Κάποιοι λιγότερο μυημένοι, ακούγοντας το όνομα Marianne Faithfull, σίγουρα το μυαλό τους θα πηγαίνει στην πρώην του Jagger, άλλων στο “Memory Remains” των Metallica, όπου φιλοξενήθηκε guest (από τους ελάχιστους που φιλοξένησε η μπάντα στο studio) ή ακόμη και στο hit-άκι “So Sad”, που έγινε backround πολλών ερωτικών στιγμών.
Τα παραπάνω όμως είναι παρελθόν για την 72-χρονη πλέον Marianne Faithfull, που εξακολουθεί να διαγράφει μια αξιόλογη δισκογραφική πορεία, ακόμη και χωρίς τα φώτα του mainstream και δείχνει να διανύει μια δημιουργική και συναισθηματικά φορτισμένη περίοδο, πράγμα που δείχνει ο νέος της δίσκος (21-ος στον αριθμό”) “Negative Capabillity”. Για μια ακόμη φορά ο Nick Cave και ο Warren Ellis των Bad Seeds δίνουν το παρόν, ο πρώτος στα δεύτερα φωνητικά του “The Gypsy Fairie Queen”, που σε κερδίζει αμέσως με την εύθραυστη μελωδία και το έντονο μελαγχολικό συναίσθημα και ο δεύτερος συνυπογράφοντας την παραγωγή και αναλαμβάνοντας τη βιόλα και τα synthesizer.
Μιας και αναφέρθηκε πριν ο Jagger, ακόμη και το “As Tears Go By” έχει εναρμονιστεί στο mood του δίσκου μακριά από το αντίστοιχο χαρούμενο του original με μια ακουστική version, που χρωματίζει κατάλληλα ο Warren Ellis με τη βιόλα του, ενώ για μια ακόμη φορά η Marianne Faithfull δέχεται χείρα βοηθείας στις συνθέσεις από μεταγενέστερους καλλιτέχνες, όπως ο Sivert Hoyem στο “Misunderstanding”, αλλά και του Mark Lanegan, του οποίου η συνεισφορά γίνεται κάτι παραπάνω από απλά αντιληπτή στο “The Come At Night”. Άλλες ματιές στο παρελθόν είναι η διασκευή στο “It’s All Over Now Baby Blue” του Bob Dylan, που η Faithfull διασκευάζει επιτυχώς δίνοντάς του έναν μελαγχολικό τόνο, αλλά και το “Witches Song”, του οποίου η σκούφια κρατάει από την εποχή του “Broken English”. Μια ακόμη φοβερή στιγμή του δίσκου είναι το “No Moon In Paris” με τις ανατριχιαστικές ερμηνείες της Faithfull, αλλά και η διασκευή στο “Loneliest Person” των Pretty Things, το οποίο κάνει σχεδόν δικό της σε μια προσπάθεια εξορκισμού ή ακόμη και συμφιλίωσης με την μοναξιά.
Δεν μπορούσε να περιμένει κανείς τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από την Marianne Faithfull του 2018 από αυτό που βγαίνει στο “Negative Capabillity”. Η ίδια έχει αποδεχτεί την ηλικία της, αγνοεί το mainstream και κοιτάει στο σήμερα, αλλά και το χτες με μία κατασταλαγμένη οπτική. Και εκείνη η οπτική είναι το πηγάδι για το νερό της έμπνευσης, που την βοηθάει να στέκεται αξιοπρεπώς στη δισκογραφία.