Ο ήχος της πρωτοπορίας…
Αρχικά, ο Manuel Göttsching συνέδεσε το όνομα του με το krautrock, το είδος το οποίο υπήρξε αφενός ο μουσικός τόπος μέσα στον οποίο το rock αναγεννήθηκε και οι νέες του εκδοχές απέκτησαν ριζοσπαστικές διαστάσεις, και αφετέρου αποτέλεσε την κοιτίδα για νέα μουσικά είδη, τα οποία αν και έλαβαν μορφή και όνομα τις επόμενες δεκαετίες, τα σπέρματα τους ανιχνεύονται στον μαγικό κόσμο που αναδύθηκε στη Γερμανία του ’70.
Στη συνέχεια, έχοντας αφήσει πίσω τους Ash Ra temple, ο Göttsching επικεντρώθηκε στην προσωπική του καριέρα αποφασίζοντας να ακολουθήσει παρθένες διαδρομές, διαφορετικές από εκείνες του παρελθόντος αλλά εξίσου ενδιαφέρουσες. Το E2-E4 ξεχωρίζει με ελαφριά διαφορά από τις υπόλοιπες.
Η απίθανη ιστορία που περιβάλλει τον τρίτο του προσωπικό δίσκο είναι ένας ακόμα λόγος που το κάνει τόσο ιδιαίτερο. Το E2-E4 ηχογραφήθηκε σε λίγες μονάχα ώρες στα πλαίσια αυθόρμητων πειραματισμών του Göttsching προκειμένου να χρησιμοποιήσει το τελικό αποτέλεσμα, αποθηκευμένο σε κασέτα, ως συντροφιά σε ένα επικείμενο ταξίδι του… Τελικά, το υλικό που έμελλε να γίνει η κλασικότερη δουλειά του καλλιτέχνη, κατάφερε να πείσει τον δημιουργό του πως δεν έπρεπε να παραμείνει μακριά από το κοινό και τελικά κυκλοφόρησε σαν σήμερα το 1984.
Το E2-E4 ήταν η συνέχεια του ύφους που είχε αρχίσει να σμιλεύει ο Göttsching στους προηγούμενους δίσκους του, μόνο που εδώ βρίσκει την τέλεια υλοποίηση του: ο μινιμαλισμός, ως κινητήριος μοχλός στον τρόπο σύνθεσης, στήνει ένα έργο που προφήτευε τη μουσική των ερχόμενων χρόνων.
Για πολλούς, είδη όπως το techno, η house γεννιούνται πάνω στη ροή των επαναλαμβανόμενων ρυθμών του δίσκου που όσο εκτυλίσσεται πάνω σε ένα συγκεκριμένο μοτίβο, μικρές αλλά σπουδαίες αλλαγές συντελούνται σταδιακά για να του προσδώσουν κάτι ανεξήγητα μεθυστικό. Όταν μάλιστα, η κιθάρα του Göttsching κάνει την εμφάνιση της, καταλαβαίνεις πως κάτι πρωτόγνωρο διαδραματίζεται.
Ο δίσκος κουβαλάει πολλά εύσημα που του έχουν αποδοθεί ως αναγνώριση για τη συμβολή του στην εξέλιξη της σύγχρονης μουσικής και είναι κάπως παράδοξο πως ένας δίσκος που προοριζόταν μόνο για τα αυτιά του δημιουργού απέκτησε τόση καθολική αποδοχή.
Αυτή πρέπει να είναι η μοίρα αρκετών μεγαλοφυϊών: δεν συνειδητοποιούν πόσο σπουδαίοι είναι.
