Σοκ και δέος! Όταν μου ζητήθηκε να γίνει αυτή η κριτική, την αντιμετώπισα περισσότερο σαν αγγαρεία αλλά όταν πάτησα το play δεν έβρισκα λαγούμι να κρυφτώ! Και το λέω ρητώς και ευθαρσώς: λυπάμαι πολύ που δεν άκουσα αυτό το δίσκο λίγο νωρίτερα, ώστε να το συμπεριλάβω στη λίστα με τα καλύτερα albums του 2014. Άνθρωποι είμαστε και σφάλματα κάνουμε.
Κι αφού τελείωσε η απολογία μου, καλό θα ήταν να πάμε στο δια ταύτα. Και το δια ταύτα λέει πως το “Hz of the Unheard” είναι ένα τόσο γαμημένα άρρωστο αριστούργημα στο χώρο του instrumental doom/sludge, απλά οι Kevel δεν μένουν μόνο εκεί, συνθέτοντας ένα μωσαϊκό από φαινομενικά άσχετους μεταξύ τους ήχους (doom, sludge, post, hardcore, blackmetal riffing) αλλά τόσο τέλεια δουλεμένα και προβαρισμένα που αμέσως καταλαβαίνεις ότι οι Kevel έχουν έρθει για να μείνουν και πως θα μας απασχολήσουν πολύ στο μέλλον που προδιαγράφεται ευοίωνο για το συγκρότημα.
Οι πέντε συνθέσεις που αποτελούν το “Hz of the Unheard” είναι υπέρ του δέοντος χορταστικές, καθώς ανά πάσα ώρα και στιγμή το συγκρότημα αλλάζει τη ρότα των συνθέσεων, χωρίς αυτές να κουράζουν τον ακροατή, κρατώντας του ενδιαφέρον μέχρι τέλους! Στο “Hz of the Unheard” δεν υπάρχει στιγμή που να μην είναι τέλεια, τα riffs, οι post στιγμές που υπάρχουν σε στρατηγικά σημεία στα κομμάτια, το ανελέητο drumming, οι κιθάρες που ακούγονται “άρρωστες”, το μπάσο που groov-άρει, η παραγωγή που είναι σεμιναριακού επιπέδου, τα samples, όλα συμβάλλουν στο να κάνουν τον δίσκο να ακούγεται έτσι.
Οι Kevel, λοιπόν, ήρθαν για να μείνουν και το βροντοφωνάζουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο!