Πολλές φορές έχει ειπωθεί ότι το rock έχει πεθάνει αλλά το Σάββατο που μας πέρασε σίγησε πραγματικά με το θάνατο του αρχιτέκτονα του. Δεν το ξέρατε; Όλη η μουσική που αποκαλούμε rock n’ roll άρχισε με ένα μικρό μαύρο αγοράκι στη Georgia του Αμερικανικού Νότου τη δεκαετία του ’50 και αυτός ήταν ο Little Richard πριν από τον Elvis και τους άλλους νοματαίους. Ο ίδιος αποτελεί τη τομή για τη μετάβαση από τα blues στο νέο ήχο. Η μουσική δεν θα ήταν ίδια σήμερα χωρίς αυτόν. Ήταν το άτομο που πήρε τα rhythm n’ blues και τους ανέβασε το tempo, στολίζοντας τα με την απίστευτη φωνή του και ενέργεια καθώς και με τη περίσσεια λάμψη του.
Μεγάλωσε μέσα σε μια οικογένεια μαζί με τα υπόλοιπα 11 αδέρφια του και έναν πατέρα που ήταν αυστηρότατος και τσακώνονταν συνεχώς γιατί ο μικρός Richard έκανε περισσότερη παρέα με τα κοριτσάκια σαν μικρό αγοράκι παρά με τα άλλα αγοράκια. Στο ενδιάμεσο πήρε και μερικές από τις συνήθειες τους μαζί με τη παρέα, όπως το να βάφεται και να ντύνεται με προκλητικά χρώματα και ρούχα. Στα δεκαπέντε του, ο πατέρας του τον έδιωξε από το σπίτι γιατί ήταν gay. Gay, μαύρος, φτωχός και rock n’ roll στον Αμερικανικό νότο του ’50. Φαντάσου !
Η ιστορία μετά πάει ως εξής. Έστειλε ένα ντέμο σε μια από τις εταιρίες που ενδιαφέρθηκαν, η οποία του έκλεισε μια ηχογράφηση στη Νέα Ορλεάνη η οποία ηχογράφηση δεν πήγε ιδιαίτερα καλά και ο ίδιος άρχισε να χαζολογά με το “Tutti Frutty” το οποίο έγινε και η πρώτη του κυκλοφορία και επιτυχία με κάπως πιο καθαρούς στίχους από το original που τραγουδούσε χρόνια μέχρι να φτάσει εκεί. Το κλασικό αλαμπουρνέζικο στην αρχή του τραγουδιού ήταν για να αποφύγει την λογοκρισία και το λιντσάρισμα από τους βρώμικους στίχους βλέπετε. Ο ίδιος έλεγε ότι “τραγουδούσα rock n’ roll πολύ πριν βγάλω κάτι γιατί φοβόμουν, κανένας άλλος δεν τραγουδούσε έτσι”.
Το πρόβλημα ωστόσο ήταν ότι το κομμάτι ήταν επιτυχία όχι μόνο στο μαύρο αλλά και στο λευκό νεανικό κοινό με αποτέλεσμα να χτυπά τις ευαίσθητες χορδές του ρατσιστικού πουριτανικού λευκού κατεστημένου της εποχής. Έτσι τα τραγούδια του άρχισαν να διασκευάζονται από λευκούς καλλιτέχνες που όμως ωχριούσαν μπροστά στον πρωτοπόρο. Ο ίδιος υιοθέτησε τη gay περσόνα γιατί έτσι ήταν ακίνδυνος για τα μικρά κορίτσια, διαφορετικά τα βλέμματα των λευκών κοριτσιών θα τον είχαν στείλει πολύ νωρίτερα από το 2020 μαζί με τους εξαγριωμένους γονείς. Ακολούθησαν πολλές επιτυχίες και κλασικά τραγούδια όπως τα “Lucille”, “Good Golly Miss Molly” , “The girl can’t help it” και “Keep Knockin”.
Ξαφνικά το 1959 σε περιοδεία του στην Αυστραλία τα παράτησε όλα και έγινε πάστορας καθώς βρήκε τον Θεό…μέχρι τουλάχιστoν να ξαναβρεί το rock n’ roll και να γίνει η αρχή της καριέρας του Jimi Hendrix, ο οποίος πέρασε από τη θέση του κιθαρίστα του Little Richard. Γενικά ό ίδιος ταλαιπωρήθηκε αρκετά από το διχασμό του μεταξύ της πίστης του στο Θεό και τη gay rock περσόνα του, που από τη μια αποζητούσε και από την άλλη προσπαθούσε να αφήσει πίσω.
Ωστόσο πρέπει να πούμε γιατί ο ίδιος αποτέλεσε τη τομή που ανέφερα προηγουμένως. Πέρα από τον Hendrix ήταν και το άτομο που έβγαλε τον James Brown από τη φυλακή και του έδωσε μια θέση στα φωνητικά της μπάντας του, αλλά και το άτομο που πριν γίνουν διάσημοι οι Beatles τους πήρε μαζί του σε συναυλία του στο Αμβούργο και οι ίδιοι ήθελαν να ανοίξουν τη συναυλία παίζοντας όλα τα κομμάτια του Richard. Μετά πρέπει να πούμε ότι ήταν η αρχή του glam και η βάση πάνω στην οποία στήθηκε ο Bowie και οι Kiss ενώ τα ψιλά φαλσέτο φωνητικά των Prince και Michael Jackson του χρωστάνε πολλά. Ας βάλουμε μετά μέσα στη εξίσωση, ότι ήταν από τις βασικές επιρροές του Lemmy και των Stones και τόσων άλλων και καταλαβαίνουν όλοι την επίδραση του στη μουσική του σήμερα.
Ο ίδιος ήταν η πρώτη φλόγα που μπορεί να μην έζησε τη δόξα του πολύ, ωστόσο ήταν αρκετή αυτή η πρώτη γνήσια σπίθα για να μπει φωτιά σε όλο το δάσος. Για μένα πέρα από μουσικός μέντορας ήταν και ένας απίστευτoς άνθρωπoς που χάρισε γέλια και σοκ στον κόσμο και έζησε ελεύθερα σύμφωνα με το τι του όριζε η ψυχή του κάθε φορά και όχι η κοινωνία η κάποιο άλλο κατεστημένο μέχρι και το τέλος του. Πράγμα που άφησε παρακαταθήκη και στη μουσική του.
