνητικά κι έτσι προήγαγε την κατάσταση από κάτω του μετρίου σε μέτρια.
Διακρίνω στίχους που στάζουν μέλι “I think I’m lovesick baby”, που παρομοιάζουν “you are my sunshine”, να δίνουν υποσχέσεις “my love will find you” ή να αφήνουν περιθώρια “baby you can take your time” και τέλος να βρίσκονται επιθετικά ειλικρινείς απέναντι σε έναν χωρισμό “I don’t miss you at all”. Κομματάκι βρώμικο το “Ghost Ghost”, εξακολουθεί να με κερδίζει. Το απολαμβάνω. “Tell me I’ m yours” θα μας πουν λίγο πριν το πρώτο encore. Και αφού δεν φύγαμε όλοι μέχρι τις 24:00 για να προλάβουμε τα Μ.Μ.Μ. όπως και ο Matt διαπίστωσε, δόθηκε και το δεύτερο encore που βρήκε κυρίως τους δυο τους να ερωτοτραγουδούν εναλλάξ. Μας ευχαρίστησαν και μας δήλωσαν πως με αυτό τους το live ολοκληρώνεται και το tour τους.