Πέμπτη βράδυ και ο δρόμος αυτή την φορά με έβγαλε στο Kremlinο, στον Πειραιά. Ομολογώ πως ήταν η πρώτη φορά που θα επισκεπτόμουν αυτόν τον χώρο και όσο πλησίαζα ήμουν αρκετά περίεργη να τον δω. Ήξερα από την αρχή πως έπεται μια βράδια με μια παράσταση που δεν θα περιοριστεί, αποτελούμενη φυσικά από μια ομάδα σπουδαίων μουσικών, που συναντιούνται για να παίξουν σε μια αρκετά ατμοσφαιρική σκηνή, με πλήρως εμφανής ένα live set με την εξαιρετική έκθεση που αποδεικνύει ότι ένα ζωντανό στοιχείο της μουσικής σήμερα είναι η τζαζ.
Ανταπόκριση: Έφη Καραμουσάλη / Φωτογραφίες: Μαρίζα Καψάμπελη (περισσότερες εδώ)
Ο δείκτης του ρολογιού μου έδειχνε 9:10 όταν έφτασα στο Kremlino, ένας σχεδόν άδειος χώρος που θύμιζε κάποιο ρωσικό κέντρο του Β’ Παγκοσμίου. Η αναμονή άγγιζε τα όρια της εξουθένωσης μου, με μια απαράδεκτη καθυστέρηση περίπου δυο ωρών. Τελικά εμφανίζονται στις 10:42, με τον μεγάλο ενθουσιασμό του κοινού να φαίνεται στο χειροκρότημα του. Δεν γνωρίζω βεβαία αν το ένθερμο χειροκρότημα προκλήθηκε από τον έντονο ενθουσιασμό ή από την ανακούφιση του ότι εμφανίστηκαν επιτέλους.
Τα φώτα χαμηλώνουν και μπαίνει ένα δυναμικό σόλο του Nick Smart, το οποίο αποτελείται από πολλές διεγερτικές περιστροφές είναι άμεσο, απατηλό, αλλά και δυναμικό. Ονειρική μελωδία αναμφισβήτητα μιλάμε για μια αυθεντική συνάντηση ομοειδών μυαλών που η ωραιότερη έμπνευση που είχαν ποτέ είναι η δημιουργία των Mammal Hands. Διέκρινα εφευρετικά και μελωδικά σόλο, απολαμβάνοντας σαφώς το σολάρισμα τους ο καθένας μεμονωμένα. Ακούστηκαν βεβαίως κομμάτια όπως “Boreal Forest” και “Black Sails” κομμάτια που με αφύπνισαν με τον τέλειο τόνο και τις κομψές μελωδικές γραμμές. Η εμπειρία μπορεί να είναι απαραίτητη σε αρκετά και όταν ένα κουαρτέτο των έμπειρων παικτών συναντά τη συλλογική εμπειρία τους μπορεί να οδηγήσει σε εμπνευσμένες συνεδρίες. Αυτό ακριβώς συνέβη στο βράδυ της Πέμπτης, ένα ατελείωτο ρεύμα συναισθηματικών οπτικοακουστικών εικόνων με τα τύμπανα του Jesse Barrett εναλλάξ να δίνουν ένα κατακερματισμό και να χαράζουν ένα σταθερό ρυθμό σε συνδυασμό φυσικά με την δεξιοτεχνία στα σόλο του Jordan Smart να δημιουργείται αυτομάτως στην ατμόσφαιρα ένα ευρύ φάσμα συναισθηματικών προβληματισμών. Την τέλεια βάση για το σόλο της ομάδας έδωσε η ισχυρή ρυθμική κίνηση του Nick Smart στο πιάνο. Τέλος παίχτηκαν με σπουδαίο τρόπο κομμάτια “Kandaiki” και “Quiet Fire”. Μια αρκετά εποικοδομητική βράδια έλαβε τέλος τα μεσάνυχτα στον Πειραιά, με τους 3 Άγγλους να μας υποδεικνύουν το μεγαλείο της σύνθεσης, που σχεδιάζει τον επικό τζαζ-ποπ λυρισμό.
Ένα υπερταλαντούχο τρίο με συνθέσεις που δεν καταλήγουν σε χαοτικό θόρυβο, αλλά σε όμορφους ρομαντικούς περιπάτους στον κόσμο της τζαζ κουλτούρας. Ευχάριστα εφευρετικά και μελωδικά σόλο με μας παραπλανούν και μας κάνουν να πιστεύουμε ότι πρόκειται για κάποιο αυτοσχεδιασμό. Ωστόσο συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, εδώ μιλάμε για 3 εξαιρετικές καλλιτεχνικές οντότητες με άμεσα και σαφέστατα μουσικά βήματα, μελετημένα και με την απολυτή αλληλεπίδραση μεταξύ των μουσικών όπου το σύμπαν τους ένωσε για να δημιουργούν! Εποικοδομητική βράδια, θα χαρώ πολύ να τους ξαναδώ!