Incantation! Ένα όνομα, μία μπάντα, μια ιστορία, μία από τις 3 κολώνες του νεοϋορκέζικου death metal-ation. Immolation, Incantation και Malevolent Creation – βοήθεια μας. 31 χρόνια ιστορία για να είμαστε πιο ακριβείς, αλλά εμείς θα τα πούμε λίγο για το νέο τους album, “Sect of Vile Divinities”, που κυκλοφόρησε περίπου πριν ένα μήνα. 12ος κατά σειρά δίσκος για τους Αμερικανούς, “παλιούς” του death metal, κάτι που σίγουρα δεν τους φαίνεται (μουσικά μιλώντας, γιατί τα άσπρα μούσια του McEntee λένε άλλα), καθώς με το που ξεκινάει το album σε αρπάζει από τα μούτρα και σε ταρακουνάει για τα καλά, αλλά ας βάλουμε τα πράγματα κάτω ένα-ένα.
Γενικά δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους πειραματισμούς, κάποιες φορές όμως είναι ωραίο που παλιές μπάντες έχουν κρατήσει τις φόρμες και τον ήχο τους και το αποτέλεσμα της έμπνευσης τους είναι παραπάνω από ικανοποιητικό. Οι Incantation είναι μια από αυτές τις μπάντες και μας δίνουν για ακόμα μια φορά το σάπιο τους death metal απλόχερα. Ο ήχος τους ουσιαστικά δεν έχει αλλάξει μέσα στα χρόνια. Βαρύ, γρήγορο και ογκωδέστατο death metal με χαρακτηριστικά doom περάσματα, καθόλου τυχαίο που ο ήχος τους έχει δημιουργήσει την δικιά του “σχολή”. Σταθερή αξία σαν μπάντα, με τίμιες και καλοδουλεμένες δουλειές.
Αρκετά με τις εισαγωγές όμως, ας μιλήσουμε για το “Sect of Vile Divinities”. 12ος δίσκος απαρτιζόμενος από 12 κομμάτια συνολικής διάρκειας 45 λεπτών. Χορταστικός αν μη τι άλλο. Σταθεροί στον ήχο τους και σε αυτή τους την κυκλοφορία, με μάλλον λίγο “καλύτερη” παραγωγή από ότι θα ήθελα. Μην παρεξηγηθώ, δεν είναι over-produced ο δίσκος, ούτε τα drums ακούγονται πλαστικά για παράδειγμα. Απλά θα ήθελα λίγο παραπάνω “λάσπη” ρε παιδάκι μου. Ταπεινή μου άποψη, πως τους δίνει το κάτι διαφορετικό και συμπληρώνει τον χαρακτήρα του ήχου τους. Πως να το κάνουμε δηλαδή, βάζεις να ακούσεις το “Onward to Golgotha” και πνίγεσαι μέσα στα πρώτα δευτερόλεπτα του δίσκου.
Τα δύο πρώτα κομμάτια του δίσκου (“Ritual Impurity”, “Propitiation”) είναι εξαιρετικά, το πρώτο είναι ένα γρήγορο death metal opener και το 2ο έχει αυτό το κλασσικό Incantation doom στοιχείο που μαυρίζει τα πάντα. Ή μάλλον στη συγκεκριμένη περίπτωση τα πρασινίζει τα πάντα, αν λάβουμε υπόψιν το φοβερό artwork που έχει έρθει από το μυαλό και το χέρι του Eliran Kantor. Τα επόμενα κομμάτια που αξίζουν αναφορά για μένα είναι τα “Chant of Formless Dread” και “Fury’s Manifesto”. Και τα δύο αυτά κομμάτια κινούνται στο up-tempo death metal με το πρώτο να σπάει από ένα σόλο και να καταρρέει κάτω από το ίδιο του το βάρος (με την καλή έννοια) και το δεύτερο να είναι ένα δυομισάλεπτο non-stop κοπάνημα λίγο πριν το τέλος.
Κλείνοντας το μόνο που έχω να πω είναι πως το “Sect of Vile Divinities” είναι ακόμα ένας καλός δίσκος στον κατάλογο των Incantation. Χωρίς απρόβλεπτες καταστάσεις, δίνει αυτό που περιμένει ένα άτομο που γνωρίζει τον ήχο της μπάντας και σίγουρα δεν απογοητεύει. Ίσως, λίγο, μόνο την παραγωγή…