Στο Temple και πάλι λοιπόν, με αφορμή την παρουσίαση του πρόσφατου και τελευταίου album των Kooba Tercu, “Kharrüb” και λόγω του αρκετού καιρού που έχω να τους δω επί σκηνής… Την εισαγωγή της βραδιάς την έχουν αναθέσει στον Ghone, έναν μάλλον άγνωστο ακόμη για τον “χώρο” special guest. Ο κόσμος φαίνεται να ανταποκρίθηκε σε αυτήν την πρόσκληση και ας ήταν η μέρα Κυριακή.
Ανταπόκριση: Κική Ηλιάδου / Φωτογραφίες: Δημήτρης Δαλακλής (περισσότερες εδώ)
Χωρίς πολλές καθυστερήσεις, οι Kooba Tercu αρχίζουν τη ξενάγηση με τα δύο πρώτα κομμάτια του album, “Cybele” και “Boto”. Για άλλη μία φορά, τα τύμπανα και τα κρουστά έχουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο ώστε τα αφρικάνικα beats μαζί με τα επιφωνήματα του Johny, να ξεκαθαρίζουν το noise που κατά τ’ άλλα εκπέμπουν. Η κιθάρα παίζει έξυπνα με την ψυχεδέλεια που παρέχουν οι πολλές κονσόλες και τα όποια πλήκτρα, το μπάσο στηρίζει την αλληλεπίδρασή τους και η φωνή υπάρχει γενικά κάπου εκεί στο βάθος, γεγονός που επιδιώκουν βασικά, αλλά θέλει μεγάλη προσοχή ως προς την ένταση και μαεστρία κατά τη διάρκειά της στις live εκτελέσεις, γιατί σε σημεία αισθανόμουν ότι χανόταν εντελώς.
Η κουδούνα είναι υπέροχο εργαλείο, το “Got The Fire” ακούστηκε καλύτερα και από την ηχογραφημένη του εκτέλεση, το “Elephant” ως δείγμα πιο ηλεκτρονικό και το “Metz” με την τόση κιθαριστική φασαρία, αν και παλιότερα κομμάτια, δεν αφέθηκαν στην απ’ έξω, ενώ το “Maestur” κυκλικά μας επέστρεψε στην ατόφια tribal psych εκδοχή τους και εμμονή όπου και διατήρησαν μέχρι το τέλος του set. Σαν σύνολο είναι δεμένοι αρκετά, έχουν ισχύ, πρωτοτυπία και μία ανατρεπτική σταθερότητα, έχουν κοινό να τους γουστάρει και καινούριο δίσκο. Οπότε όλα καλά βαδίζουν.