Oι Νορβηγοί Lonely Kamel βρέθηκαν για πρώτη φορά στα μέρη μας την εβδομάδα που μας πέρασε και μάλιστα για δύο εμφανίσεις, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Η Νεφέλη Ζάχου βρέθηκε στο ιστορικό AN Club για λογαριασμό του Rockin’Athens.gr και μας μεταφέρει τις εντυπώσεις της…
Ανταπόκριση: Νεφέλη Ζάχου / Φωτογραφίες: Ήλια Μεγαλιού
Desert Hound
Η συναυλία ξεκίνησε μία ώρα αφού είχαν ανοίξει οι πόρτες, και στην αρχή η θέα του AN ήταν πολύ απογοητευτική καθώς είχαν μαζευτεί γύρω στα 30-35 άτομα. Για να πω την αλήθεια, τους Desert Hound δεν είχα την ευκαιρία να τους ψάξω, και ήταν μία πολύ ευχάριστη έκπληξη. ‘Οταν μία μπάντα δεν έχει κυκλοφορήσει υλικό και είναι σχετικά πρόσφατη, δεν περιμένεις να έχουν μια παρουσία επί σκηνής που θα σε κερδίσει, τουλάχιστον όχι όσο στο βαθμό που κέρδισαν το κοινό οι Desert Hound. Γι’αυτούς τους λόγους ήταν επίσης έκπληξη η συνοχή και ο επαγγελματισμός που είχαν τα παιδιά, λαμβάνοντας υπ’όψην και τον λιγοστό κόσμο από κάτω. Η εμφάνισή τους θύμιζε παλιά καλή rock n’ roll μπάντα σε άνεση καί σε επίδοση. Το μόνο αρνητικό ήταν- χωρίς να ξέρω το υλικό της μπάντας- η μονοτονία στο ρυθμό κατά τη διάρκεια της εμφάνισής τους.
Godsleep
Είκοσι λεπτά μετά τους Desert Hound εμφανίστηκαν και οι Godsleep, με φόντο nebulae, neutron stars, και όλα τα space-related που χαρακτηρίζουν απ΄ό,τι έχω καταλάβει τις εμφανίσεις τους. Έχοντας κερδίσει κοινό από τα live τους εντός και εκτός Ελλάδας, ο κόσμος αυξήθηκε αισθητά το δεύτερο ημίωρο του live, και τα παιδιά μας χάρισαν μισή ώρα με κλασσικό, ωραίο, βαρύ rock. Ακούγοντας το demo τους δεν πίστευα οτι γίνεται να μεταφερθεί ο ήχος τους και στη σκηνή, κάτι στο οποίο ήμουν βέβαια λάθος. Οι Godsleep είναι μια καλοκουρδισμένη heavy rock μηχανή, και αυτή η προσοχή στη λεπτομέρεια που είναι εμφανής σε κάποιον που τους βλέπει live, κάνει την προσμονή για τον πρώτο τους δίσκο ακόμα μεγαλύτερη.
Lonely Kamel
Ένα μικρό break και οι πολυαναμενόμενη μπάντα από τη Νορβηγία ανέβηκε στη σκηνή του AN. Με εξαίρεση τους Clutch, δεν έχω δεί ποτέ μου μπάντα τόσο χαλαρή όσο οι Lonely Kamel. Δε ξέρω αν ήταν εξαιτίας του μισογεμάτου AN, αλλά σου έδιναν την αίσθηση οτι δε θα είχαν πρόβλημα αν ανέβαινε και το κοινό στη σκηνή να παίξει μαζί τους κανα κομματάκι. Performance άψογο, ενέργεια τελείως 70’s (αν βγάζει νόημα αυτό), και πολλή επικοινωνία με το κοινό από κάτω.
Όταν λοιπόν τους τελείωσαν οι μπύρες, έβγαλαν ένα μπουκάλι ούζο και το μοιράστηκαν με το κοινό στην πρώτη σειρά. Έπαιξαν ακούραστα γύρω στη μιάμιση ώρα, ενώ τα σχόλια για την κατάσταση στην Ελλάδα έδιναν κι έπαιρναν. Μάλιστα, ο κύριος Brenna τους αφιέρωσε το “Damn you’re hot”, λέγοντας χαρακτηριστικά «And this is for the greek government». Όποιος καταλάβει το συσχετισμό να μου πει κι εμένα. Είναι ωραίο πού και πού να βλέπεις ανθρώπους που δεν τους νοιάζει το αν τα βλέπουν διπλά στη σκηνή και το πώς θα φανούν στον κόσμο, αλλά παίζουν σαν ενθουσιασμένοι έφηβοι στην πρώτη τους συναυλία. Τυχεροί όσοι τους είδαν και Θεσσαλονίκη.