Στασιμότητα· ο χειρότερος εχθρός του ανθρώπινου είδους και ο πιο τρομαχτικός εφιάλτης ενός καλλιτέχνη, είτε πρόκειται για μουσικό, ζωγράφο κ.ο.κ. Ο κάθε άνθρωπος, και κατ’ επέκταση ό,τι κι αν είναι αυτό με το οποίο καταπιάνεται και ασχολείται, από χόμπι μέχρι εργασία, εφόσον σέβεται τον εαυτό του, οφείλει να εξελίσσεται και να ξεπερνάει τη στασιμότητα και την επανάληψη, να απαρνιέται τα καλούπια και τις νόρμες και να στοχεύει στο να γεννά δημιουργήματα σύμφωνα με τα ερεθίσματα, τις σκέψεις και τις ανησυχίες του.
Κάπως έτσι, χωρίς μεγάλη αναμονή από τον προκάτοχό του “Shadows of the Dying Sun” (2014), προέκυψε το “Winter’s Gate”! Σύμφωνα με ένα trailer του δίσκου που κυκλοφόρησε από την Century Media, οι ίδιοι οι Φινλανδοί αποκαλύπτουν ότι η ιδέα για τη δημιουργία του εν λόγω δίσκου, γεννήθηκε όντας σε μία καλύβα βαθιά στο δάσος, ενώ πρόβαραν απομονωμένοι και άκουγαν ασταμάτητα το, αντίστοιχης λογικής, Crimson των Edge of Sanity, του Dan Swanö, ο οποίος κατέληξε να είναι και ο παραγωγός στη συγκεκριμένη κυκλοφορία! Αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα έπος, βασισμένο σε μία ιστορία! Η ιστορία βρέθηκε στο ομώνυμο “Winter’s Gate” -“Talven portti” στα Φινλανδικά-, μία βραβευμένη ιστορία την οποία είχε γράψει στο παρελθόν ο Niilo Sevänen, τραγουδιστής και κιθαρίστας των Insomnium. Η ιστορία πραγματεύεται την Οδύσσεια μιας ομάδας Βίκινγκ, οι οποίοι ξεκινούν ένα ταξίδι για να βρουν ένα μυθικό νησί δυτικά της Ιρλανδίας, ενώ ο άγριος χειμώνας πλησιάζει!
Ο δίσκος αποτελείται από ένα κομμάτι διάρκειας σαράντα λεπτών, χωρισμένο σε εφτά, σχεδόν, ισομερή σκέλη. Η βοήθεια του συμπατριώτη τους Aleksi Munter, των Swallow the Sun, στη σύνθεση των πλήκτρων, ανέβασε το επίπεδο του δίσκου, συνθετικά, κατά πολύ! Οι επιρροές πολλές, χωρίς τίποτα να παρεκκλίνει από την “ταμπέλα” Insomnium. Με θεμέλιο το σκανδιναβικό black / death και σημεία τα οποία θυμίζουν από Pain Of Salvation, Anathema, Amon Amarth και Edge Of Sanity μέχρι Rush και Pink Floyd (σ.σ.: μην περιμένετε να ακούσετε ψυχεδέλειες, είπαμε… επιρροή!), αλλά και δανείζοντας στοιχεία από τη γενικότερη post rock / metal σκηνή, οι Insomnium μας παραθέτουν, με διαφορά, τον καλύτερο και πιο ώριμο δίσκο τους!
Αρκετούς μήνες νωρίτερα και όσον αφορά το “A Umbra Omega” των Dødheimsgard, είχα ξεστομίσει ότι, χωρίς καμία αμφιβολία, πρόκειται για το “The Wall” του black metal! Δεν ξέρω αν το “Winter’s Gate” αποτελεί το “The Wall” του σκανδιναβικού black / death, αλλά σίγουρα είναι με διαφορά ότι καλύτερο μπορεί να ακούσει κάποιος στον συγκεκριμένο ήχο την παρούσα περίοδο και ένας δίσκος ο οποίος θα μείνει στην ιστορία ως ένας από τους καλύτερους, στον κύκλο του μελωδικού, σκανδιναβικού, ακραίου ήχου!
