Παρά την απελπισία της ημέρας (Αμερικανοί πρόεδροι, απεργίες στα μέσα, τσουχτερό κρύο κ.α) η εμφάνιση των Inquisition για ακόμη μια φορά επί ελληνικού εδάφους, τράβηξε και με το παραπάνω την προσοχή των αθηναίων φίλων του ακραίου ήχου. Το ραντεβού της Τετάρτης με τους κολομβιανούς (και νυν Αμερικάνων), ακολούθησε τη γνωστή της επιτυχίας που μας έχουν συνηθίσει.
Ανταπόκριση: Πάνος Παναγιωτόπουλος / Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη (περισσότερες εδώ)
Με το πρόγραμμα να μην τηρείται και τόσο αυστηρά, με καθυστέρηση σχεδόν μιας ώρας απ’ το προβλεπόμενο, οι Diablery ήταν το πρώτο σκοτεινό act της βραδιάς. Παρουσιάζοντας υλικό από την επερχόμενη δουλεία τους, οι Αθηναίοι black metallers, παρά την πολύ καλή τεχνική κατάρτιση πάνω στο είδος που υπηρετούν, απέχουν αρκετά από αυτό που θα σε κάνει να ασχοληθείς λίγο παραπάνω μαζί τους. Αυτό κυρίως λόγω του ότι η μουσική τους, μπορεί μεν να στέκεται μια χαρά, έχει όμως μια ξεκάθαρη έλλειψη προσωπικού στίγματος. Παρ’ όλα αυτά, η σκηνική παρουσία τους, και η απόδοση τους ήταν μια χαρά και σίγουρα ικανοποίησε τους φίλους τους.
Από την άλλη, οι Nadiwrath με το γεμάτο τσαμπουκά παλαιάς κοπής black metal τους, δεν άφησαν κανέναν να πάρει ανάσα. Τηρώντας την underground φιλοσοφία τους, οι -επίσης- αθηναίοι είναι επιθετικοί, γεμάτοι νεύρο, υπερκινητικοί επί σκηνής και δεμένοι όσο λίγοι εκεί έξω. Με τον Wrath να κηρύττει με πάθος απελπισία και σκατοψυχιά, η -σχεδόν punk- αντίληψης αρρωστημένη μουσική τους, ξεσήκωσε τους περισσότερους εν αναμονή του κυρίους πιάτου της βραδιάς.
Με την εισαγωγή από το νέο τους album “The Force Before Darkness” από τα ηχεία του Κυττάρου, οι Inquisition ανέβηκαν στη σκηνή χαρίζοντάς μας ακόμη μια εξαιρετική εμφάνιση, στην οποία -για την επόμενη μια ώρα και κάτι- κανείς δεν έδειξε να έχει παράπονο. Η αποκάλυψη τους ξεκίνησε με τα “From Chaos They Came” και “ Ancient Monumental War Hymn”, ενώ το σχεδόν υπνωτικό riff του “Desolate Funeral Chant” πήρε τις όποιες αμφιβολίες περί απόδοσης -αν υπήρχε έστω και μία- μακριά. Ο υψηλού επιπέδου ήχος της βραδιάς, έβαλε και αυτός το λιθαράκι του σε μια εμφάνιση που αρκετοί θ’ αργήσουν να ξεπεράσουν.
Αν και highlight σε μια τόσο δεμένη και ολοκληρωτική εμφάνιση δεν υπάρχει, αυτό το κάτι παραπάνω ήρθε να προσθέσει η απόδοση του “Embraced by the Unholy Powers of Death and Destruction”, που αρκετοί έδειχναν να περιμένουν. Χωρίς πολλά λόγια και αχρείαστες αναλύσεις, οι Inquisition δημιουργούν αυτή τη μοναδική ζοφερή ατμόσφαιρα που σε στέλνει σπίτι -από μουσικής πλευράς τουλάχιστον- ολοκληρωμένο συναισθηματικά. Χωρίς υπερβολές, πρόκειται για μια από τις πιο σημαντικές μπάντες του χώρου που συνεχίζουν να δισκογραφούν προκλητικά καλά albums και αξίζουν την προσοχή σου αν είσαι νέος ακροατής του είδους.