Το βράδυ της Κυριακής και επ’ευκαιρία της κυκλοφορίας του ντεμπούτο των Kalpa μαζευτήκαμε στο γνωστό συναυλιακό χώρο της Αβραμιώτου για να απολαύσουμε ζωντανά το συγκρότημα. Μαζί τους, όπως αποδείχτηκε μετά το πέρας της βραδιάς, ήταν και τρεις πολύ αξιόλογες (για να μη το γράψω αλλιώς) μπάντες με κοινή συνισταμένη την καλή μουσική.
Ανταπόκριση: Χρήστος Κατσίμπας / Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Χατζηαγγέλου (περισσότερες εδώ)
Oι Mock The Mankind, ήταν το πρώτο συγκρότημα που πήρε θέση στη σκηνή σε ένα γεμάτο Six D.O.G.S και πραγματικά έλαμψαν με τη παρουσία τους στη σκηνή! Το τρίο από την Αθήνα επιδίδεται σε ένα μυστηριακό post/doom metal, με την απουσία των φωνητικών όχι μόνο να μη στερεί κάτι από την εμφάνιση τους, αλλά να τους κάνει ακόμα πιο θελκτικούς και σκοτεινού. Το συγκρότημα ήταν εξαιρετικά δεμένο αποδίδοντας τα μέγιστα.
Η σειρά των Kevel έχει έρθει και τα μέλη του συγκροτήματος παίρνουν τις θέσεις τους στη σκηνή. Το “Hz of the Unheard” είναι, τουλάχιστον για εμένα ένα από τα πιο αξιομνημόνευτα debut albums της χρονιάς που διανύουμε και ευθύς εξ’ αρχής ήμουν ενθουσιασμένος που θα τους έβλεπα live. Οι Kevel βγήκαν με αέρα μεγάλης μπάντας και έχοντας εμπιστοσύνη στα κομμάτια τους, μας πέταξαν στη μούρη ένα set κλινικά παιγμένο! Ο ντράμερ τους έσπειρε με την τεχνική του, οι κιθαρίστες ήταν υποβλητικοί και επιβλητικοί παίζοντας με χαρακτηριστική άνεση τις Mastodon feat Keelhaul riff-άρες τους, ο μπασίστας απλά η ήρεμη δύναμη των Kevel. Το συγκρότημα έσπειρε σε αυτή του την εμφάνιση και δικαίως κέρδισε το χειροκρότημα του ολοένα και αυξανόμενου ακροατηρίου.
Οι Lavalance ήταν το πρώτο συγκρότημα της βραδιάς το οποίο είχε φωνητικά και σίγουρα ήταν ένα ευχάριστο διάλειμμα των όσων είχαν προηγηθεί. Αν υπάρχει κάτι με το οποίο να μπορείς να παρομοιάσεις ένα συγκρότημα σαν τους Lavalance, αυτό θα ήταν απλά προοδευτικό rock, γιατί τα έχουν όλα και συμφέρουν, μέσα στη μουσική τους συνυπάρχει το post, το southern, το progressive, το metal με τα διάφορα παρακλάδια αλλά πάνω από όλα το rock! Ο ήχος τους έκανε τα χατίρια (όπως και σε όλες τις μπάντες) με εξαίρεση τον τομέα των φωνητικών που απλά δεν ακουγόντουσαν σχεδόν καθόλου. Bonus της εμφάνισης των Lavalance η επιστράτευση του μπασίστα των Hedvika για να αναλάβει τα φωνητικά σε ένα και μόνο κομμάτι.
Και είχε έρθει η ώρα των Kalpa που χωρίς να είναι οι headliners τελικά ήταν οι headliners! Το “Sequences” είναι ένας απίστευτα πωρωτικός δίσκος και τα κομμάτια του αποκτούν άλλο νόημα παιγμένα ζωντανά. Η προσθήκη τραγουδιστή στη σύνθεση των Kalpa, να πω την αλήθεια με παραξένεψε και με έφερε προ μιας έκπληξης ως προς τα πού θα κινηθεί το συγκρότημα. Αλλά η ανησυχίες μου πήγαν περίπατο μόλις το συγκρότημα ξεκίνησε να παίζει παραμένοντας για ακόμα ένα liveσε εξαιρετική απόδοση. Ο τραγουδιστής έδεσε άψογα με την εικόνα που βγάζουν οι Kalpa και τα φωνητικά του είναι τόσο σάπια όσο χρειάζονται! Ο ήχος και σε αυτούς ήταν εξαιρετικός με μοναδικό μειονέκτημα τα φωνητικά που δεν ακουγόντουσαν καθόλου και έπρεπε να κάνει κάποιος μεγάλη προσπάθεια για να τα ακούσει.
Το τέλος της βραδιάς μας βρήκε με ένα πλατύ χαμόγελο να παίρνουμε το γυρισμό για το σπίτι…