Βράδυ Σαββάτου. Μετά από μισή μέρα ακρόασης μόνο Long Distance Calling από το πρωί με τα ηχεία του σπιτιού μου να έχουν πάρει φωτιά στους ρυθμούς του ομώνυμου album τους, ξεκίνησα με ιδιαίτερα καλή διάθεση για το An Club. Έχοντας ακούσει ήδη Hedvika αλλά και Kalpa ήξερα ότι το εκλεκτό τρίο της βραδιάς θα ζωντάνευε για τα καλά το κοινό του An club.
Ανταπόκριση: Silvia Eos / Φωτογραφίες: Δάφνη Σαμοΐλη
Χωρίς καθυστερήσεις και πολλά λόγια οι Kalpa ανέβηκαν στην σκηνή και με το πρώτο power chord τράβηξαν την προσοχή του κοινού. Πολύ καλή σκηνική παρουσία και δυνατό set list. Αμφιλεγόμενο μεν αλλά ο “μπουκωμένος” ήχος στις κιθάρες τους ήταν αυτό που μου άρεσε περισσότερο κατά την διάρκεια της εμφάνισης τους. Πολλά υποσχόμενη μπάντα με ήχο που μου θύμισε πολύ τους “βράχους” τους είδους και ιδιαίτερη απήχηση…
Πατώντας γερά στα πόδια τους και ξέροντας πολύ καλά πως να ανεβάσουν το κοινό οι Kalpa προλόγισαν τους Hedvika, οι οποίοι πραγματικά με εξέπληξαν. Υπήρχε μια ευχάριστη ένταση κατά την διάρκεια της εμφάνισης τους και πραγματικά τράβηξαν τα όρια τους όσο δεν πήγαινε. Αυτό το οποίο με κατέπληξε ήταν τα φωνητικά του frontman τους αλλά και του μπασίστα τους. Πραγματικά τόσο ακμαία φωνητικά σε ελληνική μπάντα του είδους που κινούνται οι Hedvika δεν έχω ακούσει. Διαπεραστικοί οι Hedvika, ειδικά προς το τέλος μας άφησαν στις φλόγες της αναμονής μετά από την εμφάνισή τους.
Mε μια πραγματικά φιλικότατη αύρα οι Long Distance Calling ανέβηκαν στην σκηνή και μετά από λίγα γερμανικά και κουρδίσματα ξεκίνησαν με το κλασικό “Into the Black Wide Open”. Με μια φωνή ενθουσιασμού το κοινό τους καλωσόρισε και εκείνοι έδωσαν από την αρχή αρκετή ενέργεια. Όλο αυτό το παραλήρημα χαράς και ενέργειας εξελίχθηκε σε μια συναυλία, στην οποία ακούστηκαν ίσως καλύτερα και από τους δίσκους τους. Παίζοντας κομμάτια από παλιούς αλλά και πιο καινούργιους δίσκους ξεσήκωσαν το κοινό για τα καλά. Η στιγμή που έπαιξαν το “Aurora” του 2007 σε συνδυασμό με ίσως το πιο “βαρύ” κομμάτι τους το “Arecibo” πραγματικά έφθασε την βραδιά στο ζενίθ της.
Η άμεση επαφή όλων αλλά ειδικά του Florian Füntmann και του Martin Fischer με το κοινό αλλά και ο ενθουσιασμός στα πρόσωπα των ιδίων έκανε το συγκεκριμένο live ακόμα πιο ευχάριστο. Χωρίς να μας αφήσουν λεπτό, με τα τραγούδια τους άψογα εκτελεσμένα αλλά και εξαιρετικούς αυτοσχεδιασμούς και solos από τον κιθαρίστα τους, David Jordan, η βραδιά κύλησε ομαλότατα και προς το καλύτερο. Υπήρξαν κάποια μικροπροβλήματα ήχου με το μπάσο απ’ ότι αντιλήφθηκα αλλά αυτό δεν τους σταμάτησε για κανένα λόγο. Πριν το encore αλλά και στο τέλος μας υποσχέθηκαν ότι θα ξαναέρθουν. Είμαι σίγουρη λοιπόν πώς μετά από αυτό όλοι μας και ακόμα περισσότεροι θα τους περιμένουμε με αρκετή ανυπομονησία!
Setlist: Into The Black Wide Open, I Know You, Stanley Milgram!, Inside The Flood, Ductus, Black Paper Planes, The Man Within, Aurora, Arecibo
Metulsky Curse Revisited