Jónsi. Μία φωνή αναγνωρίσιμη, από την Ισλανδία, για τα υπέροχα φαλτσέτα των Sigur Rós και μία μορφή που αρέσκεται να χρησιμοποιεί δοξάρι τσέλου, ώστε να σχηματίσει τον σχετικά παραμορφωμένο ήχο που θέλει στην κιθάρα. Με αρκετές διακρίσεις ως μπάντα, κάποιες μουσικές συνεργασίες και ένα solo album (“Go”, 2010), ο πολυστρωματικός Jonsi, επιστρέφει με το δεύτερο προσωπικό του δίσκο.
“Breath in breath out”. Αφήσου. Έτσι ξεκινάει η ακρόαση. Με οδηγίες χρήσης ατομικής ευθύνης ή ευθύνης ατομικισμού. Δεν ξέρω γιατί, αλλά, το συνδέω με την un- official καραντίνα. “Run away from me, from all”, μέχρι αυτός ο πάγος, σπάσει και τις καρδιές μας.
“Cannibal”, κάτι που εύκολα γίνεσαι όταν χαθεί η αγάπη. Μαζί του, στέκεται κινηματογραφικά στα ουράνια, υπέροχα, καθώς συμπληρώνει η Liz Frazer. Από την άλλη, η Robyn ασκεί το χορευτικό, ερωτικό της παράπονο. Ευφυής και δαιμόνιος, ο Jonsi, συχνά δύσκολος στο διάβασμα, όσο το “Sumario Sem Aldrei Kom” μου ακούγεται σαν μελαγχολική προσευχή, ενώ το “Korall” κινείται με τρικάκια αισιόδοξο. O θορυβώδης, ηλεκτρισμένος μηχανισμός απενεργοποιείται, μέχρι το “Hold” να φανερώσει την κατ’ ιδίαν αδυναμία αποδοχής μιας απογοήτευσης ή αποτυχίας. “Grenade”, πολύ κοντά στον ήχο της μπάντας του και στην “the silence is loud” πρακτική. Με υποσχέσεις πίστης και εκφάνσεις πειραγμένης ομορφιάς, για τους τίτλους τέλους.
Stay cool η ατμόσφαιρα, αν και με ιδιόμορφη υφή, με αρκετές δόσεις σκληρότητας από ηλεκτρονικούς ήχους-εφέ. Πολλά τα layers σε ύφος alt-pop, σε φωνητικά ανοίγματα-παιχνιδίσματα και πειραματικούς αυτοσχεδιασμούς, μεταξύ post, trippy, dreamy, ambient, trance. Μία βουτιά στις εφαρμοσμένες σκέψεις του.