Επιστροφή μετά από αρκετά χρόνια για τη Lydia Lunch μαζί με το project των Big Sexy Noise σ’ένα double bill με τους Omegaray που μας απασχόλησαν αρκετά με το περσινό τους ντεμπούτο…
Ανταπόκριση: Γιώργος Χούλλης / Φωτογραφίες: Δημήτρης Δαλακλής (περισσότερες εδώ)
Omegaray, οι οποίοι ανέβηκαν επί σκηνής με το “Φάρος” και ένα καινούργιο ακυκλοφόρητο ακόμη τραγούδι. Η μπάντα παρουσίασε ολόκληρο το δίσκο της σε δυνατές εκτελέσεις (ειδικά ο “Κυκλικός Χορός” και ο “Ξενιστής” είχαν ένα πιο “φευγάτο” ύφος), ενώ μεγάλη έκπληξη ήταν η αναφορά στο project “Το Φώς και η Σκιά του” με το “Αγάπη Χωρίς Ενθάρρυνση” σε μια εκτέλεση που ακροβατούσε μεταξύ του σημερινού ήχου των Omegaray και της αυθεντικής version, όπου οι αναφορές στους Suicide ήταν κάτι παραπάνω από απλά εμφανείς. Μοναδική ένσταση ο ήχος, που σε σημεία τα τύμπανα έθαβαν τις κιθάρες του Καρανικόλα, σε σημείο κάποια ξεσπάσματα να κάνουν κοιλιά (πράγμα που ευτυχώς δε γινόταν συνεχώς).
Έστω και λίγο πριν τα 60 της η Lydia Lunch είναι ακόμα το ίδιο σκυλί που δαγκώνει επί σκηνής, εκείνη που κάθε μέρα γι’ αυτήν είναι η παγκόσμια μέρα της γυναίκας (όπως η ίδια λέει) και που έχει πάντοτε κάτι αιχμηρό να πει ανάμεσα στα τραγούδια, με κορυφαίο το “I Love Myself” ως απάντηση στο “I Love You” που ακούστηκε από κάποιον στο κοινό.
Και στο μουσικό μέρος, βέβαια, η Lydia Lunch δείχνει να κατέχει τα ηνία με τη γρέζα της φωνή, την επιβλητική της παρουσία, όπου ακόμη και με το κούνημα της βεντάλιας δείχνει πιο cool από διάφορες δήθεν frontwomen του σήμερα. Στο πλευρό της τα 2 μέλη των τεράστιων Gallon Drunk, Ian Johnston και James Johnston που έδειχναν κι αυτοί με την σειρά τους ν’ απολαμβάνουν το κάθε λεπτό με την Lydia Lunch, ξεφεύγοντας από τη στυγνή επαγγελματική συμπεριφορά (ειδικά ο Johnston ξεσάλωσε με τις βρώμικες κιθάρες του).
Συνολικά, η εμφάνιση κράτησε μια ώρα χωρίς encore, ωστόσο ήταν αρκετή. Ιδιαίτερα με τα “Your Love Don’t Pay My Rent”, “Trust The Witch”, “Forever On The Run” και την διασκευή στο “Kill Your Sons” του Lou Reed, που ξεσήκωσαν το κοινό για τα καλά.